Μολόχα: Το ιερό βότανο των Πυθαγορείων
Από την σελίδα Μυσταγωγία – Μυθαγωγία – Φυσιολατρία και ευ ζην,
Η Μολόχα είναι το φυτό που καλλιεργούσαν ως βρώσιμο λαχανικό οι Αρχαίοι Έλληνες, Ρωμαίοι και Βυζαντινοί. Το Αρχαίο Ελληνικό όνομα του φυτού είναι Μαλάχη, και στα Λατινικά «Malta».
Η άγρια μολόχα ανθίζει την περίοδο της Άνοιξης έως και το ξεκίνημα του Καλοκαιριού ενώ σε κάποιες περιοχές έως τον Σεπτέμβριο. Τα άνθη της είναι συνήθως ροζ με μοβ ακτίνες με πέντε πέταλα. Στην παραδοσιακή ιατρική η χρήση της μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως φαγώσιμο και ως θεραπευτικό φυτό. Η Μολόχα είναι το συνηθέστερο είδος Μάλαχης.
Γενικά η μολόχα χρησιμοποιείται ως αποχρεμπτικό και καθαρτικό ίαμα. Από τα λουλούδια της ετοιμάζουμε αφέψημα για τις παθήσεις του πεπτικού και του ουροποιητικού συστήματος.
Άλλα ονόματα της Μολόχας είναι: Αγριομολόχα, Μάλαχη, Μολάχη, Μούλαγκα, Αμπελόχο, Αμολοχάκι, Μάλβα.
Οι ιδιότητες της Μολόχας ήταν γνωστές ήδη από την αρχαιότητα.
Αυτός που ανέφερε πρώτος την μολόχα τον έβδομο αιώνα π.χ ήταν ο Ησίοδος, ο οποίος αναφέρει ότι ήταν η τροφή των φτωχών.
Ο Ιπποκράτης, ο Διοσκουρίδης, ο Κέλσος και ο Πυθαγόρας ήταν από τους γνωστούς που εκτίμησαν την φαρμακευτική της δράση. Λέγεται πως επειδή τα άνθη της είναι στραμμένα πάντα προς τον ουρανό θεωρήθηκε ιερό βότανο, από τους Πυθαγόρειους.
Στην αρχαία Ελλάδα καλλιεργούσαν την μολόχα μαζί με άλλα λαχανικά και βότανα στους κήπους τους, καθώς πίστευαν πως σταματούσε την πείνα και τη δίψα.
Ο Ιπποκράτης τη συνιστούσε κατά της δυσπεψίας σε άτομα που αντιμετώπιζαν προβλήματα πέψης. Έφτιαχνε επίσης ένα κατάπλασμα με κρασί και μολόχα, για να αντιμετωπίσει τα οιδήματα και τις φλεγμονές.
Τη συνιστούσε επίσης ως αφέψημα εναντίον διαφόρων γυναικολογικών προβλημάτων και παρασκεύαζε με αυτή κολπικά υπόθετα, τα οποία χρησιμοποιούσε για να διευκολύνει τους τοκετούς και να μετριάσει τους πόνους, γι’ αυτό έλεγαν για τη μολόχα ότι «Παύει τας ωδίνας».
Βότανα που χρησιμοποιούσε ο Ιπποκράτης και η χρήση τους σήμερα
Ο Πλίνιος επαινεί το αφέψημα μολόχας για τη γρήγορη αντιμετώπιση του βήχα. Υποστήριζε επίης, πως εάν τρώμε μια χούφτα μολόχα τη μέρα δεν θα μας βρει καμία αρρώστια.
Ο Δίφιλος ο Σίφνιος έγραψε ότι βοηθά σε περιπτώσεις ερεθισμού των νεφρών και της κύστης. Ο Ιάμβλιχος μας αναφέρει ότι ο Πυθαγόρας συνιστούσε να αποφεύγεται η μολόχα επειδή είναι η πρώτη αγγελιοφόρος της «συμπάθειας» των ουρανών προς την Γαία.
Οι Ρωμαίοι την θεωρούσαν λιχουδιά και την είχαν στα τραπέζια τους. Ο Κικέρων με τον Οράτιο μας αναφέρουν πολλές από τις ανακουφιστικές της ιδιότητες. Ο Κικέρων μάλιστα μας αποκαλύπτει ότι αποτοξινώθηκε πλήρως, τρώγοντας ένα πιάτο μολόχα και σέσκουλο.
Αποτοξίνωση: Γιατί είναι απαραίτητη για την υγεία μας;
Οι Βυζαντινοί σχολιαστές μας πληροφορούν ότι στα χρόνια εκείνα έφτιαχναν ένα θρεπτικότατο πολτό με μολόχα και πολλά άλλα βότανα, ενώ ο Καρλομάγνος είχε διατάξει να καλλιεργείται μολόχα σ’ όλους τους αυτοκρατορικούς κήπους.
Τέλος να αναφέρουμε πως συνήθως όπου φυτρώνουν άγριες μολόχες θα βρούμε και τσουκνίδες. Τα φύλλα της άγριας μολόχας είναι το φυσικό αντίδοτο στο τσίμπημα της τσουκνίδας.
Τρίβοντας φύλλα από μολόχα πάνω στο σημείο του δέρματος η ανακούφιση είναι άμεση. Το έγχυμα μολόχας σε λίγο ελαιόλαδο είναι μια πρώτη βοήθεια και στο τσίμπημα σφήκας ή μέλισσας.
