Ο Παναγιώτης συμβουλεύει τον Πέτρο να διεκδικήσει το δικαίωμα του ως πατέρας αλλά εκείνος φοβάται πως αν συμβεί αυτό η σχέση του με την Ελισάβετ θα περάσει σε άλλη «πίστα».Μαύρο Ρόδο: Δικό μου είναι το μωρό σου Ελισάβετ- Ο Γεράσιμος παρανοεί και η Ελισάβετ τον σπρώχνει
«Λογικό δεν είναι; Στην τελική, σε ποια πίστα, ακριβώς, βρίσκεται η σχέση σας τώρα;
Γιατί εγώ βλέπω τον καθένα σας να τρέχει στη δική του, μόνος του. Εκείνη, λέει, ότι δε σε θέλει στη ζωής της, αλλά από την άλλη, το παιδί σου το κρατάει. Το παιδί σου, φίλε. Για κάτσε. Ακόμα κι αν δεν θέλει να είστε μαζί… εσύ δεν έχεις κανένα δικαίωμα σε αυτό το παιδί;
Γιατί αυτό είναι το μόνο που έχει σημασία τώρα, το παιδί σας. Αυτό πρέπει να σε προβληματίζει αυτήν τη
στιγμή. Το μεταξύ σας με την Ελισάβετ θα το βρείτε μετά», του εξηγεί και ο Πέτρος τον κοιτά προβληματισμένος…
Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, στο νοσοκομείο η Ευτυχία ντύνει τον Γεράσιμο με το κουστούμι του, γιατί περιμένει την Ελισάβετ. Η οδύνη της Ευτυχίας είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπο της, καθώς καταλαβαίνει
ότι όλο αυτό είναι άρρωστο, ενώ ο γιος της είναι πανευτυχής.
Όταν η Ελισάβετ εμφανίζεται στο δωμάτιο του, ο Γεράσιμος την κοιτάζει με λατρεία και της λέει ότι η παρουσία της του δίνει δύναμη και της μιλά για το κοινό του μέλλον, κάνοντας την να τα τα χάσει.
«Δικό μου είναι το μωρό σου, Ελισάβετ. Μαζί θα το μεγαλώσουμε. Μας το έστειλε ο Θεός. Όπως, όπως
έστειλε στην Παναγία το θείο βρέφος. Μη φύγεις. Μη με αφήσεις μόνο μου πάλι. Όταν είμαι μακριά σου κρυώνω, παγώνω, φεύγει το μυαλό μου…χάνεται…»,
της λέει γονατιστός και η Ελισάβετ τρομαγμένη από τις ασυναρτησίες του τον σπρώχνει, ανοίγει την πόρτα πετάγεται έξω σοκαρισμένη και με κλάματα ζητάει από τον Μανώλη να την γυρίσει στο μοναστήρι, ενώ ο Γεράσιμος παραμένει γονατιστός με βλέμμα έκπληκτο, σαν
να μην έχει συναίσθηση του έγινε…
