Μαίρη Βιδάλη στο gossip-tv: Ο γιος μου έχει πάει ένα ταξίδι μεγάλο κι από εκεί που είναι με προσέχει
«Η ζωή εξοντώνει και συντρίβει την ψυχή, και η τέχνη σου θυμίζει ότι έχεις», έχει πολύ εύστοχα φιλοσοφήσει η Stella Adler.
Και η Μαίρη Βιδάλη που πρόσφατα βίωσε τη μεγαλύτερη δοκιμασία που μπορεί να βιώσει μια μητέρα καθώς έχασε τον γιο της, Κάρολο μετά από μάχη με τον καρκίνο, αναγνωρίζει στην Τέχνη της όλα εκείνα που ελαφραίνουν την ψυχή της ακόμη κι όταν το βάρος της συνθήκης είναι τρομακτικά μεγάλο και η απώλεια δυσαναπλήρωτη.
«Είναι από εδώ και στο εξής δύσκολη ζωή μου. Αλλά παίρνω δύναμη από τους ανθρώπους γύρω μου, παίρνω δύναμη και από την ψυχή τους», θα πει στο gossip-tv.
Μια από τις πιο δυναμικές παρουσίες στο χώρο του θεάτρου η Μαίρη Βιδάλη έχει διανύσει «χιλιόμετρα» στις θεατρικές σκηνές καθώς έχει πρωταγωνιστήσει στις μεγαλύτερες της πρωτεύουσας και όχι μόνο.
Η Τέχνη για τη Μαίρη Βιδάλη είναι ένα ταξίδι προς το «φως» και αναμφίβολα έχει κατορθώσει να ισορροπήσει τη ζωή της ανάμεσα στους ρόλους που ξεδιπλώνει αριστοτεχνικά και στη λύτρωση που της προσφέρεται μέσα από τους αυτούς. Παρά την απώλεια η Μαίρη Βιδάλη «σήκωσε» το βάρος στους ώμους της και ξεκίνησε το νέο της θεατρικό «ταξίδι» στο Διάχρονο θέατρο με δυο παραστάσεις.
«Και ο γιος μου έχει πάει ένα ταξίδι μεγάλο και από εκεί που είναι με προσέχει και είμαι σίγουρη για αυτό», θα πει.
Η αξιόλογη ηθοποιός σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στο Θέατρο Διάχρονο σ’ ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα του Πιραντέλο, το έργο μυστηρίου “Έτσι όπως με θες”, σε μετάφραση και διασκευή του Γιώργου Δανεσή ενώ θα τη βλέπουμε και στο κορυφαίο μονόπρακτο “Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα” ως μια γυναικεία φιγούρα στο πλευρό του Μπάμπη Χατζηδάκη -που υπογράφει τη σκηνοθεσία και ερμηνεύει τον ομώνυμο ρόλο- και του Κώστα Ζέκου.
«Πρόκειται για δυο έργα του Πιραντέλλο που παρουσιάζουμε σε μια παράσταση, το ένα μετά το άλλο, είναι το “Έτσι όπως με θες” και το αριστουργηματικό του μονόπρακτο, “Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα”. Το πρώτο έργο το σκηνοθετώ εγώ και το δεύτερο ο συμπρωταγωνιστής μου Μπάμπης Χατζηδάκης, ο οποίος είναι και θεατρολόγος.
Είναι σε μια ενιαία παράσταση με ένα εισιτήριο όμως. Μας βοηθάει το γεγονός ότι το ένα είναι μονόπρακτο και έτσι δεν περνάμε τις δύο ώρες. Δεν κουράζουμε τον θεατή. Η μετάφραση είναι του Γιώργου Δανεσή, η μουσική είναι του Θάνου Γεωργουλά τα σκηνικά της Ιώαννας Κατσιαβού, τα κοστούμια της Γκαλίνα Σουλτανόβιτσι, φωτισμοί πάλι του Γιώργου Δανεσή και βοηθός σκηνοθέτη είναι η Αιμιλία Σπαχάι. Εκτός από εμένα και τον Μπάμπη Χατζηδάκη, τον Βύρων Κολάσης και την Ελένη Ροδά μαζί μας είναι Σωτήρης Αντωνίου, Κώστας Ζέκος, Φιλίτσα Καλογεράκου, Τάσος Μπλάτζιος, Αιμιλία Σπαχάι και Έφη Χαντζούλη.
Είναι δύσκολες αυτές οι μέρες για εσάς. Ξέρω όμως ότι ο γιος σας δίνει δύναμη από εκεί που είναι
«Δεν είναι αυτές οι μέρες δύσκολες. Είναι από εδώ και στο εξής δύσκολη ζωή μου. Αλλά ναι, παίρνω δύναμη από τους ανθρώπους γύρω μου και παίρνω δύναμη και από την ψυχή του»
Η πληγή της απώλειας επουλώνεται;
«Δεν πρόκειται ποτέ να κλείσει αυτό. Όχι. Έχω χάσει πριν 36 χρόνια τον πατέρα μου. Όταν πέθανε, έχασα στο μυαλό μου… γιατί έφυγε μέσα σε δύο μέρες. Αλλά το παιδί είναι πολύ πιο δυνατό, γιατί είναι λάθος σειρά. Δε βάζεις ποτέ στο μυαλό σου ότι μπορεί το παιδί σου να φύγει πιο πριν από σένα. Ούτε το βάζεις στο μυαλό σου, ούτε το θες.
Είναι το μεγαλύτερο πλήγμα που μπορεί να συμβεί και εύχομαι να μην συμβεί ποτέ σε καμία μητέρα και σε κανένα πατέρα βέβαια, αλλά για τη γυναίκα είναι άλλο. Είναι σαν να κόβεται ένα κομμάτι από το σώμα της»
Έτσι είναι… Τα παιδιά αρρωσταίνουν και νομίζουμε ότι η ζωή μας χάνεται.
«Μα τώρα τι λέτε; Θα πάνε ένα ταξίδι και αν δεν σε πάρουν τηλέφωνο τρελαίνεσαι. Κι εμένα έχει πάει ένα ταξίδι μεγάλο ο γιος μου και από εκεί που είναι με προσέχει και είμαι σίγουρη για αυτό»
