25 Οκτωβρίου – Των Αγίων Μαρκιανού και Μαρτυρίου των Μαρτύρων και νοταρίων, Αναστασίου του Μάρτυρος κ.α.
Τω αυτώ μηνί ΚΕ’, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων και νοταρίων Μαρκιανού και Μαρτυρίου.
Χριστού καλάμους τους νοταρίους νόει,
Εις αίμα το σφων εκ ξίφους βεβαμμένους.
Πέμπτη Μαρκιανόν τάμον εικάδι Μαρτύριόν τε.
Όταν ο Άγιος Παύλος Ομολογητής και Ιερομάρτυς επατριάρχευεν εις την Κωνσταντινούπολιν, μετά τον θάνατον Αλεξάνδρου του Κωνσταντινουπόλεως, κατά τους χρόνους του βασιλέως Κωνσταντίου εν έτει τλζ’ [337], ο οποίος εγελάσθη φευ! από τους Αρειανούς, και έπεσεν εις την αυτών αίρεσιν, τότε οι ευσεβέστατοι ούτοι, ήτον του ρηθέντος Πατριάρχου νοτάριοι και γραμματικοί και αναγινώσκοντες εις τον λαόν τας ιεράς Βίβλους, διέλαμπον πανταχού με ευλάβειαν, με σεμνότητα τρόπων, και με κάθε αγιότητα και αρετήν. Μάλιστα δε και εξαιρέτως με ορθοδοξίαν.
Αφ’ ου λοιπόν ο θείος Παύλος εξωρίσθη εις την Αρμενίαν, και εκεί εδέχθη το μακάριον τέλος, πνιχθείς από τους Αρειανούς (1), οι Άγιοι ούτοι νοτάριοι ήλεγχον παρρησία τους δυσσεβείς, και εκήρυττον εις όλους, ότι ο Υιός είναι ομοούσιος με τον Πατέρα.
Όθεν επειδή δεν επείσθησαν να προδώσουν την ευσέβειαν, ούτε με κολακείαις και υποσχέσεις δωρεών, ούτε με φοβερισμούς πληγών και βασάνων, δια τούτο θανατόνονται με την μάχαιραν και θάπτονται εις την πόρταν της Κωνσταντινουπόλεως, την καλουμένην Μελανδησίαν, εν τη τοποθεσία του Δευτέρου. Ύστερον δε, έκτισε Ναόν εκ θεμελίων εις το όνομά των ο εν Αγίοις Πατήρ ημών Ιωάννης ο Χρυσόστομος (2).
(1) Ούτος εορτάζεται κατά την έκτην του Νοεμβρίου.
(2) Το Μαρτύριον τούτων συνέγραψεν ο Μεταφραστής, ου η αρχή· «Επεχωρίαζε μεν και πρότερον». (Σώζεται εν τη Μεγίστη Λαύρα, εν τη των Ιβήρων και εν άλλαις.)
*
Τη αυτή ημέρα μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Αναστασίου.
Αναστάσιε, σου δε τι γράψω χάριν;
Χριστού χάριν σπεύσαντος εκθανείν ξίφει.
Ούτος ο Άγιος αυτοκάλεστος επήγεν εις τους τυράννους, και ομολογήσας με παρρησίαν τον Χριστόν Θεόν αληθινόν και ποιητήν του παντός, εξέπληξεν άπαντας. Και επειδή με τα λόγια οπού είπε, και με την ανδρίαν οπού έδειξεν, εβεβαίωσε το αμετάθετον της γνώμης του, δια τούτο αποκεφαλίζεται, και ρίπτεται εις την θάλασσαν.
Μία δε ευλαβής γυναίκα πέρνουσα το τίμιον αυτού λείψανον, αφ’ ου το εξέβρασεν έξω η θάλασσα, ετείλιξεν αυτό με σενδόνια και με μύρα, και κατασκευάσασα ευκτήριον Εκκλησίαν εις το όνομα του Μάρτυρος, εκεί ενταφίασε το λείψανόν του. Δια μέσου του οποίου πολλαί ιατρείαι παραδόξως, και παλαιά εγίνοντο, και έως του νυν γίνονται.
*
Ο Άγιος Ουαλλερίνος ξίφει τελειούται.
Ουαλλερίνος την κάραν τμηθείς ξίφει,
Τομής βραχείας ω πόσα στέφη λάβη!
*
Ο Άγιος Μάρτυς Σαβίνος πυρί τελειούται.
Εισδύς το πυρ χόρευε Μάρτυς Σαβίνε,
Θείαν χορείαν πρόξενον θείου στέφους.
25 Οκτωβρίου – Των Αγίων Μαρκιανού και Μαρτυρίου των Μαρτύρων και νοταρίων, Αναστασίου του Μάρτυρος κ.α.
