«Και όταν όλα ήταν έτοιμα, τη νύχτα της 23ης προς την 24η Αυγούστου του 1572, δόθηκε το σύνθημα με κωδωνοκρουσίες και άρχισε η αιματηρή επιχείρηση.
Από τα πρώτα θύματα ήταν ο ναύαρχος Κολινί, που δολοφονήθηκε και το πτώμα του πετάχτηκε από το παράθυρο. Ακολούθησε σ’ όλο το Παρίσι γενική σφαγή των Ουγενότων από τους στρατιώτες και το φανατισμένο πλήθος. Οι σφαγές επεκτάθηκαν και σε άλλες περιοχές της Γαλλίας, κράτησαν περίπου ένα μήνα και είχαν πολλές χιλιάδες θύματα…»
Η Αικατερίνη των Μεδίκων, που αποδίδεται στον Φρανσουά Κλουέ, περίπου 1555. Κατηγορήθηκε ως ηθική αυτουργός της σφαγής των Προτεσταντών σε όλη τη Γαλλία τη Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου το 1572. Σύγχρονοί της ιστορικοί λένε ότι χρησιμοποιούσε κάθε ύπουλο μέσο, προκειμένου να διατηρηθεί στο θρόνο η δυναστεία των Βαλουά και έκανε πρωτοφανές πατρονάρισμα κάθε μορφής τέχνης, προκειμένου να εξυψώσει το γόητρο μιας μοναρχίας που βρισκόταν από καιρό σε παρακμή!.. (Βλέπε «Βικιπαίδεια»)
Βεβαίως και πρέπει να μιλήσουμε για την διαβόητη κι αιματηρή νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου! Η νύχτα της 23ης προς την 24η Αυγούστου του 1572, κατά την οποία άρχισε η σφαγή των Ουγενότων (διαμαρτυρομένων της Γαλλίας) στο Παρίσι, αλλά και σε άλλες πόλεις της Γαλλίας, από τους φανατικούς καθολικούς.
Η ιστορική αυτή νύχτα ονομάστηκε έτσι, γιατί στις 24 Αυγούστου συνέπεσε η γιορτή του αγίου Βαρθολομαίου.
Οι διαμαρτυρόμενοι στη Γαλλία είχαν αυξηθεί πολύ εκείνη την εποχή και είχαν αποκτήσει υπολογίσιμη δύναμη. Επικεφαλής τους ήταν σημαντικές οικογένειες, όπως οι Κοντέ, ο ναύρχος Κολινί και ο βασιλικός οίκος της Ναβάρας. Οι συγκρούσεις με τους καθολικούς, επικεφαλής των οποίων ήταν η οικογένεια των Γκιζ, ήταν συνεχείς. Για την κατάπαυση της διαμάχης, που είχε πάρει και πολιτικό χαρακτήρα, υπογράφτηκε στις 8 Αυγούστου του 1570 η συνθήκη του Αγίου Γερμανού, με την οποία παραχωρήθηκε στους Ουγενότους το δικαίωμα να τελούν ελεύθερα τη λατρεία τους. Ως επισφράγιση της συνθήκης συμφωνήθηκε να γίνει ο γάμος του Ερρίκου της Ναβάρας, διαμαρτυρόμενου, με τη Μαργαρίτα Βαλουά, κόρη της Αικατερίνης των Μεδίκων. Η τελευταία αυτή, που ήταν μητέρα και του άβουλου βασιλιά Καρόλου Θ΄, κυβερνούσε ουσιαστικά τη Γαλλία και ήταν φανατική αντίπαλος των Ουγενότων.
Για τις γιορτές του γάμου, που έγινε στις 18 Αυγούστου του 1572, είχαν συγκεντρωθεί στο Παρίσι, με επικεφαλής το ναύαρχο Κολινί, περίπου 12.000 Ουγενότοι, επίσημοι και μη. Τότε, με πρωτοβουλία της Αικατερίνης των Μεδίκων, που έπεισε και το γιο της βασιλιά Κάρολο Θ΄ να δώσει τη συγκατάθεσή του, οργανώθηκε η σφαγή, τη διεύθυνση της οποίας ανέλαβε ο δούκας του Γκιζ.
Προηγήθηκε μια δολοφονική απόπειρα εναντίον του Κολινί στις 20 Αυγούστου. Οι καθολικοί έσπευσαν να καθησυχάσουν τους Ουγενότους, ενώ παράλληλα συγκέντρωναν στρατεύματα και φανάτιζαν τον παρισινό λαό. Και όταν όλα ήταν έτοιμα, τη νύχτα της 23ης προς την 24η Αυγούστου του 1572, δόθηκε το σύνθημα με κωδωνοκρουσίες και άρχισε η αιματηρή επιχείρηση.
Από τα πρώτα θύματα ήταν ο ναύαρχος Κολινί, που δολοφονήθηκε και το πτώμα του πετάχτηκε από το παράθυρο.
Ακολούθησε σ’ όλο το Παρίσι γενική σφαγή των Ουγενότων από τους στρατιώτες και το φανατισμένο πλήθος. Οι σφαγές επεκτάθηκαν και σε άλλες περιοχές της Γαλλίας, κράτησαν περίπου ένα μήνα και είχαν πολλές χιλιάδες θύματα.
Το φοβερό αυτό γεγονός γιορτάστηκε από τους καθολικούς ως νίκη εναντίον των αιρετικών. Στο Παρίσι τελέστηκε επίσημη δοξολογία, ενώ και στη Ρώμη ο πάπας Γρηγόριος ΙΓ΄ τέλεσε δοξολογία και έδωσε εντολή να γίνει φωταψία. Ωστόσο η Ιστορία στιγμάτισε το γεγονός και η «νύχτα του αγίου Βαρθολομαίου» έχει μείνει στη μνήμη των ανθρώπων ως αποτρόπαιο έγκλημα θρησκευτικού φανατισμού. (*)
