Αν θέλεις να αδυνατίσεις….κοίτα μέσα σου
Γιατί δεν μπορώ να σταματήσω να τρώω; Το πραγματικό ερώτημα είναι από τι ακριβώς πεινάς και τι ακριβώς δεν μπορείς να σταματήσεις να τρως… Όχι μόνο τροφή, υπάρχει κάτι άλλο πίσω
Αν τρώει πολύ και πιο πολύ ένας άνθρωπος, αποτελεί σύμπτωμα κάποιου υπόγειου ρεύματος.
Οι ειδικοί, όχι τυχαία λένε, ό,τι το φαγητό αποτελεί πάντοτε ένα υποκατάστατο της αγάπης. Οι άνθρωποι που δεν αγαπούν, ή αγαπιούνται δεν τρέφονται συναισθηματικά και προσπαθούν να γεμίσουν το κενό με το να αρχίζουν να τρώνε περισσότερο. Πρόκειται για υποκατάστατο της αγάπης.
Όταν γεννιέται το παιδί, η πρώτη του αγάπη και η πρώτη του τροφή είναι το ίδιο πράγμα: η μητέρα. Υπάρχει λοιπόν ένας βαθύς συσχετισμός μεταξύ τροφής και αγάπης από τη στιγμή της γέννησής μας και για την ακρίβεια, το φαγητό έρχεται πρώτο και μετά ακολουθεί η αγάπη.
Πρώτα τρώει το παιδί από τη μητέρα κι έπειτα σιγά-σιγά συνειδητοποιεί ότι η μητέρα δεν είναι μόνο φαγητό ότι το αγαπάει κιόλας.
Και μετά όσο ενηλικιωνόμαστε θεωρούμε την τροφή δεδομένη και ψάχνουμε την αγάπη… Όταν αγαπάς ή αγαπιέσαι είσαι αυτό που λέμε χορτασμένος- κυρίως συναισθηματικά- και δεν αποζητάς την «τροφή». Αν όμως σου λείπει η ζωή με αγάπη, ψάχνεις τρόπους να γεμίσεις το κενό…
Γεμίζεις συνεχώς τον εαυτό σου με φαγητό και δεν αφήνεις καθόλου χώρο μέσα σου. Δεν υπάρχει λοιπόν θέμα αγάπης, γιατί δεν απομένει καθόλου χώρος. Και με το φαγητό τα πράγματα είναι απλά, γιατί το φαγητό είναι νεκρό. Μπορείς να συνεχίσεις να τρως όσο θέλεις το φαγητό δεν μπορεί να πει όχι. Αν σταματήσεις να τρως, το φαγητό δεν μπορεί να πει ότι το προσβάλεις. Εσύ καθορίζεις το πόσο θα φας εσύ είσαι το αφεντικό.
Στην αγάπη όμως δεν είσαι το αφεντικό. Η σχέση είναι αμφίδρομη. Μπαίνει στη ζωή σου και μια άλλη ύπαρξη, μπαίνει στη ζωή σου μια εξάρτηση. Δεν είσαι πια ανεξάρτητος και εκεί βρίσκεται ο φόβος.
Το εγώ θέλει να είναι ανεξάρτητο και το εγώ δεν θα σου επιτρέψει να αγαπάς θα σου επιτρέπει μόνο να τρως πιο πολύ. Αν θέλεις να αγαπάς, τότε πρέπει να αφήσεις το εγώ.
Ξεκίνα μια ζωή με αγάπη, ερωτεύσου, βρες κάποιον που να μπορείς να τον αγαπήσεις και θα δεις αμέσως ότι δεν τρως τόσο πολύ.
Το έχεις παρατηρήσει; Αν είσαι ευχαριστημένος, δεν τρως πάρα πολύ. Αν είσαι λυπημένος, τρως πάρα πολύ. Οι άνθρωποι νομίζουν ότι, όταν είναι ευχαριστημένοι, τρώνε πάρα πολύ, αλλά αυτό είναι καταστροφικό. Ο ευχαριστημένος άνθρωπος αισθάνεται τόσο ικανοποιημένος που δεν αισθάνεται να έχει χώρο μέσα του. Ο δυστυχισμένος άνθρωπος ρίχνει συνεχώς μέσα του φαγητό.
