…
Σηκώνεται πρωί – πρωί από τον ύπνο ο Παναγιώτης και πάει τουαλέτα.
Εκεί αφού κάνει την ανάγκη του ξαφνικά αγγίζοντας το πουλί του αισθάνεται κάτι περίεργο. Σκύβει και τι να δεί… Το εργαλείο του ήταν καταπράσινο. Έντρομος και καταϊδρωμένος ντύνεται, μπαίνει στο αμάξι του και σφαίρα πάει στον γιατρό.
Στην αίθουσα αναμονής του ιατρείου βλέπει έναν τύπο τον Μητσάρα να πιάνει τρέμοντας και αυτός το εργαλείο του. Του λέει τότε ο Παναγιώτης:
– Ρε μεγάλε έχεις κι εσύ πρόβλημα με το όργανο σου;
– Που να στα λέω φιλαράκι μου, ξύπνησα το πρωί και το πουλί μου ήταν κατακόκκινο!
– Πω πω πω κι’ εσύ την πάτησες;
Ακουμπάει ο ένας πάνω στον άλλο με δάκρυα να τρέχουν από τα μάτια τους, ώσπου ανοίγει την πόρτα ο γιατρός.
-Να περάσει ο επόμενος παρακαλώ…
Μπαίνει μέσα ο Μητσάρας πρώτος που την είχε κόκκινη και ο άλλος περίμενε καθισμένος γεμάτος τρόμο και αγωνία.
Βγαίνει λοιπόν ο Μητσάρας από την εξέταση πολύ χαρούμενος και λέει στον Παναγιώτη:
– Άντε μεγάλε τίποτα δεν είχα, καλή τύχη και σε εσένα…
Παίρνει κουράγιο ο Παναγιώτης και μπαίνει στο εξεταστήριο του γιατρού. Ο γιατρός τον ρωτάει:
– Τι πρόβλημα έχουμε;
– Α, τίποτα γιατρέ, απλά το πουλί μου είναι πράσινο.
– Για κατεβάστε το παντελόνι και το εσώρουχό σας παρακαλώ.
Εξετάζει ο γιατρός προσεκτικά το εργαλείο του Παναγιώτη και λέει:
– Χμμμμ Άσχημα τα πράγματα λεβέντη μου, μπορεί να χρειαστεί να το κόψουμε!
– Τιιιιιι, να το κόψουμε; Μα ο άλλος πριν από εμένα δεν είχε τίποτα!
– Άκου να σου πω μάγκα μου, άλλο πράγμα το κραγιόν και άλλο η μούχλα…
