Εθισμός στον τζόγο: Η φυσική λύση που μειώνει το στρες και προστατεύει από τις υποτροπές
Ο εθισμός, σε ό,τι κι αν εθίζεται κανείς, είναι μια «σκοτεινή» έκφανση της ψυχής, που αναζητά μια ευχάριστη διέξοδο από το στρες της καθημερινότητας. Κάθε πράγμα στην υπερβολή του, όμως, μπορεί να λάβει αρνητικές διαστάσεις και, εάν ξεφύγει από τον έλεγχο, να οδηγήσει σε σοβαρές οικονομικές, κοινωνικές, ψυχικές και σωματικές συνέπειες.
Ολοένα και περισσότερα επιστημονικά στοιχεία υποστηρίζουν τώρα ότι για να αντιμετωπιστεί ο εθισμός, η όποια θεραπεία θα πρέπει να εστιάσει στην αιτία που τον πυροδοτεί, η οποία συνήθως σχετίζεται με αυξημένο άγχος. Ακριβώς για το λόγο αυτό, νέα ιαπωνική μελέτη υποδηλώνει ότι μια αποτελεσματική θεραπεία για τον εθισμό στον τζόγο θα μπορούσε να είναι η επαφή με τη φύση.
Ένα σύνολο προγενέστερων μελετών έχει υποστηρίξει ότι η αντικατάσταση της ενασχόλησης με τυχερά παίγνια με εναλλακτικές δραστηριότητες αναψυχής μπορεί να μειώσει την πιθανότητα εξέλιξης αυτής της συνήθειας σε εθισμό. Τέτοιες εναλλακτικές μορφές αναψυχής είναι, για παράδειγμα, το forest bathing ή το shinrin-yoku, που κερδίζουν ολοένα και περισσότερο έδαφος τον τελευταίο καιρό για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες. Τα ευρήματα αυτά έρχονται σε πλήρη συμφωνία με διαχρονικές μελέτες, που αναδεικνύουν την ευεργετική επίδραση της φύσης στη μείωση των επιπέδων στρες και τη σωματική χαλάρωση.
Μια ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής τον Yoshifumi Miyazaki, ομότιμο καθηγητή στο Κέντρο Περιβάλλοντος, Υγείας και Επιστημών Πεδίου του Πανεπιστημίου Chiba προσπάθησε να διερευνήσει τη θετική επίδραση του φυσικού περιβάλλοντος στη μείωση του στρες σε άτομα εθισμένα στον τζόγο. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο Journal of Integrative and Complementary Medicine.
Για να καταλήξει σε συμπεράσματα, η ομάδα θέλησε να διερευνήσει τις σωματικές και ψυχολογικές επιπτώσεις των ήχων της φύσης και της πόλης σε αυτούς τους ασθενείς. Για το σκοπό αυτό, συγκέντρωσε 22 Ιάπωνες άνδρες συμμετέχοντες ηλικίας 25 – 60 ετών με διάγνωση εμμονής στα τυχερά παίγνια. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν τυχαία σε δύο ομάδες και εκτέθηκαν είτε σε ψηφιακούς ήχους της φύσης, είτε σε ήχους κυκλοφορίας οχημάτων.
Οι ερευνητές μέτρησαν την αυτόνομη νευρική δραστηριότητα των συμμετεχόντων χρησιμοποιώντας αισθητήρες για τη μεταβλητότητα του καρδιακού ρυθμού και ένα σύστημα φασματοσκοπίας χρησιμοποιήθηκε για τη μέτρηση των αλλαγών στις συγκεντρώσεις οξυαιμοσφαιρίνης στον προμετωπιαίο φλοιό. Οι ψυχολογικές επιπτώσεις αξιολογήθηκαν βάσει ενός ερωτηματολογίου.
Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι η έκθεση σε ερεθίσματα του φυσικού περιβάλλοντος προκάλεσαν σωματική χαλάρωση και άλλες θετικές επιδράσεις σε άτομα με εθισμό στον τζόγο. Πιο συγκεκριμένα, σημειώθηκε σημαντική μείωση στη συγκέντρωση οξυαιμοσφαιρίνης. Παράλληλα, ενισχύθηκε η αίσθηση της χαλάρωσης και της αισιοδοξίας, κάτι που επιβεβαιώθηκε από τις χαμηλές βαθμολογίες που κατέγραψαν στην κλίμακα αρνητικών συναισθημάτων, καθώς και από τη βελτίωση της συνολικής διάθεσης των συμμετεχόντων.
Ο δρ. Miyazaki σχολίασε σχετικά: «Τα ευρήματα της μελέτης υπογραμμίζουν τη σημασία των ήχων της φύσης στη διαχείριση αρνητικών συναισθηματικών καταστάσεων σε ασθενείς με εθισμό στον τζόγο. Οι θεραπείες που αξιοποιούν το φυσικό περιβάλλον είναι χρήσιμες για τη μείωση του στρες σε διάφορες ομάδες ασθενών, αλλά και στο γενικό πληθυσμό, ειδικά καθώς παρατηρείται ενίσχυση των επιπέδων στρες».
Αν και απαιτείται περαιτέρω έρευνα για τη διερεύνηση των μακροπρόθεσμων επιπτώσεων του φυσικού περιβάλλοντος σε άτομα με εθισμό στον τζόγο, οι ήχοι του φυσικού περιβάλλοντος θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν ως μια βιώσιμη θεραπεία ανακούφισης από το άγχος για άτομα με σοβαρούς εθισμούς, καθώς και υγιή άτομα.
