Πριν τη Δήμητρα και τη Μαργαρίτα: Ο μεγάλος έρωτας του Ανδρέα που επιχείρησε να καταρρίψει τον μύθο του
Θα μπορούσε να είναι ερώτηση (για καλό ποσό) σε τηλεπαιχνίδι γνώσεων.
Ονομάστε τις τρεις συζύγους του Ανδρέα Παπανδρέου… Μαργαρίτα Τσαντ (η μακροβιότερη), Δήμητρα Λιάνη (η πιο πρόσφατη) και… και… και…
Και Χριστίνα Ρασσιά! Η ελληνοαμερικανίδα που έμεινε στο πλευρό του (επίσημα τουλάχιστον για μια δεκαετία) από το 1941 έως το 1951, γνωρίζοντας ένα εντελώς διαφορετικό άνθρωπο, όπως άλλωστε περιγράφει η ίδια στο αμφιλεγόμενο βιβλίο της με τον προφανή τίτλο «10 χρόνια σύζυγος του Ανδρέα Παπανδρέου».
Εκείνος τότε ήταν ένας νεαρός που είχε αφήσει την Ελλάδα λίγο πριν η χώρα μπει στην περιδίνηση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η σύλληψή του από το καθεστώς Μεταξά το 1937 ως μέλος της «ομάδας των δεκατριών», όπως έμεινε στην ιστορία, είχε βάλει τέλος στην δράση του κατά του δικτάτορα, δράση που τελείωσε εντελώς άδοξα, καθώς ο Ανδρέας και οι σύντροφοί του υποχρεώθηκαν να υπογράψουν «δήλωση μετανοίας» για να αφεθούν ελεύθεροι…
Δυο χρόνια μετά, στην Αμερική πια, ο Παπανδρέου παραμένει ο γιος ενός πρωθυπουργού κι ενώ αυτός συνεχίζει τις σπουδές του, το «όνομά του» στους κύκλους της ομογένειας είναι ισχυρό. Όταν το 1941 γίνεται γνωστό πως στα 22 χρόνια του μόλις θα παντρευτεί, όλοι ψάχνουν να βρουν αν γνωρίζουν την «τυχερή». Τελικά μαθαίνουν ότι πρόκειται για την Χριστίνα Ρασσιά, με καταγωγή από την Λακωνία, γόνος μιας οικογένειας που τα είχε καταφέρει στις ΗΠΑ, πριν η κρίση του ’29 αναγκάσει τον πατέρα της να βάλει λουκέτο στα εστιατόρια που διατηρούσε στο Κονέκτικατ.
Αν και χειραφετημένη γυναίκα, η Χριστίνα Ρασσιά ζητά μεγαλύτερη ανεξαρτησία από το οικογενειακό περιβάλλον της. Μετακομίζει στο Μανχάταν όπου ξεκινά στις σπουδές της στο πανεπιστήμιο του Νιου Χαμσάιρ. Παράλληλα εργάζεται ως βοηθός του κορυφαίου Έλληνα γιατρού, Γεωργίου Παπανικολάου! Μπορεί να ήταν μια «φτωχή Ελληνίδα», αλλά ήταν σίγουρα μια ενδιαφέρουσα Ελληνίδα. Και σαφώς, μια πολύ όμορφη Ελληνίδα.
Γνωρίζονται με τον Παπανδρέου στο Μανχάταν και τον Φεβρουάριο του 1941 παντρεύονται –και οι δυο πάρα πολύ νέοι- εκείνη, όπως τουλάχιστον γράφει- το κάνει περισσότερο ως διαβατήριο μακριά από δυσάρεστες καταστάσεις. Εκείνος δεν θα εξηγήσει ποτέ τους λόγους που τον ώθησαν στον γάμο.
Βέβαια, η αμοιβαία έλξη μεταξύ του μετέπειτα πρωθυπουργού της Ελλάδας και των γυναικών είναι δεδομένη και γνωστή σε όλους. Προφανώς υπήρξε έρωτας. Με την διαφορά, όμως, ότι η Χριστίνα Ρασσιά δεν περιγράφει έναν Δον Ζουάν, έναν ακαταμάχητο εραστή ή κάποιον αδιόρθωτο γυναικά.
Αντίθετα, «ο δικός της Ανδρέας» παρουσιάζεται διαφορετικός, σαν μια πιο… ανατολίτικη εκδοχή του εαυτού του, με την ίδια να αναφέρει στο βιβλίο της πόσο ενοχλημένη ένιωθε όταν υποχρεωνόταν να μαγειρεύει για εκείνον και τους φίλους του, την περίοδο που μετακόμισαν στο Κέμπριτζ για τις σπουδές του ή αργότερα όταν ο μελλοντικός αρχηγός του ΠΑΣΟΚ θα υπηρετούσε την θητεία του στο Πολεμικό Ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
«Ένα πράγμα που με έκανε τότε να διστάσω να πω τις απόψεις μου για τον Ανδρέα ήταν η φήμη που αποκτούσε στην Ελλάδα σαν Δον Ζουάν, που συνεχώς μεγάλωνε στα χρόνια που ακολούθησαν και που μου φαινόταν εντελώς ξένη προς τον χαρακτήρα του. Σε όλα τα χρόνια που ήμασταν μαζί, δεν είδα σε αυτόν κανένα χαρακτηριστικό εραστή», ανέφερε μεταξύ άλλων στο βιβλίο που εξέδωσε το 1992 η Ρασσιά, με τον τίτλο «10 χρόνια σύζυγος του Ανδρέα Παπανδρέου».
«Έπρεπε να δώσω την εντύπωση ανάλαφρης, σοφιστικέ, απελευθερωμένης, έμπειρης γυναίκας και από πίσω μου φερόταν σαν σε Ελληνίδα χωριατοπούλα που το σεντόνι της έπρεπε να εκτεθεί σε κοινή θέα», σημειώνει η Ρασσιά και προσθέτει ότι «ο πραγματικός Ανδρέας είναι ανίκανος να νοιαστεί αληθινά για οποιονδήποτε και κυρίως για τη γυναίκα της ζωής του». Πίσω από τη φήμη του αθεράπευτου γυναικά που απέκτησε στην Ελλάδα, διακρίνει «φόβο για τις γυναίκες και επιλογή μόνο αυτών στις οποίες μπορεί να κυριαρχήσει».
Και με τους δυο τους να είναι τόσο νέοι και «πνιγμένοι» στις υποχρεώσεις της ακαδημαϊκής και επαγγελματικής καριέρας τους, δεν είναι παράξενο που αντί για παιδί αυτό που ήρθε στη σχέση τους ήταν η σταδιακή αποξένωση που τελικά έφτασε στο σημείο πλήρους απουσίας σεξουαλικών επαφών. Το ζευγάρι ήταν δύσκολο να συνυπάρξει και αντιλήφθηκε αμοιβαία ότι βρισκόταν και οι δύο σε ένα αδιέξοδο.
Πριν τη Δήμητρα και τη Μαργαρίτα: Ο μεγάλος έρωτας του Ανδρέα που επιχείρησε να καταρρίψει τον μύθο του
Είναι λογικό να απορήσει κανείς για το γεγονός ότι έμειναν μαζί για δέκα χρόνια. Και μάλιστα σε ένα γάμο που από πολύ νωρίς είχε δείξει σημάδια διάλυσης. Φαίνεται πως για καιρό απλά οι δυο τους ένιωθαν την παρουσία του άλλου ως «αναγκαίο κακό», ως ένα κεφάλαιο που σύντομα θα έκλεινε όταν θα άλλαζαν οι καταστάσεις.
Για τον Ανδρέα Παπανδρέου αυτό συνέβη την ημέρα που γνώρισε την Μάργκαρετ Τσαντ, στα μάτια της οποίας είδε την σπίθα που έψαχνε. Τουλάχιστον από την στιγμή που άρχισε να διαμορφώνει πια την έντονη προσωπικότητα την οποία γνώρισε αργότερα ο ελληνικός λαός και όχι μόνο. Ήταν ένας κεραυνοβόλος έρωτας που ήρθε να «ξυπνήσει» τον άντρα που ετοιμαζόταν να ασχοληθεί με την πολιτική, στην μόνη τελικά σχέση στην οποία έμεινε ολοκληρωτικά δοσμένος και πιστός.
