Η αύξηση του σωματικού βάρους θα μπορούσε να αποτελεί μια κρυφή παρενέργεια της μοναξιάς,
υποστηρίζει μια νέα έρευνα αμερικανών επιστημόνων.
Οι γυναίκες που νιώθουν χρόνια… απομόνωση είναι πιο πεινασμένες και απολαμβάνουν λιγότερη ικανοποίηση από ένα μεγάλο γεύμα, αναφέρουν οι ερευνητές, σύμφωνα με τους οποίους αυτό θα μπορούσε να είναι ένα σημάδι του οργανισμού, ότι πρέπει το άτομο να αναζητήσει κάποια συντροφιά. Άλλωστε το φαγητό αποτελεί μια κοινωνική δραστηριότητα καθ’ όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης εξέλιξης.
Οι ψυχολόγοι από το πανεπιστήμιο του Οχάιο ζήτησαν από 42 γυναίκες να μη φάνε καθόλου το βράδυ και το επόμενο πρωί τους προσέφεραν ένα πλουσιοπάροχο πρωινό.
Οι γυναίκες αξιολόγησαν τα επίπεδα της πείνας τους πριν και μετά το γεύμα, ενώ δείγματα αίματος αποκάλυψαν τα επίπεδα γκρελίνης («ορμόνη της πείνας») στον οργανισμό τους.
Ακόμη, συμπλήρωσαν σε ένα ερωτηματολόγιο μοναξιάς, το οποίο περιελάμβανε ερωτήσεις για το πόσο συχνά ένιωθαν μοναξιά και κατά πόσο οι άλλοι πίστευαν ότι είναι μοναχικές.
Όπως αναμενόταν, τα επίπεδα γκρελίνης έπεσαν μετά το φαγητό και στη συνέχεια άρχισαν να αυξάνονται. Ωστόσο, η άνοδος στα επίπεδα της συγκεκριμένης ορμόνης ήταν πιο γρήγορη στις γυναίκες που ένιωθαν μοναξιά, οι οποίες παρήγαγαν και περισσότερη ποσότητα γκρελίνης. Επίσης, ανέφεραν ότι ένιωθαν μεγαλύτερη πείνα.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας Daily Mail, οι ερευνητές ανέφεραν στην εργασία τους που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Hormones and Behavior, ότι το αίσθημα της «έξτρα» πείνας μπορεί να είναι ο τρόπος του οργανισμού να μας παροτρύνει να αναζητήσουμε συντροφιά.
«Η ανάγκη για κοινωνικές επαφές είναι θεμελιώδης στην ανθρώπινη φύση. Συνεπώς, οι άνθρωποι μπορεί να νιώθουν πιο πεινασμένοι όταν νιώθουν κοινωνικά αποσυνδεδεμένοι».
Όπως παρατήρησαν οι ερευνητές, η μοναξιά έκανε μόνο τις πιο αδύνατες γυναίκες πιο πεινασμένες, ενώ δεν παρατηρήθηκε κάποια επίδραση στην όρεξη όσων ήταν υπέρβαρες.
