Η Ιουλία πηγαίνει στη φάρμα και λίγα λεπτά μετά εμφανίζεται και η Μαργαρίτα.Η Γη της Ελιάς: H Ιουλία με τη Μαργαρίτα κλαίνε μαζί
«Δεν είδα το αμάξι σου. Αν ήξερα ότι ήσουν εδώ, δεν θα πλησίαζα», της λέει ζητώντας της συγνώμη και η Ιουλία παραδέχεται ότι παραφέρθηκε από τον πόνο που της προκάλεσε ο άδικος θάνατος της Μυρτάλης.
«Δεν έχει νόημα να μιλάμε υποθετικά!
Ήρθα λίγο να ξεσπάσω στην ιππασία…μετά θέλω να πάω από τον τάφο της Μυρτάλης», της απαντά η Ιουλία και η Μαργαρίτα την ρωτά αν το θεωρεί υποκριτικό να πάει να αφήσει λίγα λουλούδια κι εκείνη στον τάφο της αδικοχαμένης κοπέλας.
«Όχι καθόλου! Να έρθεις να πάμε μαζί», της προτείνει η Ιουλία… Έτσι λοιπόν πηγαίνουν μαζί στα νεκροταφεία και το κλίμα είναι ιδιαίτερα φορτισμένο. «Και τι δεν θα έδινα να γύρναγα τον χρόνο πίσω! Θα τα είχα αλλάξει όλα.. θα το είχα προστατεύσει το κορίτσι….
Εγώ φταίω.. μόνο εγώ… κανένας άλλος!», λέει κλαίγοντας η Μαργαρίτα, κι εκείνη την κοιτά με συμπόνια σαν να συνειδητοποιεί για πρώτη φορά και το δικό της δράμα…
