Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ γιατί νιώθουμε ένα τεράστιο κενό στη ζωή μας. Κάτι φαίνεται να μας λείπει.
Αισθανόμαστε ψυχικά κενοί με κάτι το ανικανοποίητο χωρίς τη σχέση με τον άπειρο Θεό ή τουλάχιστον την αναζήτηση του σε πρώτη φάση.
Μία ψυχή γεμάτη πάθη και σαπίλα. Την αφήνουμε απεριποίητη.
Αγνοούμε ότι της χρειάζεται πνευματική τροφή. Ορισμένοι μάλιστα αγνοούν ακόμη και την ύπαρξή της.
Τελικά ακόμη κι αν ένας άνθρωπος τα έχει όλα (όσον αφορά τα υλικά αγαθά) μπορεί να αισθάνεται πληρότητα;
Φυσικά και όχι.
Η ψυχή είναι φτιαγμένη να ζητά την πληρότητά της και ενώ φαινομενικά δείχνει μία σχετική ικανοποίηση όταν γεύεται αγαθά, συνήθως δεν αργεί να φανεί το απέραντο κενό από τα κενά.
Μπορεί σε βάθος να ικανοποιείται με σκουπίδια; Σαφώς όχι.
Πριν την ενανθρώπιση του Χριστού ακόμη ο ψαλμωδός βλέπει τη στροφή των Εθνών στα κενά, την αποστασία και την απομάκρυνση από το Θεό. [1]
Ότι φθάνουμε να βλέπουμε και σήμερα, σαν να μην άλλαξε απολύτως τίποτα με την πάροδο των ετών.
Βιασμός της ψυχής από ανούσιες και άστοχες επιθυμίες.
Μία ψυχή η οποία θα περιπλανηθεί, θα αλλοιωθεί και στο τέλος θα παραπονεθεί. Αυτή καταλήγει να είναι η πορεία της.
Δηλαδή οντολογική εκτροπή και αστοχία.
Πολλές φορές δεν αντιλαμβάνεται κανείς τα οφέλη που μπορεί να βρει, την
ανάπαυση και την ειρήνη μέσα από τη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας μας.
Γαληνεύει ο άνθρωπος και ξαναβρίσκει τη φυσικότητά του.
Αυτό μόνο αν το βιώσει κανείς μπορεί να το καταλάβει, διαφορετικά μπορεί να βρίσκεται εντός της Εκκλησίας και να είναι μονίμως ταραγμένος, διότι χρειάζεται πνευματική διεργασία για να επιτευχθεί αυτό και όχι μηχανιστικές ενέργειες θρησκευτικού χαρακτήρα.
Και ενώ τα πάντα γύρω μας τείνουν να μας αποπροσανατολίσουν και να μας ταράξουν την ψυχή, (τις περισσότερες φορές εκουσίως τα ακολουθούμε), αντιθέτως ο Χριστός μας καλεί κάθε στιγμή για να μας ειρηνεύσει και να βιώσουμε ακόμη και από αυτή τη ζωή, τη Βασιλεία των ουρανών.
Όπως λοιπόν δεν θα τροφοδοτούσαμε ποτέ τον κινητήρα του οχήματός μας με λάθος καύσιμο από αυτό που προβλέπει ο κατασκευαστής του, έτσι συμβαίνει και με την ψυχή.
Πως θα τη θρέψουμε και με ποίες προϋποθέσεις θα γίνει η συνάντηση με το Δημιουργό της;
Αυτό εξαρτάται από μία σειρά πραγμάτων, αλλά κυρίως από τη θέληση μας να βρούμε τη φυσική τροφή της ψυχής που δεν είναι άλλη από το Θεό τον ίδιο.
[1] Ψαλ 2,2 «ΙΝΑΤΙ εφρύαξαν έθνη, και λαοί εμελέτησαν κενά;»
Γεώργιος Αραμπατζόγλου
