Μάιος, τα μάγια και τα θαύματα του πιο ωραίου μήνα του χρόνου
Ένας μήνας γεμάτος γεμάτος μάγια , έρωτα, πλάνη, μυστικά, αντιθέσεις και χωρισμούς.
Η φύση το Μάιο είναι στην πιο καλή της ώρα. Τις νύχτες που αρχίζουν πια να ζεσταίνουν και μοσχοβολά ο τόπος αγιόκλημα και γιασεμί. Αυτές οι νύχτες γεμίζουν με άλλου είδους μυστικά και μαγικά.
Ο θρύλος θέλει τον Μάιο να είναι γεμάτος μάγια , έρωτα, πλάνη, μυστικά, αντιθέσεις και χωρισμούς. Λούλουδος, Καλομηνάς , Τριανταφυλλάς, Πράσινος,Χρυσομάης και Κερασάρης τα προσωνύμια του.
Είναι ο μήνας που σύμφωνα με την παράδοση πιάνουν τα μάγια, το λένε οι πεζογράφοι και οι ποιητές, στην Κρήτη έλεγαν πως μουτζουρώνανε τα παιδιά τους με κατράμι πάνω από τα φρύδια και ζωγραφίζανε ένα σταυρό στο πορτομάγουλο της πόρτας για να μη πιάνει το σπίτι μάτι ή ράβανε στο ρούχο του μικρού παιδιού, ένα σκόρδο, ή ένα γαρίφαλο. Καθώς είναι ο μήνας της μέθης των αισθήσεων. Ο Μάης κουβαλά το Μαγιοβότανο και το Μαγιόξυλο, που πλανά κι εγκαταλείπει, που ό,τι ανθεί και καρποφορεί η φύση, δεν πρέπει κανείς να το δοκιμάσει.
Ο Μάιος είναι αφιερωμένος στη θεά της γεωργίας Δήμητρα και στην κόρης της Περσεφόνη που σύμφωνα με τον μύθο ήταν ο μήνας που ανέβαινε στη γη από τον Άδη να δει τη μάννα της και να μείνει κοντά της μέχρι τον χειμώνα.
Μα και στην αρχαία Ρώμη, γίνονταν γιορτές που τις έλεγαν “ροσύλλια”. Οι Ρωμαίοι στόλιζαν τους τάφους των προγόνων τους με τριαντάφυλλα. Την γιορτή αυτή την κράτησαν και οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες και την ονόμαζαν ροδισμό. Ο Μάιος ονομάστηκε έτσι από τη ρωμαϊκή θεότητα Maja (Μάγια).Το όνομα Μάγια προήλθε από την ελληνική λέξη Μαία (που σημαίνει τροφός και μητέρα) τη μητέρα του Ερμή, που ήταν προσωποποίηση της γόνιμης Μάνας-Γης.
Το Μάιο δεν παντρεύεται κανείς, εκτός από τους …γάιδαρους και τους βασιλιάδες.
Στις δεισιδαιμονίες του Μαίου συμπεριλαμβάνεται ότι δεν πρέπει να φυτεύουμε τίποτα, αλλά να κόβουμε και να μαζεύουμε μόνο βότανα, 40 στον αριθμό , που τους προστατεύουν από τα μάγια. Απήγανος, χαμομήλι, άνθη μολόχας, χόρτα , άνηθος, μαρούλι, γαλατσίδα, αρωματικά φυτά κι έτσι φτιάχνουν ή έφτιαχναν τον « Μαγιολύτη ή μαγιοδέντρι ή σαρανταβότανο» που ήταν εθιμικό παρασκεύασμα και προσφερόταν σε όλη την αγροτική οικογένεια μαζί με αμύγδαλα, μέλι και γάλα σε μικρές ποσότητες .Το έφτιαχναν από την προηγούμενη μέρα, το αστροφέγγιζαν και το έπιναν πρωί – πρωί κι έτσι όλα τα κακά παραμερίζονταν .
Καμιά γυναίκα δεν αρχίζει καινούργιο κέντημα η πλεκτό το Μάιο και δεν αρχίζει να ράβει καινούργιο φόρεμα. Το στεφάνι με τα λουλούδια έχει και αυτό τους συμβολισμούς του. Στολίζουμε τις πόρτες των σπιτιών και το έθιμο έρχεται από τα πολύ παλιά χρόνια και συμβολίζει την υποδοχή της δύναμης της φύσης στο σπιτικό. Φτιάχνεται σε κύκλο που θεωρείται απόλυτο και τέλειο σχήμα που χωράει αυτό που θέλει να απομονώσει . Ο κύκλος προστατεύει από κακόβουλες δυνάμεις.
Το στεφάνι καλύπτει και προστατεύει το κεφάλι που είναι το πιο ευαίσθητο ανθρώπινο μέλος και κέντρο της νόησης. Κρεμιέται στην πόρτα του σπιτιού κι έτσι μέσα σ αυτό εισχωρούν μόνο τα καλά και καίγεται στις φωτιές του αϊ Γιαννιού στις 23 Ιουνίου. Σε κάθε στεφάνι έβαζαν, εκτός από λουλούδια, ένα σκόρδο για τη βασκανία, ένα αγκάθι για τον εχθρό κι ένα στάχυ για την καλή σοδειά.
Το μαγιοστέφανο, φτιάχνεται από εφτά ειδών λουλούδια και έχει δύναμη μαγική και αποτροπιαστική.
Ανθισμένο σπίτι: Τριαντάφυλλα, γαρούφαλλα, βιόλες, πασκαλιές και γεράνια.
Ευτυχία του σπιτιού: Kλωνάρια ανθισμένα από αγιόκλημα και από ελιά.
Γεμάτο σπίτι: Στάχια και λουλούδια του κάμπου, όπως μαργαρίτες, παπαρούνες.
Για τη γλωσσοφαγιά: Μια κουκιά (φυτό) με τις ρίζες και τους καρπούς της.
Για την αγάπη των κοριτσιών του σπιτιού: Eνα κλωνάρι λυγαριά.
Για το μάτι: Eνα κεφάλι σκόρδο, κρεμασμένο στη μέση στο στεφάνι για να φαίνεται.
