Θα συμβούν πολλά μη φοβηθούμε
Όλα αυτά που γίνονται και θα γίνουν τα επιτρέπει ο Θεός και είναι χρήσιμα· δεν μπορούν να μας βλάψουν καθόλου. Ίσα-ίσα θα μας ωφελήσουν, εάν εμείς πιστεύουμε στον Χριστό.
Έτσι, θα είμαστε ευάρεστοι στον Θεό και θα νιώσουμε ότι τώρα πιο πολύ είμαστε στα χέρια του Θεού, αφού ο Χριστός κυβερνάει τον κόσμο. Και χάνει το πολύ ενδιαφέρον που νομίζουμε ότι έχει η εδώ ζωή· που εδώ στη ζωή αυτή όλα καλά είναι, αλλά με την έννοια ότι μας ετοιμάζουν για την αιώνια ζωή. Έτσι, από το ένα μέρος ησυχάζουμε, και φεύγει ο φόβος, και από το άλλο μέρος ξυπνά η ψυχή μας.
Από κάποια πλευρά η εποχή η δική μας ίσως είναι η δυσκολότερη από όλες τις εποχές. Διότι, στις παλαιότερες γενεές, στους παλαιότερους αιώνες και καιρούς το κακό προερχόταν απ’ έξω, είτε στα πρώτα χρόνια που ήταν οι διωγμοί, είτε ύστερα που υπήρχε γενικότερα η ειδωλολατρία και όποιες άλλες δυσκολίες και εμπόδια. Σήμερα το κακό είναι μέσα στον άνθρωπο. Δηλαδή επιδρά το όλο πνεύμα της εποχής και αλλοιώνει τον νου του ανθρώπου και τον όλο ψυχοσωματικό οργανισμό του.
Δεν υπήρχαν τέτοια φαινόμενα στις παλαιότερες εποχές· σήμερα είναι αυτά: το ότι ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να απολαμβάνει το καθετί, να γνωρίζει πολλά πράγματα δια μέσου των μέσων ενημερώσεως και κυρίως το ότι πλέον έχει γίνει κατάσταση, είναι δεδομένο αυτό, ότι είναι ελεύθερος κανείς να κάνει ό,τι θέλει, να φρονεί ό,τι θέλει – δεν μπορεί να τον εμποδίσει κανένας· έχει δικαίωμα. Και έχει ξυπνήσει μέσα στον κάθε άνθρωπο όλο το αρνητικό υπόβαθρο, τα όποια κατακάθια υπάρχουν μέσα του.
Καθώς έτσι θα πάει η ανθρωπότητα, και όλοι επηρεαζόμαστε από το όλο πνεύμα της ανθρωπότητος, δεν θα ξεκαθαρίσει η ήρα από το σιτάρι που λένε, δεν ξεκαθαρίζει κανείς τα πράγματα, εάν δεν περάσει από καμίνι – φωτιά – και από νερό – διήλθομεν δια πυρός και ύδατος. Γι’ αυτό και όποιος, χωρίς να περιμένει να συμβούν τα όποια γεγονότα συμβούν, τα πάρει έτσι ταπεινά, έντιμα, αληθινά, απλά τα πράγματα, με πίστη, δεν θα τα περάσει όλα αυτά τα δεινά. Θα τα βλέπεις να γίνονται στην ανθρωπότητα, στην οικουμένη και εσύ θα είσαι, τρόπον τινά, απ’ έξω θεατής· δεν θα σε αγγίξουν.
Ας το έχουμε και αυτό υπ’ όψιν: θα επιτρέψει ο Θεός να γίνει… – και τι δεν θα γίνει! – ακριβώς για να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι απαραιτήτως ο καθένας θα τα περάσει. Στην καθ’ ημέραν ζωή μας, εάν ενώπιον του Θεού ταπεινωνόμαστε – και δεν χρειάζεται να παθαίνουμε πρώτα και ύστερα να ταπεινωνόμαστε – δεν θα πάθουμε. Κι αν ακόμη ο Θεός, τρόπον τινά, έχει αποφασίσει να πάθουμε ο καθένας μας, αν στη συνέχεια δει μετάνοια αληθινή σ’ εμάς, δεν θα πάθουμε. Όπως ακριβώς συνέβη με τον βασιλιά Εζεκία.
Επιτρέψτε μου να πω ότι δεν είναι καιρός για φόβους και λιποψυχίες, καιρός για να δείξουμε με τη στάση μας ως χριστιανοί ότι δεν έχουμε Θεό δυνατό. Έχουμε Θεό με άκρα ευσπλαχνία· ευσπλαχνία χωρίς όρια. Όταν κυριευτεί κανείς – ο λαός – από ηττοπάθεια, δειλία, φόβο, απόγνωση και απελπισία, αυτό είναι το μεγάλο κακό. Όταν όμως διατηρεί κανείς μέσα του την πίστη, την αγάπη του στον Θεό, αυτό δεν είναι κακό, αλλά είναι μεγάλη χάρη· έστω κι αν ο Θεός θα επιτρέψει ο λαός αυτός να μαρτυρήσει και να υποστεί πολλά.
Ως χριστιανοί ορθόδοξοι αυτό πρέπει να έχουμε ως μέλημά μας, ως φροντίδα μας: πώς πράγματι μέσα μας θα κρατήσουμε τον αληθινό Θεό, τον Κύριο, ο οποίος θα μας ενδυναμώσει και δεν θα φοβηθούμε τίποτε.
Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου (†), Ο Χριστός κυβερνάει τον κόσμο! (Ομιλίες εσχατολογικού περιεχομένου). Πανόραμα Θεσσαλονίκης 2021, σελ. 9.
