Νίκος Ψαρράς: «Το μυστικό για να κρατήσει ο γάμος είναι να μην υπάρχουν μυστικά»
Εχεις την εικόνα του Νίκου Ψαρρά πριν από καμιά τριανταριά χρόνια, παιδί ακόμα, τότε που ξεκινούσε την καριέρα του, να σου μιλάει με ορμή, κάποιες φορές με άκρατο ενθουσιασμό, για την Τέχνη, το θέατρο και τις ταινίες που του πρότειναν να παίξει και πάντα στην αρχή και στο τέλος της κουβέντας να βάζει την υποκριτική.
Σαν να μην υπήρχε τίποτα άλλο στον κόσμο του. Και συναντάς τώρα, δεκαετίες μετά, έναν κατασταλαγμένο πρωταγωνιστή, ναι μεν με τον ίδιο ενθουσιασμό για τους ρόλους του, αλλά με το θέμα της κουβέντας μας να έχει μετατοπιστεί αλλού: στον ρόλο της ζωής του ως πατέρας και σύζυγος.
Μα, πραγματικά, ακόμα και σε κάποια παράσταση με θέμα τις ασημοπράσινες λιβελούλες της Μαδαγασκάρης να πρωταγωνιστούσε, είναι βέβαιο πως την κουβέντα μας θα μονοπωλούσε η σύζυγός του (και σκηνοθέτις του) Ελενα Καρακούλη και ο Πάνος, ο κούκλος δεκάχρονος γιος τους.
Πόσο μάλλον όταν η παράσταση στην οποία πρωταγωνιστεί έχει να κάνει με το αιώνιο θέμα της παγκόσμιας δραματουργίας: τις διαπροσωπικές σχέσεις. Μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου θα είναι στο Θέατρο Χώρα με το αριστούργημα του Ινγκμαρ Μπέργκμαν «Σκηνές από έναν γάμο», που ανεβαίνει για τρίτη σεζόν. ΟΚ, καλή πάσα για να ξεκινήσουμε το κουβάρι που λέγεται «αγόρι ερωτεύεται κορίτσι – παντρεύονται – κάνουν παιδιά – χωρίζουν».
Νίκος Ψαρράς: «Το μυστικό για να κρατήσει ο γάμος είναι να μην υπάρχουν μυστικά»
GALA: Τι είναι αυτό που σας έκανε να παρουσιάσετε το έργο για τρίτη φορά στη σειρά;
ΝΙΚΟΣ ΨΑΡΡΑΣ: Ηταν απόφαση που είχαμε πάρει ήδη από πέρσι, βλέποντας όχι μόνο την αριθμητική προσέλευση του κόσμου, αλλά και την ουσιαστική ανταπόκριση που είχε η παράσταση. Ο κόσμος ερχόταν και ξαναερχόταν. Θα σας πω μία από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις: βλέπω μια κυρία, η οποία είχε έρθει ξανά και τότε μου είχε πει ότι είδε την παράσταση για δεύτερη φορά. «Πάλι εδώ είστε;», τη ρωτώ. «Ναι», μου λέει, «την πρώτη φορά θα ερχόμουν με τον άντρα μου, αλλά μαλώσαμε άσχημα και ήρθα μόνη. Γύρισα στο σπίτι κι ενώ ήθελα να του σπάσω το κεφάλι που λέει ο λόγος, τον έκανα μια μεγάλη αγκαλιά. Τη δεύτερη φορά ήρθα με μια φίλη, η οποία βρέθηκε σε παρόμοια κατάσταση με τον σύζυγό της. Ε, σήμερα ήρθα με τον άντρα μου».
G.: Πιστεύετε ότι μπορεί κάποιος να βρει τον ιδανικό σύντροφο;
Ν.Ψ.: Πραγματικά, εύχομαι να καταλάβουν έγκαιρα όλοι εκείνοι που πλάθουν στο μυαλό τους την εικόνα του «ιδανικού» ότι πλανώνται πλάνην οικτράν. Η επιλογή του συντρόφου για την υπόλοιπη ζωή σου είναι ένα εντελώς διαφορετικό πράγμα. Καθώς περνούν τα χρόνια και μεγαλώνεις, αυτό που ψάχνεις να βρεις είναι ο άνθρωπος που θα κάνει το παιδί σου. Εκτός από την ωραία γκόμενα, το ωραίο κρεβάτι ή ακόμα και την ανάγκη σου να κάνεις το κομμάτι σου στον περίγυρό σου, καθώς μεγαλώνεις μπαίνει άλλη μία παράμετρος, η πιο σοβαρή: λες «αυτή η γυναίκα θα μπορούσε να είναι η μάνα του παιδιού μου;». Στην επιλογή της συντρόφου οι παράγοντες δεν έχουν να κάνουν με την καλοπέραση, έχουν να κάνουν με το τι άνθρωπος είναι και η ίδια, αλλά και τι οικογένεια θα δημιουργήσετε.
G.: Οπότε, οι σχέσεις είναι και υποχώρηση, είναι και συμβιβασμός…
Ν.Ψ.: Είναι και τρέλα και έμπνευση και όνειρα και πολύ γέλιο, αλλά και να κατανοείς και να συγχωρείς τον άλλο, να συμβιβάζεσαι, να μη θες να αλλάξεις τον σύντροφό σου για να τον φέρεις στα δικά σου μέτρα. Να σκέφτεσαι ότι αυτό που σε τράβηξε και γίνατε ζευγάρι ήταν ακριβώς αυτές οι διαφορές σας. Γιατί να το στραπατσάρεις και να φτιάξεις κάτι άλλο; Οφείλουμε να δεχόμαστε τον σύντροφό μας όπως είναι. Για παράδειγμα, ακόμα και τώρα, με τη σύζυγό μου πλακωνόμαστε για θέματα τακτοποίησης και οργάνωσης. Εμένα μου αρέσει η τάξη, ενώ η Ελενα μπορεί να περάσει από ένα τέλεια τακτοποιημένο δωμάτιο και σε πέντε λεπτά να το έχει κάνει άνω κάτω. Αυτό εμένα με τρέλαινε. Ε, και; Πλέον γελάμε με αυτό! Κάποια στιγμή πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι ο σύντροφός σου είναι αυτό και δεν χρειάζεται να τον αλλάξεις.
G.: Ποιο πιστεύεις ότι είναι το μυστικό για να κρατήσει μια σχέση;
Ν.Ψ.: Η ειλικρίνεια. Σε όλες τις σχέσεις, όχι μόνο στις ερωτικές. Στο έργο βλέπουμε ένα πολύ επιτυχημένο ζευγάρι που γιορτάζει τα δέκα χρόνια γάμου, έχει δύο παιδιά, είναι και οι δύο πολύ επιτυχημένοι στις δουλειές τους, είναι ερωτευμένοι και αστραφτεροί. Αυτό που δεν βλέπουμε, είναι πως το ζευγάρι έχει αρχίσει να έχει πολλά μυστικά, τα οποία κάποια στιγμή σκάνε με ανεπανόρθωτες συνέπειες. Η ειλικρίνεια μερικές φορές δεν αντέχεται…
G.: Ισως από τον φόβο να μη χάσουμε τον άνθρωπο που θεωρούμε δικό μας, ιδιοκτησία μας.
Ν.Ψ.: Εμείς αποφασίζουμε πώς θέλουμε να είναι η ζωή μας. Θέλουμε μια ζωή στην οποία θα ψάξουμε να βρούμε τις αλήθειες μας ή μια επιφανειακή ζωή βάζοντας προσωρινά τα προβλήματα κάτω από το χαλί; Θέλω να ελπίζω ότι οι περισσότεροι προτιμούμε το πρώτο.
G.: Είστε σίγουρος; Ειδικά στην Ελλάδα έχουμε ταλέντο να βάζουμε τα πάντα κάτω από το χαλί.
Ν.Ψ.: Ναι, ισχύει… Ισως γιατί η κοινωνία μας είναι απαιτητική, είναι καταναλωτική, τρέχει με γρήγορους ρυθμούς. Αλλά θέλω να ελπίζω πως μέσα μας όλοι αποζητούμε την αλήθεια.
G.: Ο ερχομός ενός παιδιού αλλάζει τις ισορροπίες της σχέσης;
Ν.Ψ.: Αλλάζει τα πάντα. Καταρχάς, σταματάς να είσαι εγωιστής, το «εγώ» σου μεταφέρεται στο παιδί. Γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος, γίνεσαι πιο ευσυγκίνητος, πιο δοτικός. Προσωπικά, είναι το πιο ωραίο πράγμα που έχει συμβεί στη ζωή μου, μακράν. Οι δυσκολίες είναι πρακτικές περισσότερο – τίποτε άλλο.
G.: Γιατί πρέπει να δει την παράσταση ένας παντρεμένος;
Ν.Ψ.: Για να αποφύγουμε τα «σεσημασμένα» λάθη: όταν έρθει η στιγμή που θα πάθουμε κρίση ηλικίας και αρχίσουμε να φοβόμαστε τον θάνατο, ψάχνουμε κάθε τρόπο για να κρατηθούμε στη ζωή. Και πώς κρατιέσαι ζωντανός; Οταν αρέσεις, άρα όταν ξαναερωτευτείς. Τινάζεις τα πάντα στον αέρα και αν προσπαθήσεις να γυρίσεις στην οικογένειά σου, το πιο πιθανό είναι να μην υπάρχει επιστροφή. Είναι φανερό πως και κάποιος χωρισμένος θα βρει πολλά κοινά στην παράσταση.
G.: Εσείς βρήκατε σημεία με τα οποία ταυτιστήκατε;
Ν.Ψ.: Πολλά. Πολλές φράσεις του ήρωα, του Γιόχαν, τις έχω πει στη ζωή μου.
G.: Εχετε πει για σχέσεις του παρελθόντος «αν δεν είχα κάνει το τάδε, ίσως τα πράγματα να ήταν τώρα πολύ διαφορετικά»;
Ν.Ψ.: Ναι, το έχω σκεφτεί, αλλά για μένα οι σχέσεις που έχουν τελειώσει, έχουν τελειώσει, δεν τις αναπολώ. Σκέφτομαι μόνο κάποια στοιχεία τους για να διορθώσω τον εαυτό μου, για να μην ξανακάνω τα λάθη που είχα κάνει τότε.
G.: Συμβουλές δίνετε στους άλλους;
Ν.Ψ.: Κυρίως! Δεν ξέρω γιατί, αλλά πάντοτε το είχα να είμαι προστατευτικός.
G.: Ποια είναι η καλύτερη και ποια η χειρότερη που έχετε δώσει;
Ν.Ψ.: Να είμαστε ο εαυτός μας, να αγαπάμε και να τιμάμε τον σύντροφό μας και όταν δεν μπορούμε άλλο, να φεύγουμε με το κεφάλι ψηλά. Οι «κακές» συμβουλές μου είναι όταν πιέζω τους νέους συναδέλφους μου να παντρευτούν και να κάνουν οικογένεια. Είναι λάθος να πιέζεις για κάτι τέτοιο. Ερχεται η ώρα για τον καθένα, αν το θέλει, και θα το κάνει από μόνος του.
G.: Να κλείσουμε πάλι με θέατρο. Ποιο είναι το επόμενο όνειρό σας ως θεατρικό ζεύγος με τη σύζυγό σας;
Ν.Ψ.: Τα όνειρά μας δεν αφορούν τη δουλειά. Μπορεί να έχουμε στο συρτάρι 4-5 έργα που θα θέλαμε να κάνουμε μαζί στο μέλλον, αλλά τα όνειρά μας είναι, ας πούμε, να πάμε στη Γαλλική Πολυνησία, να επιστρέψουμε στην Ιαπωνία για τρίτη φορά και οι τρεις μαζί, να έχουμε χρόνο για να κάνουμε βόλτες στη θάλασσα, να μαγειρεύουμε για φίλους, να βλέπουμε παραστάσεις, να επισκεπτόμαστε μουσεία. Αυτά ονειρευόμαστε όλοι μαζί ως οικογένεια.
