Το έγκλημα στη Νέα Σμύρνη όταν ένας 17χρονος δολοφόνησε εν βρασμώ τη γιαγιά του με 17 μαχαιριές, επειδή τον έλεγε ομοφυλόφιλο και έβριζε το νεκρό πατέρα του…
Ένα μικρό φτωχικό σπίτι στη Νέα Σμύρνη έγινε σκηνικό ενός τρομερού εγκλήματος στις 3 Σεπτεμβρίου 1980. Το θύμα ήταν μια 88χρονη γιαγιά που ζούσε με τον εγγονό της
. Ο 17χρονος Παύλος την είχε κατακρεουργήσει. Συνολικά κάρφωσε 17 φορές ένα τραπεζομάχαιρο στο στήθος της. «Με έβριζε συνέχεια, με έλεγε ομοφυλόφιλο και τραβεστί. Είχα συνηθίσει τις κατηγορίες.
Όταν όμως καταράστηκε τον νεκρό πατέρα μου, μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι». Ο 17χρονος ζούσε στη Νέα Σμύρνη μαζί με τη μητέρα του, τον πατριό, τα 4 ετεροθαλή του αδέλφια και τη γιαγιά. Η μητέρα του μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο της Κωνσταντινούπολης, μέχρι να την υιοθετήσει μια ηλικιωμένη γυναίκα, η οποία αποτέλεσε τη θετή γιαγιά του Παύλου.
Στο σπίτι όλοι είχαν παράπονα για τη γιαγιά. «Με μεγάλωσε σαν ζητιάνα, με έστελνε να ζητώ ελεημοσύνη από πόρτα σε πόρτα. Σε τίποτα δεν ήταν μάνα μου έστω και θετή», δήλωνε η μητέρα του Παύλου.
Την έσφαξε με 17 μαχαιριές. Εννιά μήνες πριν σκοτώσει τη γιαγιά του, ο 17χρονος είχε χάσει τον πατέρα του. Έζησαν μόνο τρία χρόνια μαζί, καθώς εγκατέλειψε την υπόλοιπη οικογένεια, κάτι που άφησε βαθιά τραύματα στην παιδική ηλικία του Παύλου.
Την ημέρα της στυγερής δολοφονίας ο 17χρονος βρέθηκε στο σπίτι μόνος με τη γιαγιά του. Άκουγε μουσική από το ραδιόφωνο, ενώ παράλληλα άκουσε τη γιαγιά του να βρίζει τον νεκρό πατέρα του. Τον καταράστηκε που τον γέννησε και που στη συνέχεια παράτησε την οικογένεια του. Τότε ο δράστης πήρε ένα τραπεζομάχαιρο και όρμηξε στη γιαγιά του. Την έσφαξε με 17 μαχαιριές….
Γεμάτος αίματα, έτρεξε στους δρόμους της γειτονιάς του, μέχρι να φτάσει στη ντισκοτέκ. Εκεί μαζευόταν με την παρέα του καθημερινά. Όλοι τους ήταν παιδιά από προβληματικές οικογένειες.
Αμέσως ομολόγησε στη φίλη του ότι «έκανε το μεγαλύτερο σφάλμα της ζωής του». «Αλήτη που βάφεις τα μαλλιά σου, ανώμαλε δεν σε θέλω σπίτι μου να φύγεις»
Ο δράστης ήταν ένας νεαρός με βαμμένα ξανθά μαλλιά και βγαλμένα φρύδια. Έτσι ακριβώς τον αποτύπωναν και οι εφημερίδες της εποχής, καθώς τότε δεν ήταν συνηθισμένο οι νέοι να αλλάζουν το χρώμα των μαλλιών τους.
Για τον τύπο ήταν «Ο δολοφόνος με τα βαμμένα μαλλιά». Γι αυτό το λόγο η γιαγιά του συνεχώς του έκανε παρατηρήσεις για την εμφάνιση του, τον έβριζε και τον αποκαλούσε κίναιδο. «Αλήτη που βάφεις τα μαλλιά σου, ανώμαλε δε σε θέλω σπίτι μου να φύγεις», άκουγε συνεχώς….
