Έχασα την αγαπημένη μου γιαγιά πριν από λίγα χρόνια, όταν
ήταν πλέον σε ηλικία 92 ετών.
Πριν χαθεί για πάντα μου χάρισε ένα χαρτόκουτο γεμάτο διαφορά αντικείμενα που φύλαγε για χρόνια κι ήξερε ότι τα εκτιμούσα ιδιαίτερα.
Μεταξύ των αντικειμένων ήταν κι ένα παλιό δερματόδετο τετράδιο: εκείνη το έλεγε «τετράδιο έμπνευσης». Είναι ένα τετράδιο στο οποίο σημείωνε όλα εκείνα που την είχαν συγκινήσει στη ζωή της: ιδέες, σκέψεις, λόγια, τραγούδια, κ.λπ..
Όσο ήμουν στην εφηβεία, μου διάβαζε συχνά αποσπάσματα από αυτό το ημερολόγιο. Εγώ την άκουγα άφωνη και μετά την γέμιζα ερωτήσεις. Εάν έγινα αυτή που είμαι σήμερα, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε εκείνη τη σοφία που μου μετέδωσε η γιαγιά μου.
Σήμερα θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας 12 από τα πιο εμπνευσμένα αποσπάσματα που φιλοξενούσε εκείνο το μαγικό τετράδιο. Ελπίζω να τα εκτιμήσετε κι εσείς, όσο εγώ.
1.Αφήστε πίσω το παρελθόν και βαδίστε προς το μέλλον.
Ό,τι κι αν συμβεί, πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στο μέλλον. Μην ξεχνάτε, ΠΑΝΤΟΤΕ υπάρχει ένα φως εκεί που τελειώνει το τούνελ. Μη θεωρείτε όλα αυτά που έχετε, ως κεκτημένα. Δεν πρέπει να θεωρούμε δεδομένο αυτό που έχουμε και καλύτερα να μην περιμένουμε τίποτε από τα άτομα που μας περιτριγυρίζουν, ούτε από την ίδια τη ζωή.
Είναι προτιμότερο να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για όσα αφορούν τα πράγματα που μπορούμε να ελέγξουμε, ενώ για τα υπόλοιπα που δεν είναι υπό τον έλεγχό μας, ας αφήσουμε τη ζωή να αποφασίσει. Και ξέρετε γιατί; διότι αφού εμείς κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε, δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε να επιμένουμε. Εάν ένα γεγονός πρέπει οπωσδήποτε να συμβεί, αυτό θα συμβεί σε κάθε περίπτωση και με κάθε τρόπο, αλλιώς η ζωή είναι εκείνη που θα μας δείξει τι πρέπει να κάνουμε στη συνέχεια.
2. Η ζωή μπορεί να ξαναγίνει απλή.
Καλύτερα να επικεντρωθούμε σε έναν στόχο κάθε φορά. Δεν χρειάζεται να κάνουμε ΤΑ ΠΑΝΤΑ, αμέσως. Και κυρίως, δεν είναι απαραίτητο να κάνουμε τα πάντα ΤΩΡΑ! Ας αναπνεύσουμε, ας ζήσουμε την κάθε μας στιγμή και ας κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε με αυτό που μας συμβαίνει, αυτό που έρχεται. Σε κάθε περίπτωση, θα ξέρουμε τι είναι εκείνο που εμείς προσφέρουμε στη ζωή, κι εκείνη θα μας το επιστρέψει πλουσιοπάροχα.
3. Ας είμαστε ο εαυτός μας, χωρίς να απαιτούμε από τους άλλους να μας καταλάβουν.
Ας λέμε πάντα την αλήθεια, ακόμη κι αν νιώθουμε τη φωνή μας να τρέμει από φόβο. Όταν είμαστε ο εαυτός μας, ο κόσμος γίνεται ομορφότερος. Ας συνεχίσουμε να βαδίζουμε πάνω στο μονοπάτι που έχουμε διαλέξει, αλλά να έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και να κρατάμε το κεφάλι μας ψηλά. Δεν πρέπει να περιμένουμε οι άλλοι να καταλάβουν το μονοπάτι το δικό μας, κυρίως εάν εκείνοι δεν έχουν πάει ποτέ εκεί που θέλουμε εμείς να πάμε.
4. Δεν είμαστε ίδιοι, όπως ήμασταν κάποτε, κι αυτό δεν είναι κακό.
Σίγουρα η ζωή υπήρξε μαζί μας σκληρή, όπως και με τους άλλους ανθρώπους. Έχουμε τραύματα, πληγές κι έχουμε γνωρίσει πολλά σκαμπανεβάσματα στη ζωή μας. Αυτά τα βιώματα μας βοήθησαν να γίνουμε ο άνθρωπος που είμαστε σήμερα. Πολλά γεγονότα συνέβησαν όλα αυτά τα χρόνια: γεγονότα που άλλαξαν τις απόψεις μας, την οπτική μας, που μας δίδαξαν και μας υποχρέωσαν να αναπτύξουμε το πνεύμα μας.
Όλοι μας αλλάζουμε με τα χρόνια, κανένας δεν παραμένει ο ίδιος και θα βρεθούν ορισμένοι που θα μας θυμίσουν ότι έχουμε αλλάξει. Η απάντησή μας μπορεί να είναι η εξής: «φυσικά και άλλαξα, έτσι γίνεται στη ζωή. Αλλά παράλληλα είμαι και το ίδιο πρόσωπο, απλώς λίγο πιο δυνατός από παλιά».
5. Όλα εκείνα που συμβαίνουν στη ζωή μας βοηθούν να προχωράμε
Μας βοηθούν να εξελισσόμαστε, ακόμη κι αν είναι μερικές φορές δύσκολο να καταλάβουμε πώς εκείνη τη στιγμή, οι συνθήκες της ζωής ελέγχουν το μονοπάτι μας, μας διορθώνουν και σταδιακά μας τελειοποιούν.
Ό,τι κι αν συμβεί, ας έχουμε εμπιστοσύνη στη ζωή μας. Επίσης θα πρέπει να θυμόμαστε ότι την ίδια στιγμή ακόμη και η πιο ευγενής, ντελικάτη μεταξωτή κλωστή μπορεί να τεντωθεί τόσο πολύ που θα γίνει ένα άθραυστο σχοινί. Σε όλες τις καταιγίδες της ζωής, η ελπίδα θα πρέπει να είναι η άγκυρά μας. Ας έχουμε εμπιστοσύνη περιμένοντας να γυρίσει ο άνεμος: εκείνος ξέρει και θα μας πάει σε πιο ήρεμα και ζεστά νερά.
6. Ας αναζητάμε την ευτυχία, όχι τον πλούτο.
Αν αναζητάμε την ευτυχία και όχι τον πλούτο, όταν θα γεράσουμε, θα καταλάβουμε την αληθινή αξία των πραγμάτων και όχι το τίμημά τους. Έτσι θα συνειδητοποιήσουμε ότι οι καλύτερες στιγμές που μας χάρισαν την ευτυχία ήταν εκείνες οι στιγμές που δεν απαιτούσαν τίποτα το ιδιαίτερο. Μαθαίνουμε έτσι να εκτιμούμε τη στιγμή και να νιώθουμε ευγνωμοσύνη χωρίς να ζητάμε τίποτε από κανέναν, τίποτε πλέον. Αυτή είναι η απόλυτη ευτυχία.
7. Ας βλέπουμε τα πάντα θετικά στη ζωή μας.
Ας καταλάβουμε κάτι πολύ σημαντικό: το μεγαλύτερο μέρος των οδυνηρών μας στιγμών δεν καθορίζονται από τις συνθήκες αλλά από τη στάση μας. Οπότε, ας χαμογελάσουμε σε εκείνους που είναι μαζί μας, ή που μας κάνουν συχνά να πονάμε. Ας τους δείξουμε αυτό που λείπει από τη ζωή τους και ας τους αφήσουμε να καταλάβουν ότι δεν θα μπορέσουν ποτέ να καταστρέψουν τη δική μας.
8. Φροντίζουμε τους ανθρώπους που είναι σημαντικοί για εμάς.
Μερικές φορές, κάποιος οικείος μπορεί να μας πει ότι «είμαι μια χαρά», κι όμως αυτό πολλές φορές δεν είναι αλήθεια. Αυτό σημαίνει ότι στην ουσία αυτό το πρόσωπο έχει ανάγκη να το κοιτάξουμε στα μάτια, να το πάρουμε από το χέρι και να του πούμε «εγώ όμως ξέρω ότι δεν είσαι καλά». Διαφορετικά, ας μην προβληματιζόμαστε ότι κάποιοι μας θυμούνται μόνο όταν επιθυμούν κάτι από εμάς.
Σε κάθε περίπτωση, ας συνειδητοποιήσουμε τι είμαστε εμείς για τους αγαπημένους μας κι ας νιώσουμε προνομιούχοι. Ξέρετε γιατί; Διότι εμείς είμαστε ο φάρος για αυτά τα πρόσωπα, ένας φάρος που λάμπει μέσα τους όταν η ζωή τους γεμίζει σκοτάδι.
9. Μερικές φορές ίσως χρειαστεί να αφήσουμε κάποιον να πετάξει με τα δικά του φτερά για να αναπτυχθεί.
Γιατί; Διότι δεν είναι μόνο εκείνα που κάνουμε για τους άλλους που μπορεί να τους βοηθήσουμε να πετύχουν στη ζωή τους. Είναι κι όλα εκείνα που τους έχουμε μάθει σε κάθε βήμα της ζωής τους που θα τους βοηθήσουν να πετύχουν.
10. Μερικές φορές πρέπει να ξέρουμε να απομακρυνόμαστε από εκείνους που δεν ενεργούν προς το συμφέρον μας για να επιτύχουμε τους δικούς μας στόχους.
Αυτό θα μας επιτρέψει να βρούμε κι άλλο χώρο στη ζωή μας για εκείνους που πραγματικά μας στηρίζουν, πρόσωπα που είναι εκεί για να μας βοηθήσουν να γίνουμε καλύτεροι. Αυτή η απομάκρυνση είναι κάτι που γίνεται σταδιακά, όσο εμείς εξελισσόμαστε.
Την ημέρα που θα καταλάβουμε ότι είμαστε αυτό που επιθυμούσαμε στη ζωή μας, θα συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχουν πρόσωπα στη ζωή μας που πάντοτε μας γνώριζαν αλλά δεν βλέπουν τα πράγματα όπως εμείς. Εκείνη τη στιγμή, ας κρατήσουμε στη μνήμη μας τις καλές στιγμές που περάσαμε με εκείνους κι ας προχωρήσουμε μπροστά.
11. Καλύτερα όταν κοιτάμε πίσω να λέμε «δεν το έκανα καλά», παρά να λέμε «μακάρι να είχα κάνει…»
Σε κάθε περίπτωση, ό,τι κι αν συμβεί στη ζωή μας, οι άλλοι θα μας κρίνουν. Συνεπώς, είναι καλύτερο να μην περάσουμε τη ζωή μας προσπαθώντας να εντυπωσιάσουμε τους άλλους. Μέσα στη ζωή δεν υπάρχει κανένας που θα πρέπει να τον εντυπωσιάσουμε, εκτός από έναν: τον εαυτό μας. Καλύτερα να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και να μην υποχωρήσουμε ποτέ στις απαιτήσεις μας για χάρη των άλλων.
12. Αν αναζητάμε μια θετική εξέλιξη στη ζωή μας, αλλά δε μας βγαίνει, ίσως ήρθε η ώρα να κάνουμε μια νέα αρχή.
Ας δούμε την πραγματικότητα μίας κατάστασης κι ας αποδεχθούμε ότι κάθε αποτυχία είναι μέρος της ζωής και μας βοηθάει να μαθαίνουμε, ίσως με έναν τρόπο λίγο επώδυνο. Τα πιο δυνατά άτομα – εκείνα που γελούν συχνά με ειλικρίνεια – είναι εκείνοι που έχουν βιώσει στιγμές πραγματικά δύσκολες.
Εάν αυτά τα πρόσωπα χαμογελούν σήμερα είναι διότι σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής τους, αποφάσισαν πως δεν θα επέτρεπαν σε κανέναν να τους πάρει μαζί του στο χάος. Αντιθέτως, έκαναν κάτι άλλο: αναζήτησαν μια νέα αρχή.
Ελπίζω να εκτιμήσατε αυτά τα αποστάγματα αλήθειας που μου δίδαξε η γιαγιά μου πριν φύγει από κοντά μου για πάντα – διότι είναι μαθήματα ζωής ενός ανθρώπου που έζησε πολύ για να μπορέσει να βιώσει κάθε συναισθηματική απόχρωση της ζωής της∙ εύχομαι να μπορέσω να κάνω το ίδιο!
Κείμενο – Απόδοση, Λ.Τ.
