Η σεξουαλική συμπεριφορά των ατόμων με ψύχωση συχνά τοποθετείται στο περιθώριο και αποκτά
δευτερεύουσα σημασία τόσο από τους ειδικούς ψυχικής υγείας όσο και από τα μέλη της οικογένειας τους. Εφόσον τα ψυχωτικά συμπτώματα έχουν εμφανιστεί κατά την παιδική ή εφηβική ηλικία το βάρος πέφτει στην καταστολή των συμπεριφορών που χρήζουν θεραπευτικής αντιμετώπισης αλλά και στην ενημέρωση των γονέων. Το σύνηθες νοσηρό οικογενειακό περιβάλλον αλλά και το μεγάλο στίγμα που συνοδεύει τη διάγνωση της ψυχωτικής διαταραχής δεν αφήνει πολλά περιθώρια στη διαχείριση και άλλων φυσιολογικών συμπεριφορών όπως είναι η σεξουαλική έκφραση.
Τα άτομα που εμφανίζουν το πρώτο ψυχωτικό επεισόδιο στην εφηβική ηλικία δεν έχουν κατορθώσει να αναπτύξουν τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό. Εξαιτίας αυτού μπορεί συχνά να έλκονται από άτομα και των δύο φύλων. Ταυτόχρονα οι ψευδαισθήσεις και οι παραληρηματικές ιδέες με σεξουαλικό περιεχόμενο, πολύ συχνό σύμπτωμα της ψύχωσης, μπορεί να δημιουργούν ένα θολό τοπίο ανάμεσα στην πραγματικότητα και την φαντασία σε αυτούς τους ασθενείς.
Ένα άλλο σημαντικό κεφάλαιο αποτελεί η λήψη της αντιψυχωτικής φαρμακευτικής αγωγής. Η χορήγηση αυτών των φαρμάκων είναι απαραίτητη και ισόβια σε αυτούς τους ασθενείς δίνοντάς τους τη δυνατότητα να περιορίσουν την ένταση των συμπτωμάτων αλλά συμβάλλοντας παράλληλα στην εμφάνιση μιας πληθώρας παρενεργειών που μπορεί να προσβάλλουν την σεξουαλική ζωή του ασθενούς.
Πολύ μικρή σημασία έχει δοθεί στην ύπαρξη σεξουαλικών δυσλειτουργιών σε ασθενείς με ψύχωση. Καθώς πρωταρχική σημασία δίνεται στην ψυχική νόσο, η συννοσηρότητα με κάποια σεξουαλική δυσλειτουργία η οποία μπορεί να είναι είτε απόρροια της φαρμακευτικής αγωγής είτε προϋπήρχε της νόσου δεν διερευνάται. Από την άλλη η περιορισμένη σεξουαλική έκφραση και η αδυναμία του ασθενούς να προβεί σε μια υγιή σχέση με το άλλο φύλο συνήθως οδηγεί στην καταναγκαστική αυνανιστική συμπεριφορά. Ο αυνανισμός απομονώνει το άτομο ακόμη περισσότερο και το κρατά αιχμάλωτο μέσα στην ψυχωτική του συμπεριφορά.
Εφόσον οι ειδικοί ψυχικής υγείας κάνουν μια ολοκληρωμένη εκτίμηση της ψυχικής κατάστασης και των δυνατοτήτων λειτουργικότητας που έχει ο ασθενείς οφείλουν με διακριτικό και υποστηρικτικό τρόπο να βοηθήσουν στην έκφραση των σεξουαλικών αναγκών αυτών των ατόμων με ένα πιο υγιή τρόπο. Ταυτόχρονα, έμφαση πρέπει να δοθεί στις συναισθηματικές ανάγκες του ασθενή καθώς, συνήθως, η παραμέληση και η συναισθηματική απομόνωση είναι μια χαρακτηριστική συμπεριφορά της ψύχωσης. Οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν σε αυτό το στάδιο συνεργαζόμενοι με τον θεραπευτή. Είναι απαραίτητη και η δική τους ενημέρωση για την σωστή διαχείριση του ασθενούς, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις θα ήταν ωφέλιμη και η δική τους ψυχολογική στήριξη. http://www.askitis.gr/
