«Ἡ τελική νίκη θὰ εἶναι μὲ τὸ μέρος μας. Γιατί οἱ Γερμανοί δὲν θά νικήσουν. Δὲν μποροῦν νὰ νικήσουν. Ὑπάρχουν πολλά ἐμπόδια». Ἀπὸ τὴν ὁμιλία τοῦ Ι. Μεταξᾶ πρὸς τούς ἀρχισυντάκτες καὶ ἐκδότες τῶν Ἀθηναϊκῶν ἐφημερίδων τὴν 30η Οκτ. 1940.
Την 03:30 της 28ης Οκτ. 1940, η Ιταλία κήρυξε τον πόλεμο κατά της πατρίδος μας. Την 05:30 τα ιταλικά στρατεύματα επετέθησαν κατά των ελληνικών δυνάμεων κατά μήκος της Ελληνοαλβανικής μεθορίου, σηματοδοτώντας την έναρξη ενός εξάμηνου πολέμου, που τερματίσθηκε με την παράδοση της Ελλάδος (23 Απρ. 1941), μετά την επίθεση και της Γερμανίας.
Οι Ιταλικές Επιδιώξεις
Τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Ιταλία, παρότι συνδεόταν με συνθήκη συμμαχίας με την Γερμανία και την Αυστροουγγαρία, συντάχθηκε με την Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο γιατί είχε εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος της Αυστρίας (Ίστρια-Τρέντο) και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Σμύρνη, Αλεξανδρέττα). Η κύρια επιδίωξη του Μουσολίνι κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν ο έλεγχος της Μεσογείου την οποία θεωρούσε «θάλασσά του (Mare Nostrum)». Το 1940 οι αντίπαλοί του στην Μεσόγειο ήταν η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία, οι οποίες είχαν εγγυηθεί την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδος (13 Απρ. 1939), μετά την κατάληψη της Αλβανίας από την Ιταλία.
Η Είσοδος της Ιταλίας στον Πόλεμο
Από την εισβολή στην Πολωνία την 1η Σεπ. 1939 μέχρι την 10η Μαΐου του 1940, που η Γερμανία εισέβαλε στην Γαλλία, ο Μουσολίνι τηρούσε στάση αναμονής. Δεν πίστευε στην ολοκληρωτική ήττα των Αγγλο-γάλλων, ήθελε την αυτοκρατορία του, αλλά την ήθελε εκ του ασφαλούς. Η Ιταλία εισήλθε στον πόλεμο την 10η Ιουνίου 1940, λίγες ημέρες πριν την κατάρρευσή της Γαλλίας.
Την 17η Ιουνίου στο Μόναχο ο Ντούτσε διατύπωσε στον Χίτλερ τις ιταλικές διεκδικήσεις, Νίκαια, Κορσική, Τυνησία, Τζιμπουτί. Η συνάντηση του Μονάχου υπήρξε μια οδυνηρή έκπληξη για τον Ιταλό δικτάτορα. Ο Χίτλερ υπολόγιζε τους νικημένους Γάλλους περισσότερο από τους «νικητές» Ιταλούς. Μετά από αυτή την απογοήτευση, ο Ντούτσε αγωνιούσε μήπως η Αγγλία ζητήσει συνθηκολόγηση, χωρίς να έχει προλάβει να καταλάβει κάποια χώρα, για να την χρησιμοποιήσει ως διαπραγματευτικό αντάλλαγμα.
Ο Μπενίτο Μουσολίνι
Από τον Αυγ. του 1940 ο ιταλικός στρατός προετοιμαζόταν για την κατάληψη της Αιγύπτου και της Ελλάδος. Ο στρατάρχης Ροδόλφο Γκρατσιάνη επικεφαλής 200.000 ανδρών θα επιτίθετο κατά της Αιγύπτου, ενώ ο στρατηγός Βισκόντι Πράσκα με 100.000 άνδρες κατά της Ελλάδος. Ο Χίτλερ δεν είχε αντίρρηση για την επίθεση κατά της Αιγύπτου, αλλά δεν ήθελε εμπλοκή στα Βαλκάνια, φοβούμενος την δημιουργία δευτέρου μετώπου, όπως συνέβη κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν επιθυμούσε επίσης, να επιτεθεί η «ισχυρή» Ιταλία εναντίον της μικρής Ελλάδος πριν τις αμερικανικές εκλογές.
Ο Μουσολίνι ήθελε να παρουσιάσει τις δικές του στρατιωτικές επιτυχίες στον ισχυρό σύμμαχο του, που είχε καταλάβει όλη την Ευρώπη. Τον Αύγουστο του 1940, ο Ιταλός δικτάτορας κατάλαβε την Βρετανική Σομαλία, εισέβαλε στην Αίγυπτο και άρχισε να βομβαρδίζει την Μάλτα. Η κατάληψη της Ελλάδος θα σφράγιζε την κυριαρχία του στην Ανατολική Μεσόγειο. Ο Ιταλός δικτάτορας υπολόγιζε ότι:
α. Σύντομα θα υπογράφονταν η συνθήκη ειρήνης.
β. Ο Γκρατσιάνι θα καταλάμβανε την Αίγυπτο.
γ. Η Μάλτα θα περιερχόταν στην Ιταλία.
δ. Ο ιταλικός στρατός θα νικούσε τον ελληνικό.
Έσφαλλε σε όλα.
Ο Ιωάννης Μεταξάς
Ο πρωθυπουργός της Ελλάδος Ιωάννης Μεταξάς εκτός από έμπειρος στρατιωτικός, είχε την ικανότητα να αξιολογεί ορθώς την διεθνή κατάσταση.
Φρόντισε επίσης για την προς πόλεμο προπαρασκευή της χώρας. Έκανε μυστική επιστράτευση και ενίσχυσε επιλεκτικά τους παραμεθορίους σχηματισμούς, διότι δεν ήθελε να προκαλέσει αύξηση των ιταλικών δυνάμεων στην Αλβανία.
Η απόφασή του να πολεμήσει συντασσόμενος με το Ηνωμένο Βασίλειο, υπήρξε αποτέλεσμα της εκτιμήσεως του, ότι όποιος ελέγχει τις θάλασσες στο τέλος θα νικήσει, αλλά και των εδαφικών παραχωρήσεων που ζητούσε η Γερμανία για την προσχώρηση της Ελλάδος στην «Νέα Τάξη» πραγμάτων.
Το φθινόπωρο του 1940 η γενική αίσθηση ήταν ότι η Γερμανία ήταν ο μεγάλος νικητής. Η μάχη της Αγγλίας βρισκόταν στο αποκορύφωμά της, ενώ ο Χίτλερ ετοιμαζόταν για την κατάληψη των Βρετανικών νήσων. Τα τέλη Σεπτεμβρίου ο Τσώρτσιλ κέρδισε την πρώτη του νίκη, υποχρεώνοντας τον Χίτλερ να αλλάξει τα σχέδια του.
Ο Μεταξάς έγραψε στο ημερολόγιο του ότι μετά από αυτό ο Χίτλερ θα στραφεί κατά της Ρωσίας και κατά των Βαλκανίων. Θεωρούσε βεβαία την είσοδο των ΗΠΑ στο πόλεμο και πίστευε ότι η Γερμανία στο τέλος θα υπέκυπτε.
Η Απόφαση
Την 7η Οκτ. 1940 ο Χίτλερ απέστειλε στρατεύματα στην Ρουμανία χωρίς να το γνωστοποιήσει στον Μουσολίνι, συνεγγυητή των νέων ρουμανικών συνόρων. Σύμφωνα με τον Τσιάνο ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
Ο Μουσολίνι έξαλλος δήλωσε: «Θα τον πληρώσω με το ίδιο νόμισμα, από τις εφημερίδες θα πληροφορηθεί ότι κατέλαβα την Ελλάδα». Την 15η Οκτ. 1940 οριστικοποίησε την απόφαση του ότι η επίθεση κατά της χώρας μας, πρέπει να εκτοξευθεί μέχρι το τέλος του μηνός. Θεώρησε την Ελλάδα ένα εύκολο στόχο και έκανε εσφαλμένες εκτιμήσεις παραγνωρίζοντας τους βασικούς παράγοντες που επηρεάζουν μία στρατιωτική επιχείρηση.
Το ορεινό του εδάφους σε συνδυασμό με τις φθινοπωρινές βροχοπτώσεις δυσκόλευαν όλες τις μετακινήσεις των στρατευμάτων και τις αεροπορικές επιχειρήσεις. Ο αρχηγός των ιταλικού στρατού στρατάρχης Πιέτρο Μπαντόλιο θεωρούσε ότι δεν είχε γίνει η απαιτούμενη προπαρασκευή και πρότεινε την αναβολή της επιθέσεως έως την άνοιξη. Δεν είχε το σθένος όμως να εμείνει στις απόψεις του και υπέκυψε στα ατεκμηρίωτα επιχειρήματα του υπουργού εξωτερικών, γαμπρού του Μουσολίνι Κόμη Γκαλεάτσο Τσιάνο και εμπνευστού της επιχειρήσεως ότι:
α. Ο ελληνικός στρατός ήταν απροπαρασκεύαστος και άνευ ηθικού.
β. Οι αλβανικής καταγωγής μουσουλμάνοι κάτοικοι της Ηπείρου (Τσάμηδες τις Θεσπρωτίας) θα εξεγερθούν.
γ. Η Βουλγαρία θα επιτεθεί κατά της χώρας μας.
δ. Έλληνες αξιωματούχοι έχουν εξαγορασθεί και θα προτείνουν την αποδοχή των ιταλικών αξιώσεων.
Ο ελληνικός λαός ωστόσο είχε αποφασίσει να αγωνισθεί μέχρις εσχάτων, συντασσόμενος με το «ΟΧΙ» του Ιωάννου Μεταξά.
