Νεραντζιά για το στομαχόπονο και τη χώνεψη

Νεραντζιά

Κίτρο το χρυσόμηλο ή Κίτρο το νεράντζι

Η νεραντζιά είναι δέντρο όχι πολύ ψηλό και ζει . «άρα «άλλη χρόνια. Έχει μικρά άνθη με λεπτό άρωμα, και καρπό με παχύ εξωκάρπιο (φλούδα), που είναι γεμάτο αδένες με αι­θέριο έλαιο. Αντέχει, αντίθετα από τα άλλα εσπεριδοειδή, στα ασβεστούχα εδάφη, στην ξηρασία και στο πολύ κρύο και τις ασθένειες, κυρίως στην κομμίωση. Για το λόγο αυτό χρησιμο­ποιείται ως υποκείμενο για να εμβολιάζονται πάνω της τα άλλα εσπεριδοειδή (λεμονιά, πορτοκαλιά κ.λπ.). Η νεραντζιά χρησιμο­ποιείται κυρίως ως καλλωπιστικά δέντρο. Το νεράντζι δεν τρώ­γεται λόγω της πικρόξινης γεύσης του, αλλά χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική και την ποτοποιία.

Ιστορία : Ιθαγενές φυτό της μεσοτροπικής Ασίας (Ινδιών), από όπου οι Αραβες το έφεραν στα παραλία του Περσικού Κόλπου και στις παραμεσόγειες χώρες. Στην Ελλάδα καλλιεργείται από την αρχαιότητα.

Φαρμακευτικές ιδιότητες: Η νεραντζιά έχει σχεδόν τις ίδιες φαρμακευτικές και θεραπευτικές ιδιότητες με της πορτοκα­λιάς . Επιπλέον, τα φύλλα και τα άνθη της σε αφέψημα είναι σπασμολυτικά και χωνευτικά, ηρεμούν τα νεύρα και βοηθούν στην αϋπνία, ανακουφίζουν από στομα-χόπονο και βήχα, και κατεβάζουν το σάκχαρο των διαβητικών. Τα γλυκά από άνθη νεραντζιάς και από νεράντζι ανοίγουν την όρεξη και καταπολεμούν τη δυσκοιλιότητα. Λέγεται ότι το ζου­μί στο οποίο έχουμε βράσει ολόκληρα νεράντζια, αν το πιούμε, κατεβάζει την πίεση. Φυσικά, στα αφεψήματα, επειδή είναι πσ-λιί πικρά, μπορούμε να προσθέσουμε μέλι ή ζάχαρη (κατά προ­τίμηση, ακατέργαστη).