Διαβήτης: Πόσο συχνά πρέπει να μετράς το ζάχαρό σου;
Με αφορμή μια νέα μελέτη, ξανανοίγει η επιστημονική συζήτηση για τη συχνότητα των μετρήσεων.
Η μελέτη που δημοσιεύεται στο περιοδικό JAMA Internal Medicine συμπεραίνει ότι 14% των ασθενών με διαβήτη τύπου ΙΙ μετριούνται υπερβολικά συχνά.
Αν και τα αποτελέσματα θεωρούνται μικρής κλίμακας, τρεις μεγάλες αμερικανικές ιατρικές εταιρείες που ασχολούνται με το διαβήτη (Οικογενειακής Ιατρικής, Εσωτερικής Παθολογίας και Ενδοκρινολογίας) συνιστούν στους ασθενείς να μην είναι εμμονικοί με τις μετρήσεις.
Σύμφωνα με τη μελέτη, οι διαβητικοί που δεν ακολουθούσαν θεραπεία με ινσουλίνη, μετρούσαν το ζάχαρό τους πάνω από δύο φορές τη μέρα, κάτι που σύμφωνα με τις οδηγίες που ισχύουν στις ΗΠΑ δεν κρίνεται αναγκαίο.
Ωστόσο, οι μετρήσεις παραμένουν ο μόνος τρόπος για να διαπιστώνονται οι διακυμάνσεις της γλυκόζης του αίματος, ιδίως μετά τα γεύματα και μετά την κατανάλωση ορισμένων τροφών. Με τον τρόπο αυτό αποφεύγονται επικίνδυνες επιπλοκές όπως η υπογλυκαιμία ή η απότομη αύξηση του ζαχάρου. Εξάλλου, στους ασθενείς που λαμβάνουν ινσουλίνη, η μέτρηση καθορίζει και τη δοσολογία.
Την ίδια ώρα, όμως, αν ο ασθενής δεν είναι σωστά «εκπαιδευμένος» ώστε να ερμηνεύει τα αποτελέσματα των μετρήσεων και αν αυτά δεν φτάνουν ποτέ στο θεράποντα γιατρό, τότε οι τακτικές μετρήσεις χάνουν το νόημά τους.
Επιπλέον, στην κατάσταση που λέγεται προδιαβήτης, οι τακτικές μετρήσεις βοηθούν τον ασθενή να συνειδητοποιήσει τις διακυμάνσεις της γλυκόζης και να ευαισθητοποιηθεί ως προς το τι πρέπει να κάνει.
Τελικά πόσο συχνά πρέπει να μετριέται ο διαβητικός;
Η απάντηση δεν είναι μονολεκτική ούτε η ίδια για όλους τους ασθενείς.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, στην αρχή της διάγνωσης του προδιαβήτη ή του διαβήτη, οι τακτικές μετρήσεις είναι απαραίτητες τόσο για να ρυθμιστεί η φαρμακευτική αγωγή όσο και για να καταλάβει ο ασθενής ποιες διατροφικές συνήθειες τον ευνοούν και ποιες όχι.
Απ΄ την άλλη μεριά, όταν ο διαβήτης είναι ρυθμισμένος και οι τιμές της γλυκόζης μένουν σταθερές για κάποιους μήνες, οι συχνές μετρήσεις δεν είναι απαραίτητες. Αντίθετα, πιο χρήσιμο είναι το ζάχαρο να παρακολουθείται ανά τακτά διαστήματα και για λίγες μέρες ώστε να εντοπίζονται τυχόν διαφοροποιήσεις.
Σε κάθε περίπτωση, απαιτείται λεπτομερής ενημέρωση του ασθενή και τακτική επισκόπηση των μετρήσεων από τον θεράποντα γιατρό ο οποίος και θα δώσει τις τελικές οδηγίες για τη συχνότητα των μετρήσεων.
