Γράφει ο Δημήτριος Λυκούδης, θεολόγος
Το προφητικό χάρισμα είναι δωρεά του αγίου Πνεύματος. Το Πανάγιο Πνεύμα φωτίζει τον ανθρώπινο νου, ώστε να προλέγει τα μέλλοντα και να βλέπει όσα κεκρυμμένα.
Στην Εκκλησιαστική Ιστορία η προφητεία εκδηλώθηκε κατά την ημέρα της Πεντηκοστής, η οποία και ονομάζεται «γενέθλια» ημέρα της Εκκλησίας. Με τη μορφή πυρίνων γλωσσών, η χάρη του Παναγίου Πνεύματος φώτισε τους Αποστόλους και αμέσως άρχισαν να μιλούν πολλές γλώσσες, μέσω του χαρίσματος της γλωσσολαλίας.
Στην Παλαιά Διαθήκη η προφητική ενέργεια ήταν μερική, περιορισμένη. Η χάρη του αγίου Πνεύματος προετοίμαζε τους ανθρώπους για τον ερχομό του Μεσσία. Σαφώς και λειτουργούσε στην Παλαιά Διαθήκη, πλην όμως, ως ενέργεια προφητική ήταν αποσπασματική, αναδεικνύοντας Προφήτες προκειμένου να προετοιμάσουν πνευματικό τον κόσμο για τον ερχομό του Μεσσία.
Στην εποχή της Καινής Διαθήκης, όμως, η προφητική ενέργεια δεν ήταν πλέον μερική, αλλά ολοκληρωμένη, όχι περιορισμένη αλλά σε πληρότητα. Βρισκόταν στο αποκορύφωμά της σαν συνέπεια της θείας Ενανθρωπήσεως του Χριστού και του θείου Αυτού Πάθους.
Αξίζει δε να σημειώσουμε ότι, κατά την εξέλιξη των χρόνων και αιώνων που ο Χριστιανισμός εδραιωνόταν, εκστατικές εκδηλώσεις και φαντασιακά φαινόμενα, έστω και αν προέρχονταν από «ευσεβείς» ανθρώπους στ᾿ όνομα της προφητείας και της προοράσεως, απομονώθηκαν και παραδόθηκαν στην ανυπαρξία και στην αφάνεια.
