Πρώτη και καλύτερη την Άννα Αδριανού, την οποία θα δούμε από τα μέσα Σεπτεμβρίου, όταν αναμένεται η πρεμιέρα του β’ κύκλου, αλλά περίπου ένα μήνα μετά, προς τα μέσα Οκτωβρίου.Έρωτας Φυγάς: Spoilers για το Β’ Κύκλο της σειράς
Ο Ιάσωνας θα επιζήσει από τις τρεις σφαίρες που τον είδαμε να δέχεται στο τελευταίο επεισόδιο του α’ κύκλου, όταν η Αλεξάνδρα, εξοργισμένη μαζί του, επειδή δεν την άφηνε να βλέπει τα παιδιά της πήγε στο αρχοντικό και τον πυροβόλησε.
Επίσης, ο Ιάσωνας έρχεται σε ανοιχτή κόντρα με τη μητέρα του, καθώς δεν μπορεί να δεχτεί ότι εκείνη… δικαιολογεί τη νύφη της! Γιατί είναι αλήθεια πως η Μαργέτα αναγνωρίζει τις δικές της ευθύνες για τη δύσκολη ψυχολογική κατάσταση που βρέθηκε η Αλεξάνδρα, ώστε να φτάσει σε αυτή την πράξη απελπισίας.
Ως μάνα καταλαβαίνει τον πόνο της για τον αποχωρισμό με τα παιδιά της. Μάλιστα, προσπαθεί να πείσει τον Ιάσωνα να μη μιλήσει με σκληρά λόγια για εκείνη στο δικαστήριο, προκειμένου να πέσει στα μαλακά.
Να σκεφτεί ότι πρόκειται για τη μητέρα των παιδιών του και να βοηθήσει με την κατάθεσή του ώστε να της επιβληθεί, όσο είναι δυνατόν, πιο ελαφριά ποινή…
Ωστόσο, αντί να τον φέρει στα νερά της, τον εξοργίζει περισσότερο, ειδικότερα όταν τη βλέπει να πηγαίνει κρυφά τα παιδιά του στο επισκεπτήριο της φυλακής για να ανταμώσουν με την παρ’ ολίγον φόνισσά του!
Μετά από αυτό, ο Ιάσωνας παίρνει τα παιδιά και τα αφήνει σ’ ένα σπίτι κάπου μακριά από το αρχοντικό! Τα κρύβει δηλαδή ακόμα και από τη γιαγιά τους. Έτσι, η Μαργέτα βιώνει τον πόνο που κάποτε η ίδια προκαλούσε στην Αλεξάνδρα όταν παρότρυνε τον Ιάσωνα να της κρύψει τον Γιωργάκη και την εκβίαζε…
ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΗ
Μια βαριά τροφική δηλητηρίαση που πιάνει την Αλεξάνδρα κάνει τον Ιάσωνα να μαλακώσει κάπως και τελικά να δεχτεί να πάει στην εισαγγελία και να ανασκευάσει την κατάθεσή του.
Παραδέχεται ότι στο δικαστήριο μίλησε παρορμητικά και ομολογεί ότι της είχε φερθεί και ο ίδιος πολύ σκληρά. «Κι εγώ δεν ήμουν απολύτως εντάξει απέναντι’ της. Την είχα διώξει από το σπίτι…
Πολλές φορές της στέρησα τα παιδιά…», λέει χαρακτηριστικά, ενώ αναφέρει ότι η Αλεξάνδρα από την απελπισία της είχε επιχειρήσει πρώτα να αυτοκτονήσει…
Στο σημείο αυτό παρεμβαίνει η Μαργέτα και ζητά να αφεθεί η νύφη της ελεύθερη έστω μέχρι τη δίκη, ενώ δηλώνει ότι εγγυάται η ίδια πως η κατηγορούμενη δεν θα αποδράσει, αλλά θα βρίσκεται στο αρχοντικό τους και θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να παρουσιαστεί στο αστυνομικό τμήμα όταν της ζητηθεί…
Έπειτα από αυτό, η Αλεξάνδρα αφήνεται ελεύθερη, όμως όταν επιστρέφει στο αρχοντικό βρίσκεται μπροστά σε μια νέα πραγματικότητα… Ο Ιάσωνας την πληροφορεί ότι τα παιδιά τους είναι ασφαλή σε άλλο σπίτι και μόνο ο ίδιος ξέρει πού βρίσκονται, ενώ της ανακοινώνει ότι στο εξής δεν θα κοιμάται στη μεγάλη κρεβατοκάμαρα, ως πρώτη κυρία του αρχοντικού αλλά στα δωμάτια των υπηρετών, αφού θα επιστρέφει στα… παλιά της καθήκοντα. Θα γίνει ό,τι ήταν όταν την πρωτογνώρισε: υπηρέτρια.
ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ
Σε κανέναν δεν αρέσει η νέα διαταγή του Ιάσωνα, ούτε στη Μαργέτα ούτε στους υπηρέτες, αλλά η ίδια η Αλεξάνδρα τους διαβεβαιώνει ότι δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα. «Το μόνο μου πρόβλημα είναι που δεν έχω τα παιδιά μου…», τους λέει με δάκρυα στα μάτια.
Η Μαργέτα κάνει ό,τι μπορεί για να βρει τα εγγόνια της και να τα κάνει να ξανασμίξουν με τη μητέρα τους, και το καταφέρνει με τη βοήθεια της μικρούλας Μαρίνας!
Εντοπίζει’ το σπίτι, στο οποίο τόσο καιρό τα έκρυβε ο γιος της, και, μάλιστα, βλέπει και το αυτοκίνητό του παρκαρισμένο απ’ έξω. Αυτό δεν την πτοεί καθόλου. Δεν περιμένει να φύγει, αλλά χτυπάει την πόρτα, αποφασισμένη να τον αντιμετωπίσει στα ίσα αν της πει το παραμικρό…
ΠΡΟΣΩΠΟ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
Όταν η πόρτα ανοίγει, η Μαργέτα παγώνει… Βλέπει απέναντι’ της τη γυναίκα που έχει στοιχειώσει τη ζωή της… την Ουρανία Πετροπούλου. Στο βάθος, ο γιος της κάθεται χαλαρός στην πολυθρόνα… σαν στο σπίτι του! Τον πλησιάζει και τον ρωτάει: «Δεν ντρέπεσαι καθόλου;».
Χωρίς να περιμένει την απάντησή του, αρπάζει τα εγγόνια της και φεύγει… Όταν μένουν μόνοι στο σπίτι, η Ουρανία στρέφεται στον Ιάσωνα και του λέει: «Η κατάσταση παραμένει δύσκολη και δεν θα φτιάξει ποτέ…
Πριν από χρόνια μπήκα ανάμεσα στους γονείς σου… Τώρα μπαίνω ανάμεσα σ’ εσένα και τη μητέρα σου…». Εκείνος της απαντάει: «Αν υπήρχε ευτυχία στο σπιτικό μας, θα ερχόταν σ’ εσένα; Εγώ αν ένιωθα εμπιστοσύνη στο σπιτικό μου, θα σου έφερνα εδώ τα παιδιά μου;
Μη νιώθεις, λοιπόν, έτσι. Δεν εισέβαλες εσύ στις ζωές μας… Εσύ είσαι το αποκούμπι μου, όπως ήσουν και για τον πατέρα μου… Ήταν ευτυχισμένος δίπλα σου. Το έβλεπα, το έζησα από κοντά…»
