Πολύ συχνά αφήνουμε την πληγωμένη μας καρδιά και εκείνους που μας πλήγωσαν να ορίσουν το πώς ζούμε. Ξύπνησα σήμερα με αυτή την συνειδητοποίηση που ξέρω ότι δεν χρειάζεται να ισχύει. Έχω τη δυνατότητα να ξυπνήσω και να επιλέξω να είναι η καλύτερη μέρα της ζωής μου, ακόμα κι αν είμαι πληγωμένη, επειδή ξέρω ότι αξίζω περισσότερα.
Δεν επιλέγουμε να έχουμε πληγωμένες καρδιές. Απλά συμβαίνει και εμείς επιλέγουμε πώς θα ζήσουμε μετά από αυτό. Επιλέγουμε είτε να το αφήσουμε να επηρεάσει ό,τι έχει σχέση με εμάς ή μπορούμε να το αγνοήσουμε και να απολαύσουμε το γεγονός ότι είμαστε ζωντανοί· να προχωρήσουμε.
Βέβαια, αυτό είναι ευκολότερο στη θεωρία παρά στην πράξη, αλλά χρειαζόμαστε την προθυμία πρώτα. Είναι η αισιοδοξία ότι αύριο θα είναι μια υπέροχη μέρα, ακόμα κι αν είναι μια απλή Τετάρτη. Είναι η αποδοχή του αγνώστου ακόμα κι αν νιώθουμε ότι δεν υπάρχει τίποτα για το οποίο αξίζει να ζούμε πια.
Έχουμε τη δύναμη να επιλέξουμε να πάρουμε την απογοήτευσή μας και να τη μετατρέψουμε σε κάτι θετικό και αισιόδοξο. Μπορούμε να κάνουμε πράγματα χωρίς να σκεφτόμαστε κανέναν παρά τους εαυτούς μας, μπορούμε να τρώμε ό,τι θέλουμε χωρίς να ανησυχούμε μήπως κάποιος το σχολιάσει, μπορούμε να κοιμηθούμε ό,τι ώρα θέλουμε και να βλέπουμε σειρές μέχρι αργά το βράδυ, χωρίς κάποιος να μας περιορίζει.
Μπορούμε να πάρουμε το πιο αρνητικό, οδυνηρό πράγμα στη ζωή μας και να το μεταμορφώσουμε σε κάτι όμορφο, αλλά η αρχή είναι η νοοτροπία. Χρειάζεται το κουράγιο να πείτε στον εαυτό σας: «Έχω πληγωθεί. Φοβάμαι αυτό που θα ακολουθήσει, αλλά μπορώ να αποφασίσω πως ό,τι κι αν συμβεί από αύριο, εγώ θα είμαι καλά».
Χρειάζεται να αναγνωρίσουμε όλο τον πόνο που έχουμε βιώσει, για να γίνουμε μετά θετικοί ότι όλα θα πάνε καλά. Όλα ξεκινούν και τερματίζουν σε εσάς. Στους εαυτούς σας. Χρειάζεται να είμαστε δυνατότεροι από ποτέ σε μια στιγμή που νιώθουμε αδύναμοι και ευάλωτοι. Αλλά μπορούμε να το καταφέρουμε. Γιατί όλοι έχουμε αυτή τη δύναμη μέσα μας.
Άρθρο της Ashlee Valentin
