Άντζελα Δημητρίου: «Να είναι καλά η κόρη μου, αλλά θέλω να είμαι λίγο μόνη μου»
Η Άντζελα Δημητρίου βρέθηκε καλεσμένη στο «Ενώπιος Ενωπίω» το βράδυ της Πέμπτης 7 Μαρτίου 2024 και μίλησε στον Νίκο Χατζηνικολάου.
Τι συμβαίνει με την κόρη της
«Η Όλγα μεγάλωσε, έγινε μια κούκλα, έγινε μια μάνα και πρέπει να γίνει μια σωστή μάνα όπως ήμουν εγώ για την Όλγα. Τους αγαπάω όλους αλλά θέλω να είμαι λίγο μόνη μου. Να είναι καλά αλλά θέλω να κοιτάξω εμένα, λίγο να ενδιαφερθώ για μένα», είπε αρχικά η Άντζελα Δημητρίου.
«Αρκετά χρόνια ασχολήθηκα πάρα πολύ και έδωσα τα πάντα σε όλη μου την οικογένεια. Θέλω να κοιτάξω την Άντζελα πριν να είναι αργά. Τι έκανα; Έδωσα αυτό και εκείνο και εγώ τι; Να πεθάνω; Να είναι καλά με τον άντρα της, το παιδάκι της και αν οτιδήποτε χρειαστεί και μπορώ να συνεισφέρω πολύ ευχαρίστως.
Θέλω να είναι καλά μαζί με τον άντρα της και το παιδάκι της και οτιδήποτε κι αν χρειαστεί και μπορώ να συνεισφέρω, αν δω όμως ότι τα πράγματα είναι καλά, πολύ ευχαρίστως. Δεν έχω κανένα πρόβλημα» πρόσθεσε η Άντζελα Δημητρίου.
Ο γιος μου μεγάλωσε λέγοντας με «ξαδέρφη» του
Ο γιος μου έβαλε μυαλό, πήγε στη Γερμανία για δουλειά, μεγάλωσαν τα εγγόνια μου και όλα μια χαρά! Η μητέρα μου έδωσε τον Βαγγέλη στη θεία μου, εγώ ήμουν μικρή και το παιδί αυτό μεγάλωνε λέγοντάς με “ξαδέρφη του”. Κάποια στιγμή έφυγε από τη ζωή η θεία μου και θεώρησα καλό να τον πάρω τηλέφωνο να του πω την αλήθεια», είπε η Άντζελα Δημητρίου.
«Έκατσα και του είπα την ιστορία σαν παραμύθι και του είπα “Εγώ είμαι η μάνα σου”. Έπαθε ένα σοκ, το ίδιο και η Όλγα! Πέρασα πάρα πολλά αλλά τους έκανα καλό. Η μάνα είναι η Αγγελική, η Άντζελα Δημητρίου είναι στη δουλειά της. Δεν επιτρέπεται να κατηγορείς τη μάνα σου. Εγώ ποτέ δεν σήκωσα χέρι, ούτε τη χτύπησα, ούτε της αντιμίλησα, ήμουν στο πλευρό της μέχρι που βγήκε η ψυχή της στο κρεβάτι. Με εκμεταλλεύτηκαν αλλά δεν πειράζει».
Ο θάνατος της μητέρας της
«Τώρα με τον θάνατο της μητέρας μου ήταν το μεγαλύτερο χτύπημά μου. Έχασα τη μάνα μου. Κι όταν πηγαίνω στο σπίτι αισθάνομαι ακόμα χειρότερα γιατί στο διπλανό δωμάτιο υπάρχει ένα φως από κάτω.
Σε αυτό το φως κοιμόταν η μάνα μου. Και τώρα δεν την έχω και λέω πρέπει κάτι να γίνει. Κάτι να αλλάξει, για να μπορέσω να αισθανθώ καλύτερα. Δεν θέλω να γίνεται μπούλινγκ στον εαυτό μου από διάφορους ανθρώπους, που μπορεί να είναι και δικοί μου… Θέλω αγάπη. Θέλω στήριξη. Έχασα τη μάνα μου.
Έχασα αυτή που με γέννησε για να μ’ έχεις εσύ, να μ’ έχει ο κόσμος, να μ’ έχετε όλοι. Δεν έχω τη μάνα μου. Δεν μπορώ να πω “Αχ μανούλα μου” όταν έχω έναν πόνο. Δεν μπορώ να πω. Συγγνώμη που κλαίω, αλλά δεν μπορώ. Ήταν τα πάντα για μένα»
