Σύντομος λόγος για την θεόπαιδα Μαρία, όταν αφιερώθηκε στον Θεό σε ηλικία τριών ετών στα άγια των αγίων από τους γονείς της.
Όταν επρόκειτο να πραγματοποιηθεί το μυστήριο του Θεού για τη σωτηρία, έπρεπε το εργαστήριο που θα το υπηρετούσε να είναι γεμάτο αγιότητα, ώστε ο υπεράγιος και «αναπαυόμενος στους αγίους», αφού κατοικήσει στο άγιο να εκπληρώσει την προφητεία. «Το έλεος του Θεού και η ακριβής επαλήθευση των υποσχέσεών του συναντήθηκαν και ενώθηκαν.
Η δικαιοσύνη του και η ειρήνη έδωσαν αμοιβαίο ασπασμό. Αναβλάστησε η αλήθεια στη γη, από δε τον ουρανό έσκυψε προς τα κάτω και επισκέφθηκε τη γη η δικαιοσύνη». «Διότι ο Κύριος», ως Πατέρας, «θα δείξει την καλωσύνη του», τον Θεό Λόγο του, «και η γη μας θα δώσει τον καρπό της», την κατοικία του Θεού Λόγου, δηλαδή την θεόκλητη Μαρία.
«Μπροστά από τον Κύριο θα προπορεύεται η δικαιοσύνη του» που θα φωνάζει: «Ετοιμάστε το δρόμο για τον Κύριο» «και θα κάνει τα ίχνη της πορείας του υπόδειγμα για το δρόμο της ζωής μας».
Επειδή εκείνο το σπουδαιότατο και θεόπλαστο δώρο, δηλαδή το «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» που μας δόθηκε, σκοτίσθηκε με την απάτη του διαβόλου, δίκαια παραδοθήκαμε στη γη από την οποία προήλθαμε.
Στερηθήκαμε και την εικόνα και την αθανασία, και αντί της αγιότητας κατρακυλήσαμε στο βόρβορο της αμαρτίας, υποδουλωθήκαμε σ’ αυτήν και πέσαμε από ανομία σε ανομία.
Όλη η οικουμένη καλύφθηκε από κάθε είδος παρανομίας, ώστε να λέει ο Δαβίδ «δεν υπάρχει κανένας, που να κάνει σήμερα το αγαθό.
Δεν υπάρχει ούτε ένας». Ο Κύριος «έσκυψε από το ύψος του ουρανού και έριξε το βλέμμα του κάτω στους ανθρώπους, για να δεί αν υπάρχει μεταξύ τους κανένας συνετός, που να αναζητεί τον Θεό». Αντί γι’ αυτούς είδε ότι «όλοι παρεξέκλιναν από το δρόμο του και συγχρόνως εξαχρειώθηκαν».
Τι λοιπόν συνέβη μετά από αυτά; Μήπως ο Θεός βρέθηκε σε αμηχανία λόγω της υπερβολικής κακίας; Μήπως μας περιφρόνησε; Μήπως δεν βρήκε θεραπευτικό φάρμακο της ολοκληρωτικής σαπίλας; Μήπως σταμάτησαν να τρέχουν οι ποταμοί και οι πηγές στη θάλασσα των οικτιρμών και τους ωκεανούς του ελέους; Όχι βέβαια.
Επειδή ήταν ανάξιο της μεγάλης ευσπλαχνίας του Θεού, να αφήσει το δικό του δημιούργημα τροφή στον εχθρό, και η αμαρτία χρειαζόταν σωστό αντίδοτο, «τη δικαιοσύνη και τον αγιασμό», γεννιέται με θεία εντολή από τον Ιωακείμ και την Άννα η αμόλυντη και καθαρή Παρθένος Μαριάμ, ώστε ο Ένας της Τριάδος, με τη συμφωνία των άλλων δύο Προσώπων, να πάρει σάρκα από αυτήν και να καταργήσει την αμαρτία με τη σάρκα του.
Τι λογής έπρεπε να είναι εκείνη η Παρθένος, η οποία πάντως θα ήταν καθαρότερη από τις ηλιακές ακτίνες, για να μεταδώσει σάρκα αμόλυντη και καθαρή; Πού έπρεπε αυτή η Παρθένος να ανατραφεί και να κατοικεί; Μήπως σε ένα απλό και ακάθαρτο σπίτι; Μη γένοιτο!
Αλλά στα Άγια των αγίων, επειδή ήταν αγιότερη από αυτά και δάνεισε σάρκα στον Υπεράγιο Λόγο και Θεό. Αυτήν σήμερα, σε ηλικία τριών ετών, οι γονείς οδηγούν στα Άγια των αγίων με συνοδεία πολλών παρθένων και φωτεινών λαμπάδων εκπληρώνοντας ολοφάνερα τις υποσχέσεις τους, όπως είπε και ο προπάτοράς της Δαβίδ· «θα προσαχθούν στο βασιλέα Νυμφίο οι παρθένες που ακολουθούν τη Νύμφη. Οι φίλες της που την συνοδεύουν θα προσαχθούν σε σένα βασιλέα-Νυμφίε. Θα προσαχθούν με ευφροσύνη και χαρά και θα οδηγήσουν τη βασίλισσα Νύμφη στο ναό του βασιλέως Νυμφίου».
Και έβλεπε κάποιος τώρα να γίνονται μερικά παράδοξα, και θαύμαζε, πως οι Ιουδαίοι «οι οποίοι περνούν από στραγγιστήρι το κουνούπι και καταπίνουν ολόκληρη καμήλα» δεν αντιστάθηκαν σ’ αυτό που έγινε, ούτε επαναστάτησαν; Γιατί ήταν εύλογο σ’ αυτούς, σύμφωνα με την ανθρώπινη λογική, στα Άγια των αγίων να μπαίνει μια φορά το χρόνο ο αρχιερέας με πολλή καθαρότητα, προσφέροντας ξένο αίμα.
Πώς εσείς, Ιωακείμ και Άννα, οδηγείτε τρίχρονη κόρη στα Άγια των αγίων; Γιατί και συ, αρχιερέα Ζαχαρία, συμφωνείς με αυτό; Αλλά όπως φαίνεται, προτίμησες αντί να τηρήσεις το νόμο, τη συγγενή της Ελισάβετ και παρέδωσες τα άδυτα να γίνουν κατοικία ενός τρίχρονου κοριτσιού. Τίποτε από όλα αυτά ούτε είπαν, ούτε σκέφτηκαν. Γιατί ποιος μπορεί να αντισταθεί σε όσα έχει αποφασίσει ο Θεός;
Επίσης είναι άξιο θαυμασμού το πώς κατάφερε τρίχρονο κορίτσι να αφήσει τη στοργή των γονέων, τη φροντίδα των υπηρετριών, το πατρικό σπίτι και όλα όσα υπάρχουν στα σπίτια των πλουσίων, και να παραμένει μέσα στο ναό, κάτι που εύκολα δεν κατορθώνει κάποια γυναίκα ή άνδρας προχωρημένης ηλικίας.
Όλα όμως όσα σκέφτεται ο Θεός γίνονται εύκολα. Προφήτεψε και γι’ αυτό ο προπάτοράς της Δαβίδ λέγοντας· «Άκουσε θυγατέρα και δες και κλίνε το αυτί σου ώστε να ακούει με προσοχή και ξέχασε τελείως το λαό σου και το πατρικό σου σπίτι, και θα αγαπήσει ο βασιλιάς το κάλλος σου».
«Άκουσε», δηλαδή τις γονικές συμβουλές, πως μετά από πολλές παρακλήσεις στο Θεό γεννήθηκες από άκαρπη κοιλιά, πως σε απέκτησαν μετά από πολλές προσευχές και δάκρυα και πως υποσχέθηκαν να σε προσφέρουν σ’ αυτόν που σε έδωσε. «Και κλίνε το αυτί σου» και άκουσέ τους· «και ξέχασε τελείως το λαό σου και το πατρικό σου σπίτι» και κοίταξε την ομορφιά και τη θαυμαστή ευπρέπεια του ναού, που εικονίζει τον ουρανό και τη σκηνή που είχε στήσει παλαιότερα στη Σιλωάμ.
Και σ’ αυτόν το ναό να ζείς ως θείο και αγνό περιστέρι και «ξέχασε τελείως το λαό σου και το πατρικό σου σπίτι, και θα αγαπήσει ο βασιλιάς το κάλλος σου»· και αφού χαμήλωσε τους ουρανούς, «όπως η δροσιά έπεσε στο ποκάρι του μαλλιού» ήσυχα και αθόρυβα, χωρίς να καταλάβουν οι ουράνιες δυνάμεις θα κατοικήσει μέσα σου, «γιατί αυτός είναι ο Κύριός σου» και εσύ ως μητέρα και δούλη θα τον προσκυνήσεις.
Το ότι «οι πλούσιοι του λαού θα προσκυνήσουν το πρόσωπό σου» και ως πανένδοξη βασίλισσα και πάναγνη μητέρα, ο βασιλιάς της κτίσεως θα σε έχει στα δεξιά του, στολισμένη, δοξασμένη και χρυσοντυμένη με αρετές και τα υπόλοιπα που αναφέρει ο ψαλμός.
