Ο Κύριος σαν Αγάπη, σαν Ήλιος δεν αφήνει κανέναν από την σκεπή Του. Αρκεί να βγαίνουμε στο δρόμο και να χαιρόμαστε τις ακτίνες του ήλιου.
Αν αποφεύγουμε τον ήλιο, στερούμαστε του φωτός του εθελουσίως, δεν φταίει εκείνος.
«Προσέλθετε πρὸς αὐτὸν καὶ φωτίσθητε, καὶ τὰ πρόσωπα ὑμῶν οὐ μὴ καταισχυνθῇ” [Ψαλμ.33, 6]. Όταν κάποιος βγαίνει στο φως, οι δυνάμεις του σκότους και οι πράξεις του ψέματος είναι αδύναμες μπροστά του.
Φοβούμαστε όμως να βγούμε στον ήλιο, επειδή μέσα μας έχουμε την ακαταστασία που εμφανίστηκε και αναπτύχτηκε λόγω της υπερηφάνειας μας, λόγω εκείνης της ασυγκράτητητς θέλησης να γίνουν τα πάντα όπως τα θέλουμε εμείς. Συμπεριφερόμαστε όπως θέλουμε και ως αποτέλεσμα είμαστε χρεώστες και πτωχεύσαντες μπροστά στο Θεό. Δεν έχουμε ούτε θάρρος να ζητήσουμε συγνώμη από τον Κύριο, για να μας καθαρίσει από τις πράξεις του ψέματος.
Λουκάς Φιλοθεΐτης
