Ένας 42χρονος γιατρός πέθανε από κορονοϊό, ενώ ένας ακόμη νοσηλεύεται σε ΜΕΘ διασωληνωμένος
Ιατρός πνευμονολόγος έχασε τη μάχη με τον κορονοϊό στα 42 του χρόνια, αφήνοντας την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο «Αττικόν».
Την είδηση του θανάτου του «εκλεκτού συναδέλφου πνευμονολόγου Αντώνη Χατζηγεωργίου, μετά από μάχη με τον κορονοϊό», γνωστοποίησε το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Πνευμονολόγων Χανίων και ο ιατρός πνευμονολόγος Δρόσος Τσαβλής με ανάρτησή του στο facebook.
Όπως μετέδωσε η δημοσιογράφος του Open TV Δέσποινα Βλεπάκη, άλλος ένας γιατρός, ειδικευόμενος σε δημόσιο νοσοκομείο, έχει χτυπηθεί από κορονοϊό, είναι διασωληνωμένος και δίνει μάχη για τη ζωή του.
Η ανάρτηση του πνευμονολόγου Δρόσου Τσαβλή για το θάνατο του 42χρονου γιατρού έχει ως εξής:
«Σήμερα τα ξημερώματα απεβίωσε στην Αθήνα χτυπημένος από τον φονικό κορωναϊό ένας νέος συνάδελφος Πνευμονολόγος, 42 ετών, που μολύνθηκε από ασθενή του. Σαν ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη του αισθάνομαι ότι πρέπει να αναδημοσιεύσω μία ανάρτησή του από τον περασμένο Αύγουστο, με την ελπίδα ότι θα γίνει σύντομα κατανοητό από το γενικό πληθυσμό ότι πρέπει να ακούει τις συμβουλές των ειδικών και όχι των τυχάρπαστων σε κάθε τομέα της ζωής του. Η αναδημοσιεύση αυτή συνοδεύεται από τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην συνάδελφο σύζυγό του και τα 3 ανήλικα παιδάκια τους. Να προσέχετε όλοι εκεί έξω. Δεν είναι αστείο…
ΠΕΡΙ ΙΑΤΡΙΚΗΣ Ο ΛΟΓΟΣ
Δεν έχει να κάνει με τη μάσκα φίλε μου. Ανέκαθεν δεν είχε.
Είναι που δεν γουστάρουνε απλά να ακούνε τους ειδικούς. Αυτούς που έχουν τη γνώση.
Και δεν τους γουστάρουνε όχι τώρα τελευταία αλλά ανέκαθεν. Δεν τους θέλουμε βρε αδερφέ.
Μας χαλάνε τη ζαχαρένια μας, μας ζαλίζουν γενικώς ενώ είναι επίσης γνωστό τοις πάσι πως πέρα από την αφεντιά μας κανείς δεν φτουράει μια σε αυτόν τον κόσμο.
Αλλά ρε μπαγάσες, εσείς το τερματίσατε
Στα ιατρικά ρε φίλε; Σε αυτά που χρειάζονται κανα δυο χρόνια μέχρι να καταλάβεις τη διαφορά μεταξύ DNA και RNA, βακτηρίων και ιών, μεταγραφής και μετάφρασης, θνησιμότητας και θνητότητας;
Στα ιατρικά ρε φίλε; Που στα κανονικά σου δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το Depon από το Stedon;
Που παίρνεις αντιυπερτασικό και γράφεις στο κουτί “για την καρδιά”;
Που χαπακώνεις Amoxil για ιούς, βακτήρια, μύκητες, περονόσπορους και δάκους;
Που μέχρι πρόσφατα η πομφόλυγα και η βλατίδα ήτανε “σπυράκι”, η φλεγμονή “κοκκινίλα” και η κρεατινίνη “βρε αδερφέ, τι είναι αυτό που μαυρίζει στις εξετάσεις μου;”;
Και ξαφνικά τι; Ήρθε το περιστέρι της επιφοίτησης, σε κουτσούλησε και την είδες μέγας λοιμωξιολόγος, επιδημιολόγος, ολίγον παθολόγος και κάτι σε εντατικολόγος;
Όχι αδερφέ. Δεν στο παίζω έξυπνος.
Κι εγώ όταν ανοίγω το καπό από το αμάξι, το μόνο που μπορώ να διακρίνω είναι το καπάκι για να βάλω νερό για τους υαλοκαθαριστήρες, μαυρίζει η οθόνη του υπολογιστή και ρίχνω κλωτσιά στον πύργο μπας και πάρει ξανά μπροστά, πάω να κουρέψω μόνος το μαλλί και βγαίνω από το μπάνιο χειρότερος και από κατσίκι κουρεμένο, πάω να το παίξω εκπαιδευτικός στο παιδί μου και καταλήγουμε τσακωμένοι εγώ στο ένα δωμάτιο αγκαλιά με τη Λόλα και αυτό στο δικό του…
Όχι λοιπόν. Δεν στο παίζω έξυπνος και υπεράνω γιατί ο καθένας έχει το δικό του βάρος σε αυτή τη ζωή.
Απλά ρε φίλε, εδώ μιλάμε για Ιατρική. Και η Ιατρική είναι πείραμα, δοκιμή, παρατήρηση, μελέτη. Η Ιατρική είναι εμπεριστατωμένη γνώση, τεκμηρίωση, πρωτόκολλα, διαδικασίες.
Η Ιατρική είναι εκατοντάδες χιλιάδες ερευνητές σε όλο τον κόσμο που εργάζονται νυχθημερόν, προκειμένου να αποκρυπτογραφήσουν μηχανισμούς, σηματοδοτικά μονοπάτια, κινάσες, φωσφορυλιώσεις , υποδοχείς, κυτταροκίνες, αποπτώσεις και τόσα άλλα.
Η Ιατρική είναι διάολε κάτι πολύ παραπάνω από το βοτάνι της θείας σου της Μαρίκας και την παρόλα του κάθε αποψάκια που νομίζει ο καημένος πως αποδομεί όλο αυτό το θαυμαστό οικοδόμημα της επιστήμης με ένα “τα εμβόλια σκοτώνουν”.
Η Ιατρική είναι ορθός λόγος, είναι επιστήμη, είναι αποκάλυψη ενός κόσμου που προκαλεί ρίγη συγκίνησης σαν αντιληφθείς το μέγεθος του. Δεν είναι θεωρία συνωμοσίας, δεν είναι σενάριο στο Netflix, δεν είναι κοινοποίηση, δεν είναι like, δεν ειναι καρδούλα.
Ξεκόλλα λοιπόν και άσε την Ιατρική στην ησυχία της».
Δρόσος Τσαβλής
