Γιατί Ευχόμαστε σε Πεφταστέρια; Δύο εκδοχές
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
Κάθε φορά που βλέπουμε ένα πεφταστέρι κάνουμε μία ευχή που θέλουμε να πραγματοποιηθεί. Γιατί όμως το κάνουμε αυτό; Τι μπορεί να «κρύβεται» πίσω από αυτή την λαϊκή παράδοση;
Πολλοί, θεωρούν την συγκεκριμένη πράξη, ως μία δεισιδαιμονία. Ωστόσο, ίσως, δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα, καθώς φαίνεται να είναι μία παράδοση, μία συνήθεια που χάνεται στα βάθη των αιώνων.
Το ψάξαμε λίγο και βρήκαμε δύο πιθανές εκδοχές.
Γιατί ευχόμαστε σε «αστέρια που πέφτουν»;
Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για αστέρια, ήλιους δηλαδή, αλλά για μικρά κομμάτια μετεωριτών τα οποία καθώς μπαίνουν στην ατμόσφαιρα της γης καίγονται, οπότε αφήνουν στο διάβα τους μία φωτεινή ουρά. Ονομάζονται και «διάττοντες αστέρες».
Ο Πλάτωνας ήταν πεπεισμένος πως ο θεός πρώτα δημιούργησε τις ψυχές και ύστερα τις διασκόρπισε στα άστρα προκειμένου να μάθουν την φύση των πραγμάτων. Ύστερα, πήρε τις ψυχές, τις διαχώρισε και τις τοποθέτησε σε σώματα στην Γη. Ωστόσο, η ψυχή έχει και μνήμη.
Όταν, λοιπόν, οι ημι-ψυχές βρέθηκαν μόνες τους, χωρίς το άλλο τους μισό, ψάχνουν να το βρουν, ψάχνουν τις λεγόμενες «αδελφές ψυχές». Η ανάγκη, όμως, του ανθρώπου για σύντροφο τον σπρώχνει να ψάχνει, όχι μόνο, στη Γη το κομμάτι που του λείπει, αλλά και στον ουρανό μήπως βρει εκεί αυτό που δεν έχει εντοπίσει στην Γη. Έτσι, προσπαθεί να επικοινωνήσει με τα αστέρια-ψυχές και ειδικότερα με τα πεφταστέρια, αφού πέφτουν στην γη, και η επικοινωνία μαζί τους φαντάζει ευκολότερη.
Μία άλλη εκδοχή του να μεταφέρουμε την επιθυμία μας σε πεφταστέρια, ίσως να είναι κάποιο απωθημένο, μία χαμένη γνώση, βαθιά χαραγμένη στις κυτταρικές μνήμες μας, στο DNA μας, για μία απομακρυσμένη επικοινωνία (ίσως τηλεπαθητικά) με άτομα της ίδιας γνώσης που πιθανόν να κινούνταν σε ιπτάμενα οχήματα…
Τα πεφταστέρια δίνουν την αίσθηση ιπτάμενου οχήματος.
Πιθανότατα, λοιπόν, ευχόμαστε σε αυτά, είτε γιατί υποσυνείδητα μας θυμίζουν όντος κινούμενα αστέρια-ψυχές, αδελφές ψυχές με τις οποίες, ορμώμενοι από μία εσωτερική υπολανθάνουσα ανάγκη θα θέλαμε να επικοινωνήσουμε και να μεταβιβάσουμε την επιθυμία μας, όπως θα κάναμε στον ή στην αγαπημένο/ή μας σύντροφο, είτε από μία αρχέγονη ανάγκη να διαβιβάσουμε την σκέψη μας σε ιπτάμενους επιβάτες ή επισκέπτες από αλλού, νοήμονα όντα ή συνανθρώπους μας.
Μην πτοείστε όμως. Κάντε την ευχή σας. Μπορεί να μην σας ακούν τα πραγματικά πεφταστέρια, οι διάτονες αστέρες, αλλά είναι πάρα πολύ πιθανό, αν η επιθυμία σας βγαίνει από τα βάθη της καρδιά σας, να «ακούσει» το μήνυμα ή την προσδοκία σας κάποια κοντινή ψυχή και να προσφερθεί να την πραγματοποιήσει για σας!
Και, ποιός μπορεί να αποκλείσει ότι δεν υπάρχουν γύρω μας «επισκέπτες από αλλού» που μας «ακούν» με κάποιον τρόπο;…
