Τα περισσότερα σκυλάκια εάν εκπαιδευτούν κατάλληλα από τη μικρή τους ηλικία, μπορούν να εγκατασταθούν σ’ ένα σπιτάκι στον κήπο σας, κατάλληλα διαμορφωμένο για να τους φιλοξενήσει.
Τα πιατάκια φαγητού και νερού, όπως και μερικά παιχνίδια, θα κάνουν τον σκύλο να νιώθει πιο άνετα χωρίς να βαριέται, αποφεύγετε όμως να τον περιορίζετε μόνο του για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Ωστόσο, στον κήπο παραμονεύουν και κίνδυνοι.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για έναν σκύλο που ζει στον κήπο, είναι η πιθανότητα να διαφύγει και να βγει στον δρόμο. Για να το αποφύγετε, ασφαλίστε την αυλόπορτα, τοποθετήστε ένα γερό φράκτη και ελέγξτε προσεκτικά όλα τα σημεία για ανοίγματα που οδηγούν στον δρόμο.
Κλειδώστε όλα τα σύνεργα της κηπουρικής, τα υγρά καθαρισμού και τα λιπάσματα σ’ έναν ειδικό χώρο και χρησιμοποιήστε για τα σκουπίδια σας έναν κάδο που κλείνει με καπάκι.
Μην αφήνετε το σκύλο σας κοντά στην ψησταριά, όταν τη χρησιμοποιείτε. Τοποθετήστε τις γλάστρες έτσι ώστε να μη μπορεί ο σκύλος να τις αναποδογυρίσει καθώς παίζει και αν έχετε πισίνα, φροντίστε να την καλύψετε με ένα δίχτυ.
Εκπαιδεύστε το σκύλο να χρησιμοποιεί για την τουαλέτα του ένα συγκεκριμένο σημείο του κήπου: ένας λάκκος με άμμο ή μια περιοχή όπου θα φυτέψετε σκληρό χορτάρι, είναι ότι χρειάζεται.
Τέλος, φροντίστε να του προσφέρετε ένα ασφαλές σπιτάκι – μια δική του γωνιά όπου θα μπορεί να προστατεύεται από τις κακές καιρικές συνθήκες, να απομονώνεται και να ηρεμεί.
Τοξικά φυτά
Ο σκύλος έχει την τάση να τρώει χόρτα – πολλά όμως από τα φυτά του κήπου είναι τοξικά και μπορούνε να του προκαλέσουν σοβαρή δηλητηρίαση.
Κρατήστε τον μακριά από τα μανιτάρια – σε όποιο είδος κι αν ανήκουν – καθώς και από τους βολβούς που προορίζονται για φύτεμα. Εκτός από αυτά, επικίνδυνα είδη φυτών είναι: η αγχόλια (Aquilegia vulgaris), το κώνειο (Conium maculatum), η πικροδάφνη (Nerium oleander), οι σμιλακές (Clematis sp.), οι κρίνοι (Convalaria majalis) και ο κισσός (Hedera sp.).
