Το σινάπι σπέρνεται στο τέλος του καλοκαιριού σε προετοιμασμένες πρασιές και μαζεύεται όλο το χειμώνα.
Στην Ελλάδα μπορεί να σπαρθεί τον Οκτώβριο για χόρτο και την Άνοιξη για σπόρο. Αν σπαρθεί στο καιρό του ή βγει από μόνο του, η φύση το μεγαλώνει από μόνη της.
Σπορά και καλλιέργεια σιναπιού
Απαιτούνται 300-400 γραμμάρια σπόρου ανά στρέμμα ή 2-3 δράμια στα 10 τετραφωνικά μέτρα. Σπέρνεται στα πεταχτά μαζί με άλλα λαχανικά όπως π.χ. τα παντζάρια. Σήμερα καλλιεργούν το σινάπι στους λαχανόκηπους μόνο για τα τρυφερά φύλλα τους που γίνονται πολύ νόστιμα βραστά με λαδόξυδο. Επίσης μαγειρεύεται με κρέας.
Υπάρχουν δύο είδη σιναπιού, του ενός ο σπόρος είναι μελαχρινός και του άλλου κίτρινος που ονομάζετε και λευκό σινάπι.
Το φυτό κατατάσσετε στο γένος της κράμβης και καλλιεργείτε στην Ευρώπη για τους σπόρους του (κόκκους), με τους οποίους φτιάχνουν την μουστάρδα. Αφού ωριμάσει καλά ο σπόρος τον μαζεύουν, τον αλέθουν, τον ζυμώνουν με ξύδι ή με μούστο, βάζοντας και φυλάγοντάς το σε γυάλινα δοχεία καλά ταπωμένα και κλεισμένα.
Το λευκό σινάπι καλλιεργείτε και σαν ζωοτροφικό φυτό. Στην Γαλλία το σπέρνουν μετά το θέρισμα πάνω σε σωρούς από σιτοκαλάμη, 5 έως έξι πόδια ο ένας του άλλου και στους σωρούς αυτούς φυτεύουν και παραχώνουν με ανάβαθο όργωμα. Αν ακολουθήσουν βροχές φυτρώνει αμέσως και αυξάνει πολύ. Σε δύο μήνες κόβεται και δίνεται στα γελάδια που το νοστιμεύονται πολύ.
Το σινάπι είναι από τα καλύτερα μελισσοκομικά φυτά
Πηγή: Γεωργική και οικιακή οικονομία-Γρηγόριου Παλαιολόγου-Ναύπλιο 1835
