Ο σφαγιασμός των Νηπίων υπό του Ηρώδου
Ο σφαγιασμός των Νηπίων υπό του Ηρώδου. Του π. Γεωργίου Δορμπαράκη στην «Κιβωτό της Ορθοδοξίας».
Η ημέρα μνήμης των σφαγιασθέντων νηπίων από τον Ηρώδη (29 Δεκεμβρίου), αποτελεί εξώφθαλμη αδικία που θέτει έκτοτε ωμά το λεγόμενο πρόβλημα της θεοδικίας.
Γιατί βρέφη και νήπια, πριν καν ξεκινήσουν τη ζωή τους, χάθηκαν και μάλιστα τόσο τραγικά; Πού βρίσκεται η δικαιοσύνη του Θεού; Δεν φαίνεται ότι απουσιάζει Εκείνος ή κρύβεται, ενώ προβάλλει κυρίαρχος ο Δαίμονας με τα όργανά του τύπου Ηρώδη;
Κι η ανθρώπινη σκέψη ξανοίγεται έτσι διαχρονικά σε παρόμοια κι ίσως σκληρότερα γεγονότα: εξανδραποδισμούς λαών, πείνες, πολέμους, εξαθλίωση ανθρώπων, ανέχεια, ανεργία, φτώχεια. Σε όλα αυτά το καυτό ερώτημα είναι το γιατί και πώς ο Θεός ανέχεται τέτοιες καταστάσεις;
Δύσκολα πράγματα.
Η ανθρώπινη λογική αδυνατεί να δώσει πειστική απάντηση – ένα μόνιμο αγκάθι στη σκέψη της. Γι’ αυτό, η θεοδικία, η θεϊκή δικαιοσύνη μέσα σε έναν κόσμο απανθρωπιάς και παραλογισμού, είναι πρόβλημα που απασχόλησε και θα απασχολεί εσαεί τον άνθρωπο.
Η πρώτη θεολογική προσέγγιση του θέματος γίνεται στην Παλαιά Διαθήκη, στο βιβλίο του Ιώβ.
Πάσχει ο Ιώβ, ο δικαιότερος άνθρωπος της εποχής του, με τρόπο μάλιστα που ακούει κανείς τα πάθη του και κινδυνεύει να κλονιστεί η ισορροπία του: πεθαίνουν τραγικά όλα τα παιδιά του, χάνει την περιουσία του, γεμίζει ο ίδιος από μολυσματικές αρρώστιες μένοντας γι’ αυτό σε ακατοίκητες περιοχές, η γυναίκα του τον κατηγορεί, οι φίλοι του τον αντιμετωπίζουν με σκληρότητα!
Το «γιατί παθαίνω όλα αυτά, ενώ είμαι δίκαιος άνθρωπος;» φτάνει και στα δικά του χείλη, σ’ αυτόν που ό,τι του συνέβαινε έλεγε: «Ο Κύριος μου τα έδωσε, ο Κύριος μου τα πήρε. Ας είναι ευλογημένο το όνομά Του».
