Φωτιά Πεντέλη: Ο Γρηγόρης Πετράκος μπορεί να μας έχει συνηθίσει σε διαφορετικές αναρτήσεις, όμως, αυτή τη φορά κατάφερε να μας συγκινήσει. Φωτιά Πεντέλη: Ραγίζει καρδιές ο Γρηγόρης Πετράκος: «Γι’ αυτό ρε σατανάδες χθες δεν έφυγα»
Ο γνωστής τραγουδιστής ραγίζει καρδιές με τη νέα του ανάρτηση για τη φωτιά στο Ντράφι και με έναν άκρως συγκινητικό τρόπο μας εξήγησε τον λόγο που δεν παράτησε το σπίτι του και έμεινε εκεί για να παλέψει με την πύρινη λαίλαπα.
«Το 1983 ο πατέρας μου πήρε ένα οικόπεδο σ ένα βουνό. Ήταν ένα μέρος μαγικό, με δάσος σα ζούγκλα και το έλεγαν Ντράφι. Είχε 4 σπίτια. Δεν είχε φως, νερό, τηλέφωνο. Το καλοκαίρι του 1984 έριξε τα μπετά και τα τούβλα και μας είπε ότι θα μείνουμε εκεί όλο το καλοκαίρι…
Για πόρτα είχαμε ένα δίχτυ. Τουαλέτα, τη μεγάλη (έξω). Ψυγείο πάγου για τις ντομάτες και το τυρί. Ζεστό νερό απ το βαρέλι στον ήλιο. Την ημέρα παίζαμε “εξερεύνηση” έξω στη ζούγκλα, ποδήλατα στο χωματόδρομο και μπάλα με πατημένο χαρτόκουτο από γάλα. Το βράδυ, με λάμπα πετρελαίου και γκαζακι είχαμε πάντα κόσμο και παίζαμε κιθάρες γύρω από το τραπέζι.
Την πρωτομαγιά κάναμε πικνίκ στον καταρράκτη (πριν το μάθει η εναλλακτική Αττική απ το Instagram). Όταν άνοιγαν τους δρόμους, εγώ με το ποδήλατο πήγαινα πίσω απ τη μπουλντόζα να πατήσω πρώτος το νέο δρόμο.
Στην εφηβεία ήμασταν πλέον 15 παιδιά από το Ντράφι και το βράδυ ξαπλωναμε στο δρόμο, κοιτούσαμε τα αστέρια και λέγαμε τρομακτικές ιστορίες μέχρι το πρωί.
Όταν ήμουν 20 χρόνων η μάνα μου μας ξύπνησε και μας είπε “πάρτε ότι μπορείτε και πάμε στο αυτοκίνητο, έρχεται φωτιά”. Εγώ πήρα την κιθάρα μου, βγήκα έξω, είδα ένα τεράστιο πύρινο στρατό παραταγμένο απέναντι στο βουνό να τρέχει προς το μέρος μας και η εικόνα δε χωρούσε στην ψυχή μου.
Όταν γυρίσαμε το Ντράφι, ο παιδικός μου παράδεισος ήταν μια απέραντη θράκα από τζάκι. Πώς να χωρέσει στην καρδιά ότι ένα δάσος αιώνων μπορεί να γίνει έτσι σε λίγες ώρες…Από τότε το Ντράφι έχει πρασινίσει κι έχει καεί άλλες 4-5 φορές.. Η στιγμή που παρατάς το σπίτι σου και φεύγεις δεν μπορεί να περιγραφεί σε κάποιον που δεν το έχει νιώσει…
Γι αυτό ρε σατανάδες χθες δεν έφυγα. Έμεινα εκεί, μαζί και με άλλους άντρες, που ξέρουμε το Ντράφι σαν την παλάμη μας. Σώσαμε ότι σώζεται.
Δεν έμεινα όμως γι αυτό. Έμεινα για να μην το αφήσω μόνο του. Νομίζει ο άνθρωπος ότι είναι μια ξεχωριστή μονάδα μέσα στη Δημιουργία. Ο αμόρφωτος.
Δεν ξέρει ότι είναι ένα με τους άλλους ανθρώπους, τα δέντρα, τα λουλούδια, τα πουλιά και τα ζώα.
Σας ευχαριστώ όλους για τα μηνύματα και το ενδιαφέρον σας. Το σπίτι μας έχει μόνο λίγες εξωτερικές ζημιές και είμαστε ολοι καλά. Η καρδιά μας κάηκε μαζί με τα δέντρα μας αλλά αυτή έχει πολλή αγάπη μέσα της και θα γίνει πάλι καλά. Το Ντραφι θα το βλέπω πάντα μέσα απ τα παιδικά μου μάτια και θα είναι πάντα ο παράδεισος που μεγάλωσα. Ότι και να κάνετε…», έγραψε ο Γρηγόρης Πετράκος.
