Εορτολόγιο 27 Ιανουαρίου – Άγιος Δημητριανός ο Θαυματουργός
Χαίροις Ταμασέων, ἀρχιερεῦ, ὁ ὀλέσας πλάνην, τῶν εἰδώλων λόγοις σοφοῖς, καὶ τὴν τοῦ Κυρίου, φυτείαν ἐπαυξήσας, τοῖς ῥείθροις τῶν θαυμάτων, θεομακαριστέ.
O Άγιος Δημητριανός γεννήθηκε στην Ταμασό κι έζησε σ’ αυτήν τα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού. Ήταν τότε ακόμη που η ειδωλολατρία και η ειδωλομανία προέβαλλε δυνατά της Αφροδίτης το άστρο και τη λατρεία. Το κήρυγμα του Ιησού που έφεραν στην Κύπρο οι τρείς απόστολοι Βαρνάβας, Παύλος και Μάρκος άρχισε σιγά – σιγά να προχωρεί σ’ όλο το νησί.
Στην Ταμασσό με κέντρο μία σπηλιά που υπάρχει ως σήμερα και που χρησίμευε στην αρχή ως κατοικία και εκκλησία και επισκοπή αγωνίζονται οι πρώτες εκείνες μορφές ο Ηρακλείδιος, ο Μύρων, ο Μνάσων και οι άλλοι συνεργάτες τους να ανάψουν και να προβάλουν παντού το φώς του Χριστού, το ιλαρόν φώς της νέας ζωής.
Σ’ αυτή τη σπηλιά στην οποία οι πρώτοι χριστιανοί όχι μονάχα παρακολουθούσαν το κήρυγμα για τον Χριστό, αλλά και βαφτίζονταν και προσεύχονταν και τελούσαν τις διάφορες ακολουθίες τους, σ’ αυτήν ακόμη βρίσκεται και ο τάφος του Αγίου Ηρακλειδίου.
Κάποια μέρα που ο γηραιός επίσκοπος βρισκόταν άρρωστος στο σπήλαιό του με πυρετό, μια ομάδα μανιασμένων ειδωλολατρών όρμησαν μέσα στο σπήλαιο, έσυραν έξω τον Άγιο και τον σκότωσαν. Ο Άγιος απέθανε προσευχόμενος για τους δήμιούς του στην ηλικία των 60 χρόνων.
Εορτολόγιο 27 Ιανουαρίου – Άγιος Δημητριανός ο Θαυματουργός
Οι χριστιανοί μαθητές με θλίψη βαριά πήραν το άγιο λείψανο και το έθαψαν μέσα στη σπηλιά. Τα θαύματα που έκανε, όταν ήταν στη ζωή, συνεχίστηκαν και μετά τον θάνατό του και συνεχίζονται και σήμερα. «Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς αγίοις αυτού». Η θρησκεία του Ιησού Χριστού, με τις ενέργειες του Ηρακλειδίου, τον ζήλο του και τις υπεράνθρωπες προσπάθειές του προχωρούσε καθημερινά.
Μετά τον θάνατό του την ευθύνη του όλου έργου ανέλαβε ο Μνάσωνας. Αυτόν είχε χειροτονήσει ο Ηρακλείδιος επίσκοπο, όταν ακόμη ζούσε. Αυτός συνέχισε το έργο του Ηρακλειδίου μέχρι τα βαθιά του γηρατειά. Πολλά θαύματα έκαμε όσο ζούσε. Πολλά και όταν απέθανε.
Πριν πεθάνει χειροτόνησε επίσκοπό της Ταμασσού τον Ρόδωνα. Με γοργά βήματα η διδασκαλία του Χριστού χάρη στον φλογερό ζήλο των πρώτων χριστιανών προχωρεί με ενθουσιασμό στης Ταμασού την πόλη. Πολλοί οι άγιοι που παρουσιάσθηκαν σ’ αυτή.
Ένας τέτοιος άγιος είναι κι ο Δημητριανός. Πότε ακριβώς γεννήθηκε δεν γνωρίζουμε. Ο πανδαμάτορας χρόνος έσβησε από της μνήμης το βιβλίο τη σχετική χρονολογία. Αυτό που συμπεραίνουμε από την όλη ζωή του είναι ότι γνώρισε τον Χριστό, όπως λέγει και ο υμνογράφος του, από τη βρεφική του ηλικία. «Εκ βρέφους εγένου του Κυρίου εραστής».
Γνώρισε τον Χριστό και τον αγάπησε με όλη την ψυχή του. Μπροστά του ένα και μόνο πράγμα βλέπει και ένα ποθεί και θέλει παντού και πάντοτε. Τού Κυρίου το θέλημα. Μ’ αυτό μεγαλώνει. Μ’ αυτό ζει και αυτό προβάλλει τόσο με τα λόγια του, όσο και το παράδειγμά του.
Κάποτε που είχε αρρωστήσει ο πνευματικός πατέρας της κοινότητας ο ιερέας, ο τότε επίσκοπος του οποίου ο Δημητριανός ήταν σε όλα το δεξί του χέρι, τον κάλεσε και κατά παράκληση των πιστών Χριστιανών τον χειροτόνησε πρεσβύτερο. Οι αγνές ψυχές πανηγυρίζουν. Γιατί ο Δημητριανός με ζήλο φλογερό εργαζόταν πάντοτε για την πνευματική πρόοδο του λαού.
Στο πρόσωπό του βρήκαν οι πιστοί τον πνευματικό πατέρα και καθοδηγητή, τα ορφανά τον προστάτη, οι άρρωστοι τον στοργικό αδελφό και «οι εν θλίψεσι την παρηγορίαν».
Και όταν μετά από καιρό ο τότε επίσκοπος κοιμήθηκε, ολόκληρος ο λαός και πάλι κάλεσε και ανέβασε στον επισκοπικό θρόνο της ξακουστής πόλεως τον άξιο σε όλα Δημητριανό.
Στην καινούργια αύτη θέση η αγία του μορφή προβάλλει παντού, ώστε ο ιερός υμνογράφος να τον υμνεί:
«Τής Ταμασσού βλάστημα, καύχημα των Περάτων, πηγήν των θαυμάτων, ιαμάτων ταμείον άσυλον και των Κυπρίων αγλάϊσμα».
Αλλά και του λαού η παράδοση και ο σεβασμός μένει ως σήμερα πολύ υψηλά.
Αυτό μαρτυρεί η ευρυχωρία του ναού που η ευσέβεια των παλαιοτέρων κατοίκων των Περάτων αφιέρωσε στ’ όνομά του σε μια μαγευτική θέση και του οποίου τα ερείπια προβάλλουν επιβλητικά μέχρι σήμερα. Και η χειρόγραφος φυλλάδα που περιέχει την ακολουθία του και στην οποία αναγράφεται και η μέρα της μνήμης του, 27 Ιανουαρίου.
Η όλη του πνευματική ζωή συνέβαλε τα μέγιστα στην εξάπλωση του χριστιανισμού όχι μόνο στην πόλη της Ταμασσού, αλλά και στα γύρω χωριά. Τύπος υπομονής ο ίδιος και πρότυπο αρετής βοήθησε στα χρόνια εκείνα στην ειρηνική ζωή του πιστού λαού του και στην πνευματική του άνοδο.
Αλλά και θαύματα πολλά αναφέρεται ότι έκαμε όταν ζούσε, μα και όταν κοιμήθηκε. Οι γυναίκες των Περάτων τον θεωρούν πολύ θαυματουργό και συχνά επισκέπτονται τα ερείπια του ναού του, ανάβουν καντήλια στο βαθούλωμα των ερειπίων και εκζητούν τις πρεσβείες του στα προβλήματα και τις ανάγκες τους.
