Όποιος έχει πολλή ρίγανη, την κάνει κεφτέδες
Η ρίγανη είναι γνωστή στους περισσότερους με τη μορφή της πράσινης χοντροτριμμένης «σκόνης». Πολύ λίγοι ξέρουν πως είναι το φυτό στην άγρια μορφή του! Σας το αποκαλύπτουμε.
Η φρέσκια ρίγανη βγαίνει την άνοιξη (Μάρτιο με Απρίλιο – αναλόγως υψομέτρου) και μεστώνει τον Ιούλιο, οπότε και συλλέγεται, ξεραίνεται στη σκιά και τρίβεται για να πάρει τη γνωστή μας μορφή. Το Πήλιο φημίζεται για την ευωδιαστή του άγρια ρίγανη που φυτρώνει σχεδόν παντού. Οι παλιοί Πηλιορείτες την χρησιμοποιούσαν στην τρυφερή φάση της ανάπτυξής της για να φτιάχνουν τους περίφημους ριγανοκεφτέδες! Εδώ έχουμε την αποθέωση της νόστιμης «κουζίνας της φτώχειας». Με πατάτες, λίγο τυράκι, ένα – δυο αβγουλάκια και φρέσκια ρίγανη έτρωγε όλη η οικογένεια.
Στον ξενώνα ΑΜΑΝΙΤΑ ανασυστήσαμε τη συνταγή και την σερβίρουμε στο πρωινό από την άνοιξη έως τα τέλη Ιουνίου.
Ριγανοκεφτέδες “Αμανίτα”
Υλικά
ένα ματσάκι φρέσκια ρίγανη
4 μέτριες πατάτες βρασμένες
1 αυγό
τυρί φέτα
αλάτι, πιπέρι
αλεύρι
λάδι για τηγάνισμα
Εκτέλεση
Βράζουμε τις πατάτες, τις ξεφλουδίζουμε και τις λιώνουμε με το πιρούνι. Μαδάμε τα φυλλαράκια της ρίγανης και τα ψιλοκόβουμε. Αναμειγνύουμε σε ένα σκεύος με τις πατάτες και το τυρί.
Αλατοπιπερώνουμε και προσθέτουμε το αυγό. Ανακατεύοντας ομογενοποιούμε το μείγμα. Βάζουμε στο ψυγείο για να σφίξει.
Όταν έρθει η ώρα να τα τηγανίσουμε, παίρνουμε μίγμα με ένα κουτάλι, το πλάθουμε, αλευρώνουμε και τηγανίζουμε σε καυτό ελαιόλαδο. Με τον ίδιο τρόπο μπορούμε να κάνουμε πατατοκεφτεδάκια με διάφορα υλικά, αντικαθιστώντας τη ρίγανη με μάραθο, δυόσμο, κόλιαντρο κλπ.
Και λίγα επιστημονικά: η ρίγανη του Πηλίου ανήκει στην οικογένεια της Ελληνικής ρίγανης ‘Origanum vulgare’ (στο υποείδος hirtum) που είναι πλούσια στην ουσία καρβακρόλη. Στη ρίγανη αυτή αποδίδονται ισχυρές αντιβακτηριδιακές και αντιοξειδωτικές ιδιότητες.
Δηλαδή οι ταπεινοί ριγανοκεφτέδες, πέρα από γευστική απόλαυση, μπορούν να μας επιμηκύνουν τη ζωή!
