Η Ελισάβετ είναι στο νοσοκομείο και ο γιατρός ξεκινάει τον υπέρηχο. «Το έμβρυο κινείται κανονικά, το βλέπεις;», την ρωτά, αλλά εκείνη έχει γυρίσει από την άλλη πλευρά και κλείνει τα μάτια της αποφεύγοντας να
κοιτάξει την οθόνη. «Ελισάβετ, γύρνα να δεις το έμβρυο… τι φοβάσαι; Δεν θα το ματιάξεις», επιμένει ο γιατρός, αλλά εκείνη σφίγγει περισσότερο τα μάτια της… Την ίδια ώρα, ο Πέτρος βρίσκεται έξω από το ιατρείο και βράζει, καθώς δεν ξέρει αν πρέπει να μπει μέσα ή όχι.
Ο Λευτέρης προχωρά στον διάδρομο αμέριμνος και όταν ξαφνικά τον βλέπει μπροστά του ταράζεται και κοκαλώνει. «Τι κάνεις πάλι εδώ, Πέτρο; Τρόμαξα που σε είδα έτσι ξαφνικά. Γιατί ήρθες χωρίς να το έχουμε συζητήσει πρώτα; Δεν έπρεπε!», του λέει ανήσυχος ο Λευτέρης. «Κάτι πρέπει να κάνω, αλλιώς θα τρελαθώ. Για αυτό σε παρακαλώ να με αφήσεις να της μιλήσω μόνος», του ζητάει, αλλά εκείνος πιστεύει πως δεν θα αλλάξει τίποτα.
Μέσα στον υπέρηχο ο γιατρός συνεχίζει να είναι ανήσυχος για την στάση της Ελισάβετ. «Ανησυχώ για σένα… και για την κύηση, αλλά κυρίως για την μετέπειτα σχέση σου με το παιδί που θα έρθει στον κόσμο… Μου κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση ότι δεν έριξες ούτε μια ματιά στο μόνιτορ για να δεις το έμβρυο που μεγαλώνει μέσα σου… Όλες οι μέλλουσες μητέρες ανυπομονούν γι΄ αυτή ακριβώς την στιγμή…», της λέει και η Ελισάβετ του απαντά ότι δεν είναι άρνηση αλλά ντροπή.
«Δεν νιώθω ντροπή για το παιδί, νιώθω ντροπή απέναντι σ΄ αυτό το παιδί, για τις συνθήκες με τις οποίες έρχεται στη ζωή… και δεν έχει φταίξει σε τίποτα. Μετανιώνω που έμπλεξα και το βάζω κι εκείνο σ΄ αυτή την περιπέτεια… αλλά βαθιά μέσα μου πιστεύω πως ο Θεός θα φροντίσει για όλα…Και πως ό,τι μοιάζει τώρα
βουνό, θα μετακινηθεί με την πίστη μου», του εξηγεί. Ο γιατρός προβληματισμένος της ζητάει να ακούσει κάτι.
Ανοίγει τον ήχο από τον υπέρηχο και της βάζει να ακούσει την καρδιά του εμβρύου. Η Ελισάβετ σοκαρισμένη κοιτάζει την κοιλιά της και ακούει τον χτύπο, αλλά συνεχίζει να μην κοιτά την οθόνη. Ωστόσο, η έκφραση της μαλακώνει…Ο Πέτρος έξω από την πόρτα λέει στον Λευτέρη ότι δεν αντέχει άλλο και θα μπει μέσα, όμως εκείνος τον αποτρέπει. Εκείνη τη στιγμή η πόρτα ανοίγει και η Ελισάβετ μόλις βλέπει τον Πέτρο παγώνει.
«Θα ήθελα να γνωρίζω κι εγώ την πορεία της κύησης, γιατί νομίζω ότι το δικαιούμαι..», ζητάει ο Πέτρος από τον γιατρό και η Ελισάβετ κάνει να φύγει, ρίχνοντας μια θανατηφόρα ματιά στον πατέρα της. Ο Πέτρος την αρπάζει από χέρι και την σταματά: «Από εδώ και μπρος δεν παρακαλάω για τίποτα. Απαιτώ», της ξεκαθαρίζει και ο Λευτέρης μπαίνει στην μέση.
«Περίμενέ με κάτω», λέει στον πατέρα και ζητάει από τον γιατρό να μπουν οι τρεις του μέσα στην αίθουσα υπερήχων. Ο γιατρός αφού πρώτα εξηγήσει στον Πέτρο ότι η ίδια η Ελισάβετ του ζήτησε να τηρήσει το ιατρικό απόρρητο, τους αφήνει μόνους. Η ατμόσφαιρα είναι φορτισμένη και ο Πέτρος δεν σταματάει να την ρωτάει γιατί του έκρυψε την αλήθεια, χωρίς όμως να πάρει κάποια απάντηση.
«Απάντησε μου τουλάχιστον, τι σκέφτεσαι για αυτό το παιδί… Ποια ακριβώς ζωή ετοιμάζεις για το παιδί μας;», την ρωτά και η Ελισάβετ του λέει ότι θα μεγαλώσει το παιδί της μέσα στο μοναστήρι. «Εγώ είμαι η μάνα του, εγώ είμαι που πρέπει να αποφασίσω για τη ζωή του», του ξεκαθαρίζει κάνοντας τον έξαλλο.
«Το ρώτησες αυτό το παιδί αν θέλει να μεγαλώσει σε μοναστήρι, με προσευχές και καλόγριες… όπως μεγάλωσες εσύ; Όχι και πάλι ΌΧΙ Ελισάβετ! Αυτό να το ξεχάσεις. Φυσιολογικά θα μεγαλώσει», της λέει με έντονο ύφος κι εκείνη ανοίγει την πόρτα για να φύγει. «Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να το μαντρώσεις, δε θα σ’ αφήσω, το παιδί θα στο πάρω», της ξεκαθαρίζει και η Ελισάβετ κοντοστέκεται για λίγο και στη συνέχεια φεύγει με ταχύ βήμα προς τα έξω.
Ο Πέτρος πηγαίνει στο γραφείο του, όπου εκεί τον περιμένει ο δικηγόρος του, Ο Ζερβόπουλος για να μιλήσουν. «Ποια κίνηση μπορώ να κάνω με επίσημο τρόπο, ώστε να καταλάβει η Ελισάβετ ότι δεν αστειεύομαι; Να στείλω εξώδικο, να κάνω ασφαλιστικά μέτρα, τι;» τον ρωτά. «Πέτρο, άκουσέ με. Να γεννηθεί πρώτα το παιδί με το καλό και θα είμαστε ήδη έτοιμοι, ώστε αμέσως μετά τη γέννησή του να καταθέσεις αγωγή για συνεπιμέλεια», τον συμβουλεύει…
