Τους περισσότερους ανθρώπους το τσίμπημα μίας μέλισσας ή μίας σφήγκας τους προκαλεί έναν απλό ερεθισμό. Ωστόσο, μερικά άτομα μπορεί να είναι αλλεργικά, με αποτέλεσμα να εμφανίζουν σοβαρότερα συμπτώματα, που να απαιτούν άμεση ιατρική φροντίδα. Δείτε ποια είναι τα συμπτώματα αυτά και πως πρέπει να δράσετε αν εμφανιστούν.
Στην Ευρώπη, οι μέλισσες, οι μπούμπουρες, διάφορα είδη σφήκας και σπανιότερα ένα είδος μυρμηγκιού (Formica rufa) είναι τα συνηθέστερα έντομα, τα οποία μέσω του δηλητηρίου τους μπορούν να προκαλέσουν αλλεργική αντίδραση.
Οι μέλισσες διαφέρουν από τις σφήκες στο ότι έχουν πιο καφέ χρώμα και φέρουν τρίχες. Οι σφήκες είναι κλασικά ραβδωτές (κίτρινο-μαύρο) και δεν είναι τριχωτές. Οι μπούμπουρες ή αγριομέλισσες είναι μεγαλύτερες από την κοινή μέλισσα και θορυβώδεις όταν πετούν.
Οι θηλυκές εργάτριες μέλισσες, για υπεράσπιση της κυψέλης τους, φέρουν κεντρί συνδεδεμένο με τα εσωτερικά τους όργανα που μπορεί να το αφαιρέσουν μετά το τσίμπημα από το δέρμα άλλων εντόμων, όχι όμως από την επιδερμίδα του ανθρώπου. Τσιμπούν μόνο ως άμυνα και, μια που ο μεγαλύτερος αριθμός τους επιβιώνει τον χειμώνα, τσίμπημα δεν αποκλείεται ακόμη και σε αυτή την εποχή. Αντίθετα οι αγριομέλισσες δεν αφήνουν κεντρί όταν τσιμπούν.
Τσίμπησε το παιδί μέλισσα ή σφήγκα; Τα συμπτώματα που δηλώνουν πως έπαθε αλλεργικό σοκ και πως να δράσετε
Από τις σφήγκες μόνο οι βασίλισσες επιβιώνουν στη διάρκεια του χειμώνα, οπότε η εποχή των τσιμπημάτων είναι κυρίως το καλοκαίρι που οι πληθυσμοί τους αυξάνουν. Κάποια είδη φτιάχνουν φωλιές υπόγεια, ενώ άλλες σε σοφίτες ή ακόμη και σε δέντρα ή κάτω από τις στέγες των σπιτιών. Μπορεί να τσιμπήσουν χωρίς ιδιαίτερη πρόκληση και δεν αφήνουν το κεντρί τους στο ανθρώπινο δέρμα. Αγαπούν, όπως και όλα τα έντομα τις τροφές των ανθρώπων, ιδιαίτερα αυτές με γλυκιά γεύση.
Επικίνδυνες δραστηριότητες για τσίμπημα εντόμου είναι: το πικνίκ, το περπάτημα χωρίς παπούτσια, η ενασχόληση με τον κήπο, π.χ. μάζεμα λουλουδιών, οι αθλητικές δραστηριότητες στην ύπαιθρο, ιδιαίτερα η ενασχόληση με την φροντίδα κυψελών.
Καλό είναι να υπάρχουν σήτες στα παράθυρα ως μέτρο προστασίας εντός του σπιτιού.
Επίσης αποφύγετε απότομες κινήσεις όταν ένα έντομο σας πλησιάσει, αφαιρέστε κυψέλες ή φωλιές γύρω από το σπίτι, αρώματα ή έντονα χρώματα στα ρούχα σας σε βόλτα στην εξοχή, σκεπάστε ερμητικά τα σκουπίδια όταν τρώτε έξω, κρατείστε κλειστά τα παράθυρα του αυτοκινήτου σας όταν οδηγείτε.
Αναφυλακτικές αντιδράσεις μετά από τσίμπημα μέλισσας ή σφήκας είναι υπεύθυνες για 0,03 ως 0,48 θανάτους ανά εκατομμύριο πληθυσμού ανά έτος.
Τσίμπησε το παιδί μέλισσα ή σφήγκα; Τα συμπτώματα που δηλώνουν πως έπαθε αλλεργικό σοκ και πως να δράσετε
Σε περίπτωση τσιμπήματος από μέλισσα, η άμεση αφαίρεση του κεντριού επιβάλλεται.
Οι αντιδράσεις στο δηλητήριο των εντόμων χωρίζονται σε:
Τοπικές φυσιολογικές αντιδράσεις που χαρακτηρίζονται από πόνο, κοκκινίλα και ελαφρύ πρήξιμο γύρω από την περιοχή του πρηξίματος και υποχωρούν μέσα σε 24 ώρες.
Μεγάλες τοπικές αντιδράσεις, μεγαλύτερες από 10cmπου ίσως συνοδεύονται από τρόμο, αδυναμία, πονοκέφαλο, πυρετό ή διόγκωση λεμφαδένων και κρατούν πάνω από 24 ώρες.
Συστηματικές αναφυλακτικές αντιδράσεις, αφορούν μόνο στο 0,1-0,3% των παιδιών, είναι συνήθως ήπιες και έχουν εκδηλώσεις από το δέρμα και το αναπνευστικό ή γαστρεντερικό ή καρδιαγγειακό σύστημα, όπως: οίδημα στα χείλη ή στον λάρυγγα, δυσχέρεια στην κατάποση ή στην ομιλία, δυσκολία στην αναπνοή λόγω βρογχόσπασμου ή λόγω του οιδήματος του λάρυγγα, κνιδωτικές πλάκες στο σώμα, γενικευμένη ερυθρότητα δέρματος, κοιλιακά άλγη, ναυτία ή εμετός, αίσθημα αδυναμίας λόγω πτώσης της αρτηριακής πίεσης, απώλεια συνείδησης.
Αυτές παρουσιάζονται συνήθως σε λίγα λεπτά έως 1 ώρα από το τσίμπημα (σπάνια μπορεί να υποτροπιάσουν μέσα στο 24ωρο). Ωστόσο οι σοβαρές αναφυλακτικές αντιδράσεις μπορεί να οδηγήσουν ακόμη και σε κίνδυνο για τη ζωή.
Μικρό διάστημα μεταξύ των τσιμπημάτων αυξάνει τον κίνδυνο συστηματικής αντίδρασης που μειώνεται όμως αρκετά μετά από τη10ετία ( στο 10-20%).
Μεγαλύτερο κίνδυνο συστηματικής αντίδρασης αντιμετωπίζουν παιδιά με καρδιοαγγειακή πάθηση ή θεραπεία με συγκεκριμένα φάρμακα (β-αναστολείς).
Τσίμπησε το παιδί μέλισσα ή σφήγκα; Τα συμπτώματα που δηλώνουν πως έπαθε αλλεργικό σοκ και πως να δράσετε
Αντιμετώπιση
Γενικά: Αφαίρεση του κεντριού (σε τσίμπημα μέλισσας),καθαρισμός με σαπούνι και νερό, τοποθέτηση πάγου στην περιοχή για ελάφρυνση του πόνου και του οιδήματος, τοποθέτηση τοπικά κορτιζονούχας αλοιφής και λήψη ενός αντιισταμινικού π.χ. Aerius, Xozal ή Rupafin για μείωση του κνησμού ή του οιδήματος.
Σε συστηματικές αντιδράσεις: Άμεσα επινεφρίνη ενδομυϊκά (υπάρχει και αυτο-ενιέμενη),μεταφορά στο νοσοκομείο, χορήγηση οξυγόνου, β-αγωνιστών (Aerolin) για τη δύσπνοια και λήψη κορτιζόνης και αντιισταμινικών σε δόση ρυθμισμένη από τον γιατρό του βάσει του βάρους του παιδιού. Μετά την αντιμετώπιση της οξείας φάσης σύμφωνα με το pediatrosgiannena.gr είναι επιθυμητή η επικοινωνία με ειδικό αλλεργιολόγο ώστε να αποφασισθεί η έναρξη ανοσοθεραπείας με στόχο την εξάλειψη του κινδύνου συστηματικών αντιδράσεων μετά από τσίμπημα.
Εάν κάποιο γνωστό σας αλλεργικό άτομο παρουσιάσει σοβαρή αλλεργική αντίδραση:
ΒΗΜΑΤΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ
Καλέστε το 166
Στο διάστημα αναμονής:
Ελέγξτε την αναπνοή του και ξεκινήστε καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση, εφόσον γνωρίζετε.
Αφαιρέστε στενά ρούχα και κοσμήματα.
Χορηγείστε επινεφρίνη ενδομυϊκά εφόσον ο ασθενής διαθέτει τον ειδικό εξοπλισμό επείγουσας αντιμετώπισης.
Κρατήστε ζεστό τον ασθενή.
Τοποθετήστε τον σε ύπτια θέση και σηκώστε τα πόδια του 30cmπάνω από το επίπεδο του εδάφους.
* Τα άρθρα, έχουν καθαρά πληροφοριακό χαρακτήρα και δεν αναπληρώνουν την γνώμη του θεράποντα ιατρού. Το περιεχόμενο των άρθρων είναι για ενημερωτικό σκοπό και δεν θα πρέπει να αντικαθιστά οποιαδήποτε συμβουλή, διάγνωση ή και θεραπεία που χορηγείται από τον θεραπευτή, εξειδικευμένο επιστήμονα υγείας. Κάθε οργανισμός είναι μοναδικός και έχει διαφορετικές ελλείψεις, ανάγκες, παθολογικά ευρήματα και ψυχολογικά χαρακτηριστικά. Ζητήστε την βοήθεια ειδικών αποκλειστικά για την δική σας περίπτωση.
