Μια επιστημονική διατριβή πάντα έχει ενδιαφέρον για το θέμα που πραγματεύεται αλλά και για τους επιστήμονες που την υπογράφουν.
Ο Jack H. Hetherington ήταν καθηγητής Φυσικής στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν το 1975 και ιδιαίτερα περήφανος για την εργασία του σχετικά με το πώς συμπεριφέρονται τα άτομα όταν βρίσκονται σε διαφορετικές θερμοκρασίες περιβάλλοντος.
Το πόνημά του χρειάστηκε αρκετό χρόνο για να ολοκληρωθεί και εκείνος πλέον ήταν έτοιμος να το καταθέσει στο έγκριτο περιοδικό«Physical Review Letters».
Θέλοντας όμως να έχει μια δεύτερη γνώμη σκέφτηκε να το στείλει σε έναν φίλο του, επίσης φυσικό, ο οποίος επισήμανε κάτι σημαντικό: παρόλο που την έρευνα την είχε κάνει ο ίδιος, όλο το κείμενο ήταν γραμμένο στο α’ πληθυντικό (στο εμείς). Ο συνάδελφος τού είπε ότι έπρεπε να έχει χρησιμοποιήσει α’ ενικό (δηλαδή “εγώ”), αφού είχε κάνει μόνος του όλη την εργασία, αλλιώς θα ήταν άκυρη. Ωστόσο, εκείνος δεν επιθυμούσε με τίποτα να προσθέσει κάποιο άλλο όνομα και να μοιραστεί τη δόξα και τα χρήματα σε περίπτωση που η εργασία βραβευόταν.
Ούτε όμως μπορούσε να ξαναγράψει όλη την εργασία από την αρχή αλλάζοντας το πρόσωπο. Το αδιέξοδο ήρθε να του το λύσει… η γάτα του, ο Chester. Βέβαια, της άλλαξε όνομα και κάπως έτσι γεννήθηκε το FDC Willard, που υπογράφει την εργασία. Σημαίνει «Felix Domesticus, Chester» και το «Willard» ήταν το όνομα του πατέρα του. Δεν θα έπαιρνε βέβαια πολύ να γίνει γνωστή η ταυτότητα του γάτου, καθώς ο ίδιος το εξομολογήθηκε στους συναδέλφους του στο πανεπιστήμιο και κάποια στιγμή ένας ερευνητής έψαξε τους δύο συντάκτες της εργασίας, για να βρει τον καθηγητή και τη γάτα του.
Μετά την αποκάλυψη, ο Hetherington συνέχισε την πλάκα επανατυπώνοντας την εργασία και με τα δύο ονόματα στο εξώφυλλό της. Η δική του υπογραφή δίπλα σην υπογραφή της γάτας, τις πατούσες της δηλαδή!
