Η ημικρανία επηρεάζει δυσμενώς πολλές πτυχές της καθημερινής μας ζωής και μπορεί να είναι μια πολύ… παρεξηγημένη κατάσταση.
Γι’ αυτό καλό θα ήταν να ελέγξουμε τα γεγονότα που την αφορούν.
Εξι μύθοι γύρω από την ημικρανία
Μύθος #1 Η ημικρανία είναι μια ελαφρώς χειρότερη εκδοχή του πονοκεφάλου.
Γεγονός:
Λάθος. Η αλήθεια είναι ότι η ημικρανία ανήκει στους πονοκεφάλους, αλλά δεν είναι ένας οποιοσδήποτε πονοκέφαλος και πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη, αφού είναι μια εξουθενωτική κατάσταση από την οποία πολλοί άνθρωποι υποφέρουν.
Σύμφωνα με ερευνητές, οι ημικρανίες προκαλούνται από ανισορροπίες στη χημεία του εγκεφάλου. Είναι μια σύνθετη νευρολογική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από παλλόμενο πόνο, ναυτία, έμετο, ίλιγγο, αδυναμία, ευαισθησία στα φώτα και τους δυνατούς θορύβους.
Αδιαμφισβήτητα, εξαιτίας των ποικίλων και έντονων συμπτωμάτων της, είναι μια κατάσταση που θέτει πολλούς φραγμούς στην εύρυθμη καθημερινότητα των ανθρώπων.
Μύθος #2: Οι ημικρανίες δεν μπορεί να είναι κληρονομικές.
Γεγονός:
Δεν ισχύει πάντοτε. Οι ημικρανίες μπορούν να μεταδοθούν από γονέα σε παιδί. Υπολογίζεται ότι εάν ένας από τους γονείς πάσχει από ημικρανίες, υπάρχει 50% πιθανότητα να υποφέρει από αυτές και το παιδί. Εάν δε πάσχουν και οι δύο, οι πιθανότητες αυξάνονται ακόμη περισσότερο.
Εκτός της κληρονομικότητας, έχει διαπιστωθεί ότι μπορεί να υπάρχουν και περιβαλλοντικοί παράγοντες στην προδιάθεση για ημικρανία.
Μύθος #3: Οι άνδρες δεν επηρεάζονται τόσο από τις ημικρανίες όσο οι γυναίκες.
Γεγονός:
Δεν είναι έτσι ακριβώς. Η επικρατούσα πεποίθηση για τις ημικρανίες φαίνεται να υποστηρίζει την ιδέα ότι είναι κυρίως γυναικεία πάθηση και είναι αλήθεια ότι οι γυναίκες έχουν τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να έχουν ημικρανίες.
Είναι σημαντικό ωστόσο να θυμόμαστε ότι ο κίνδυνος ανάπτυξης ημικρανίας με τα αντίστοιχα συμπτώματα της είναι κοινός τόσο για τους άνδρες, όσο και για τις γυναίκες.
Εξαιτίας την εν λόγω λανθασμένης αντίληψης, οι άνδρες είναι λιγότερο πιθανό να αναφέρουν τις ημικρανίες τους και να αναζητήσουν ιατρική βοήθεια παρά το γεγονός ότι αντιμετωπίζουν τον ίδιο έντονο πόνο.
Μύθος #4: Η άσκηση προκαλεί ημικρανία.
Γεγονός:
Για τους πάσχοντες από ημικρανία, η άσκηση μπορεί να είναι δίκοπο μαχαίρι. Για κάποιους μπορεί να σημαίνει επιδείνωση των συμπτωμάτων τους ενώ για άλλους, ανακούφιση. Εξαρτάται επομένως απ’ τον κάθε οργανισμό.
Μύθος #5: Τα παιδιά δεν προσβάλλονται από ημικρανία.
Γεγονός:
Η ημικρανία μπορεί να ταλαιπωρήσει και τα παιδιά, με τη διαφορά ότι τα παιδιά δεν μπορούν να εξηγήσουν τόσο καλά το τι ακριβώς νιώθουν και πολλές φορές μπορεί να μην πηγαίνει εκεί ο νους μας.
Είναι σημαντικό όμως να παρακολουθείτε τον πονοκέφαλο του παιδιού σας και να συμβουλευτείτε τον γιατρό σας εάν το παιδί εμφανίσει συμπτώματα όπως ευερεθιστότητα, ζάλη, δυσκολία συγκέντρωσης και υπερβολική κόπωση.
Μύθος #6: Η ημικρανία μπορεί να προκληθεί από κατάθλιψη και άγχος.
Γεγονός:
Οι ημικρανίες δεν προκαλούνται από κατάθλιψη ή άγχος, παρά το γεγονός ότι μπορεί να υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ ημικρανίας και ψυχικής υγείας. Κι αυτό, διότι η ημικρανία δεν είναι ψυχολογικής αλλά νευρολογικής φύσεως.
Ψυχολογικά ζητήματα όπως το άγχος, το στρες και η κατάθλιψη μπορεί να αποτελούν το «έναυσμα», αλλά όχι την αιτία. Με άλλα λόγια, η κακή ψυχολογική κατάσταση σχετίζεται με την ημικρανία, αυξάνοντας τη συχνότητα και την ένταση της, όχι όμως προκαλώντας την εξ’ αρχής.
