…κατὰ τὴ γνώμη μου εἶναι ἡ ἀσπλαχνία καί ἡ κατάκριση τῶν ἄλλων .
Μπορεῖ νὰ νηστεύεις καί νὰ ἐκκλησιάζεσαι .
Νὰ τηρεῖς τοὺς κανόνες τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ κάνεις πολλὰ ποὺ μυρίζουν λιβάνι.
Γι’ αὐτὸ καί ἀπατοῦν – ξεγελοῦν καί σὲ κάνουν νὰ χάνεις τὸ δρόμο .
Ἐσύ βέβαια , κάνεις πολλά .
Νὰ τὸ ποῦμε αὐτό .
Τὸ ξέρω .
Εὖγε .
Μὰ ἂν δὲν τηρεῖς καὶ τὴν πρώτη ἐντολὴ τὴς ἀγάπης πῶς θὰ ἑνωθεῖς μ’ αὐτὸν πού εἶναι η αγάπη ;
Ἂν δὲν μπορεῖς νὰ χωνέψεις τὴν πεθερά σου , νὰ μιλήσεις στὰ παιδιά σου , νὰ συγχωρέσεις τὴ μάνα σου , νὰ κατανοήσεις τὸν πατέρα σου , νὰ ἑνωθεῖς μὲ τὴ σύζυγό σου , νὰ τηλεφωνήσεις στὸν ἄδερφό σου γιὰ νὰ πεῖς μία κουβέντα γλυκιά τί νὰ τὰ κάνω ὅλα τ’ ἄλλα όπως π.χ πρόσφορα , κόλλυβα , λάδια , θυμιάματα , ἀρτοκλασίες κι ἀλάδωτες νηστεῖες ;
Ὁμιλίες καί κηρύγματα ποὺ μένουν μόνο λόγια , λόγια , λόγια …
Ὅλα κούφια .
Ὀνόματα γραμμένα στὰ χαρτιὰ «ὑπὲρ ὑγείας» καί ξεγραμμένα ἀπ’ τὴν καρδιὰ μετ’ ἀσπλαχνίας .
Πάρ’ το ἀπόφαση καί κατάλαβέ το .
Δὲν εἶναι πίστη αὐτὸ ποὺ ἔχεις .
Κι ἅμα σὲ πόνεσα συγχώρα μὲ ποὺ θὰ στὸ πῶ μὰ κι ἐγὼ αὐτὸ ἤθελα .
Νὰ πονέσεις .
Γιὰ νὰ βγεῖ ἀπὸ μέσα σου τὸ πύον ποὺ περνᾶς γι’ ἁγιασμό …»
orthodoxy.rodos-island.gr
