Ένας καλός κατάσκοπος χρειάζεται ανεξάντλητη δύναμη, ψυχική και σωματική για να μπορέσει να αντεπεξέλθει σε όλες τις δοκιμασίες, πολλές φορές κάτω από ιδιαίτερα πιεστικές συνθήκες. Δεν είναι λίγες οι φορές που γυναίκες έχουν αναλάβει τόσο σοβαρές αρμοδιότητες επειδή μπορούσαν να συνδυάσουν το οξύ πνεύμα αλλά και την ελκυστική εμφάνιση, η οποία πολλές φορές βοηθούσε στην επίτευξη της αποστολής.
Ήταν όμως πάντα δεδομένη για την επιτυχία η άρτια εξωτερική εμφάνιση;
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου η «Κουτσή Γυναίκα» όπως αποκαλούσαν την κατάσκοπο Βιρτζίνια Χαλλ, ανέτρεψε όλα τα δεδομένα κι έγινε ο κακός εφιάλτης της Γκεστάπο. Με το ένα της πόδι κομμένο από το γόνατο, κατάφερε να μάθει απόρρητα σχέδια των Ναζί και να οργανώσει σαμποτάζ Πάνω απ΄όλα το καθήκον Μεγαλωμένη σε ένα αριστοκρατικό σπίτι, είχε άριστη εκπαίδευση. Όνειρο της ήταν να μπει στο διπλωματικό σώμα. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες, δεν κατάφερε να περάσει τις εισαγωγικές εξετάσεις. Το 1931 ξεκίνησε να εργάζεται ως υπάλληλος προξενείου, ελπίζοντας να αποκτήσει ακόμα περισσότερες γνώσεις και εμπειρία για να επιτύχει τον σκοπό της. Δούλεψε αρχικά στη Βαρσοβία και αργότερα στην Τουρκία.
Εκεί απέκτησε και το παρατσούκλι «Κουτσή Γυναίκα». Μια λάθος κίνηση σε μια γέφυρα και η Βιρτζίνια βρέθηκε στο κενό. Χτύπησε πολύ σοβαρά το πόδι της, το οποίο πολύ γρήγορα άρχισε να σαπίζει με αποτέλεσμα να της το κόψουν από το γόνατο και κάτω για να μην προχωρήσει η γάγγραινα. Αυτό σήμαινε αυτομάτως ότι θα έχανε κάθε δικαίωμα για να κυνηγήσει το όνειρο της σαν υποψήφια διπλωμάτης. Αμέσως έφυγε για τη Γαλλία, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο μέλλον.
Η Χαλλ έφτασε επάνω στο ξέσπασμα της μεγάλης μάχης της Γαλλίας, στις 10 Μαΐου 1940. Η συγκεκριμένη μάχη αποτελεί ένα από τα κυριότερα γεγονότα του Β΄ παγκοσμίου πολέμου στο δυτικό μέτωπο. Διεξήχθη από τις 10 Μαΐου ως τις 14 Ιουνίου του 1940, αλλά η πραγματική μάχη, ουσιαστικά είχε λήξει με νίκη των Γερμανών από τις 15 Μαΐου του 1940, μετά τη διάσπαση του γαλλικού αμυντικού συστήματος, κατά την οποία και δημιουργήθηκε θύλακας 160 χλμ. μεταξύ Ναμύρ και Σεντάν.
Οι Γερμανοί χρησιμοποίησαν κι εδώ, όπως και στην Πολωνία την τακτική του κεραυνοβόλου πολέμου (Blitzkrieg), με ταυτόχρονη επίθεση από τις μηχανοκίνητες μεραρχίες και σφοδρούς βομβαρδισμούς από τη γερμανική αεροπορία. Πηγή φωτογραφίας: Wikimedia Commons Η Χαλλ εργάστηκε εθελοντικά ως πλήρωμα ασθενοφόρου, αλλά κατάλαβε ότι η μάχη ήταν άνιση. Αποφάσισε να πάει στη Βρετανία και να απευθυνθεί στην πρεσβεία των ΗΠΑ, όπου την περίμεναν για να τους πει όλα όσα είχε δει και ακούσει τις κρίσιμες ημέρες στη Γαλλία. Λίγο καιρό μετά ξεκίνησε να εργάζεται ως υπάλληλος κωδικοποίησης, πόστο στο οποίο είχε εμπειρία.
Η επιθυμία της να προσφέρει ακόμα περισσότερα για την εξόντωση των Γερμανών δεν σταματούσε ποτέ. Τα βήματα της την οδήγησαν στη Βρετανική Διεύθυνση Κατασκοπείας. Στόχος τους ήταν να διεισδύσουν, να σαμποτάρουν και να ιχνηλατήσουν τα κατεχόμενα από τους Ναζί εδάφη στην Ευρώπη. Η Βιρτζίνια εκπαιδεύτηκε και εγκαταστάθηκε στη Γαλλία με το όνομα «Germaine».
Ο χρόνος κυλούσε μόνο υπέρ της. Κατάφερε να επιβιώσει για 15 μήνες στο ίδιο πόστο τη στιγμή που έμπειροι συνάδελφοί της αποχωρούσαν στους τρεις. Οργάνωσε επιδρομές, συνέλεξε πληροφορίες και προγραμμάτισε επιθέσεις σαμποτάζ. Ήταν εξαιρετικά αποτελεσματική στη δουλειά της και για τον λόγο αυτό προκάλεσε την οργή της Γκεστάπο. Η Βιρτζίνια ήξερε πολύ καλά ότι κινδύνευε να συλληφθεί και να να βασανιστεί από τους Γερμανούς. Αυτό δεν την σταμάτησε ποτέ.
Οι Ναζί την κυνηγούσαν με μανία. Είχαν κολλήσει μέχρι και αφίσες με την ελπίδα ότι κάποιος μπορεί να την εντοπίσει. Κατάφερε με μεγάλες δυσκολίες να φτάσει στην Ισπανία, διανύοντας 50 μίλια. Μέσω μιας θυρίδας έστειλε μήνυμα στους συνδέσμους της στο Λονδίνο, με σκοπό να τους ενημερώσει ότι προσπαθεί να τους φτάσει. «Ελπίζω μόνο να μην μου δημιουργήσει πρόβλημα ο Cuthbert» έγραψε. Ήταν το όνομα που είχε δώσει στο ξύλινο πόδι της. Εκείνοι χωρίς να γνωρίζουν αυτή τη λεπτομέρεια της συνέστησαν ότι σε περίπτωση που δεν έχει άλλη επιλογή, να τον εγκαταλείψει. Όταν τελικά έφτασε, την αντιμετώπισαν σαν ηρωίδα. Δεν την άφησαν να γυρίσει στη Γαλλία, επειδή υπήρχε μεγάλος αναβρασμός και οι Γερμανοί αναζητούσαν ακόμα την «Κουτσή Γυναίκα».
Προσχώρησε στο νεοσυσταθέν Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών, τον προκάτοχο της CIA. Λίγους μήνες αργότερα επέστρεψε και οργάνωσε την αντίσταση κατά των γερμανικών δυνάμεων. Παρέμεινε στη Γαλλία έως το 1945. Μετά τον πόλεμο προσπάθησε για τελευταία φορά να μπει στο διπλωματικό σώμα. Και πάλι δεν τα κατάφερε λόγω γραφειοκρατίας. Έτσι, μέχρι τα 60 της χρόνια δούλευε στην Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών….
