Ο “γυφτοδιδάσκαλος” του Ασπροπύργου
Ρεπορτάζ: Σωτήρης Σκουλούδης
Εικονολήπτης: Χάρης Γκίκας
Μοντάζ: Αποστόλης Μαρούσης
Ελλάδα, 2018, και ακόμα ολόκληρες κοινότητες ανθρώπων ζουν στο περιθώριο, στερούμενες τα βασικότερα των αγαθών, που απολαμβάνει, κατά τα άλλα, το σύνολο των ευρωπαίων πολιτών: Καθαρό πόσιμο νερό, φως και ηλεκτρικό ρεύμα, επαρκείς συνθήκες υγιεινής και αμόλυντο περιβάλλον.
Ωστόσο, σε μέρη όπου κατοικούν εκατοντάδες Έλληνες πολίτες, οι παραπάνω παράγοντες δεν αποτελούν δεδομένες συνθήκες διαβίωσης, αλλά… «πολυτέλειες».
Και υπάρχει κάτι ακόμη πιο σημαντικό, η ανεπάρκεια του οποίου στερεί την οποιαδήποτε δυνατότητα εξέλιξης και μεταβολής αυτής της ντροπιαστικής για όλους μας κατάστασης. Η απουσία Παιδείας, που προκύπτει από την έλλειψη εκπαίδευσης της νέας γενιάς, με αποτέλεσμα την καταδίκη της για πάντα στο περιθώριο, αφού η τριτοκοσμική αυτή κατάσταση διαιωνίζεται…
Όλα αυτά, λιγότερο από 30 χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα της χώρας, στον καταυλισμό των Ρομά του Ασπροπύργου, εκεί όπου ο χρόνος σταμάτησε εκατονταετίες πίσω…
Κι όμως, υπάρχουν ακόμα κάποιοι σύγχρονοι «ιεραπόστολοι», που σε πείσμα των καιρών, αφιερώνουν τη ζωή τους στη φύτευση του σπόρου που επιτρέπει στην ελπίδα να παραμείνει στο Κουτί της Πανδώρας.
Ο Αθανάσιος Νικολαϊδης, συνταξιούχος Θεολόγος, έχει διδάξει σε σχολεία όλης της χώρας αλλά και της Ομογένειας, ενώ πέρασε τον «σπόρο» της εκπαίδευσης και στις 3 από τις 4 κόρες του, οι οποίες σήμερα διδάσκουν κι αυτές.
Ο ίδιος, αρνούμενος να αποδεχτεί την αδικία και την αδιαφορία μιας κοινωνίας που καταδικάζει εκατοντάδες συμπολίτες του στη μιζέρια της αμάθειας, ζει μέσα σε μία… βάρκα, (δωρεά άλλων ευαίσθητων ανθρώπων), μέσα στον καταυλισμό των Ρομά, και μέσα σε αυτή, τις βροχερές ημέρες, συνωστίζονται δεκάδες παιδιά ώστε να μη χάνουν το μάθημα του…
