Μηνιγγίτιδα: Τι πρέπει να γνωρίζουμε για αυτή την σοβαρή ασθένεια – Πώς μεταδίδεται
Τρία κρούσματα μηνιγγίτιδας μεταξύ φοιτητών στην Πάτρα έχουν ήδη οδηγήσει σε κλιμάκιο της Ελληνικής Υγειονομικής Υπηρεσίας που βρίσκεται στο σημείο για να διερευνήσει τη μόλυνση, εγείροντας ανησυχίες για μια σοβαρή επιδημία που προκαλείται από βακτήρια, ιούς και μύκητες.
Υπάρχουν δύο τύποι μηνιγγίτιδας:
Η ιογενής μηνιγγίτιδα είναι η πιο κοινή μορφή μηνιγγίτιδας. Είναι πολύ σοβαρή αλλά σπάνια προκαλεί θάνατο. Προς το παρόν δεν υπάρχει θεραπεία για αυτόν τον τύπο μηνιγγίτιδας. Η ασθένεια διαρκεί 7-10 ημέρες, με πλήρη ανάρρωση. Πολλοί διαφορετικοί τύποι ιών μπορούν να προκαλέσουν αυτή τη νόσο.
Η βακτηριακή μηνιγγίτιδα είναι πολύ σοβαρή και μπορεί να οδηγήσει σε εγκεφαλική βλάβη, απώλεια ακοής, σωματική αναπηρία ή ακόμη και θάνατο. Είναι σημαντικό να εντοπιστούν τα βακτήρια για τη θεραπεία, ώστε να χορηγηθούν τα κατάλληλα αντιβιοτικά. Έχει τα ίδια συμπτώματα με την ιογενή μηνιγγίτιδα.
Η μετάδοση:
Σύμφωνα με τον ΕΟΔΥ, η οδός μετάδοσης είναι η άμεση επαφή από άτομο σε άτομο με σταγονίδια αναπνευστικών εκκρίσεων. Η πηγή της μηνιγγιτιδοκοκκικής μηνιγγίτιδας είναι ο ασυμπτωματικός αποικισμός της ανώτερης αναπνευστικής οδού, ο οποίος ποικίλλει ανάλογα με την ηλικία. Η βακτηριακή μηνιγγίτιδα προκαλείται από την άμεση επαφή με άτομο που φέρει ήδη τα βακτήρια που προκαλούν τη νόσο. Ενώ ορισμένοι τύποι μηνιγγίτιδας μπορούν να μεταδοθούν με το φτέρνισμα ή το φιλί κατά τη χρήση αντικειμένων, η ασθένεια της βακτηριακής μηνιγγίτιδας δεν μεταδίδεται με το να κάθεται κανείς δίπλα σε κάποιον που είναι φορέας του μικροοργανισμού.
Οι ασυμπτωματικοί φορείς του μηνιγγιτιδόκοκκου αντιπροσωπεύουν περίπου το 10% του γενικού πληθυσμού και κυμαίνονται από 2% των παιδιών που δεν φοιτούν σε νηπιαγωγείο έως 24–37% των εφήβων και των νεαρών ενηλίκων ηλικίας 15-24 ετών. Σε κλειστούς πληθυσμούς κατά τη διάρκεια επιδημιών, ο επιπολασμός φτάνει το 100%.
Η μολυσματική περίοδος των μηνιγγιτιδοκόκκων είναι ολόκληρη η περίοδος κατά την οποία ανιχνεύονται μηνιγγιτιδόκοκκοι στο σάλιο και στις ρινοφαρυγγικές εκκρίσεις, έως και 24 ώρες μετά την έναρξη αποτελεσματικής αντιμικροβιακής αγωγής.
Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν υψηλό πυρετό, έντονο πονοκέφαλο, ναυτία, έμετο, δύσκαμπτο αυχένα, σπασμούς, παραλήρημα, λήθαργο, κώμα και άλλα νευρολογικά συμπτώματα.
Τα τυπικά συμπτώματα (πυρετός, εμετός, πονοκέφαλος, αυχενική ακαμψία) παρατηρούνται συνήθως σε μεγαλύτερα παιδιά, αλλά στα βρέφη και τα νεογνά τα συμπτώματα είναι άτυπα και η υποψία της νόσου εξαρτάται από την εμπειρία και την αντίληψη του κλινικού ιατρού.
