 |
Εαυτέ μου δεν έμαθα να σ’ αγαπώ
Η αγάπη του εαυτού μας αποτελεί το θεμέλιο της πιο σημαντικής και μοναδικής σχέσης, η οποία δεν είναι άλλη από την σχέση με τον εαυτό μας.
Για να αγαπήσω και να εμπιστευθώ τον εαυτό μου δεν αρκούν μόνο συμβουλές και θεωρίες ενίσχυσης της αυτοεκτίμησής μου.
Απαραίτητες προϋποθέσεις είναι πρώτον να θέλω να αγαπώ ουσιαστικά και δεύτερον να έχω αποφασίσει να δράσω προς αυτή την κατεύθυνση. Να θέλω να αγαπώ ουσιαστικά εμένα και να θέλω να αγαπώ ουσιαστικά και τους άλλους. Ακόμα κι αν δεν ξέρω πώς να αγαπώ, να έχω την θέληση να μάθω και να δράσω σήμερα κιόλας.
Μεγαλώσαμε ακούγοντας και μαθαίνοντας θεωρητικά τουλάχιστον, τον χρυσό κανόνα όλων των εποχών, ο οποίος μας λέει να «αγαπάμε τον πλησίον μας όπως αγαπάμε τον εαυτό μας». Είναι πιθανό να το έχετε ακούσει πολλές φορές να εκφράζεται με διαφορετικούς τρόπους. Έχουμε όμως ποτέ σταθεί να το ακούσουμε με την καρδιά μας;
Κάποιοι πιστεύουν ότι θα είναι καλοί άνθρωποι αν αγαπούν τους άλλους, άλλοι πιστεύουν ότι η αγάπη του εαυτού τους επιτυγχάνεται όταν κάνουν ότι αγαπούν τους άλλους και άλλοι πιστεύοντας ότι η αγάπη των άλλων θα τους λυτρώσει και θα τους φέρει πιο κοντά στην αγάπη του εαυτού τους. Κοιτάξτε όμως λίγο πιο βαθιά, και θα διαπιστώσετε ότι στο κέντρο της είναι μια εντολή που μιλά για εμάς και όχι για τους άλλους.
Άλλωστε αν δεν αγαπάω τον εαυτό μου, ποια αγάπη δίνω στους άλλους; Και όχι γενικά την ανθρωπότητα αλλά σε αυτούς που είναι οι πιο σημαντικοί για εμένα, από ποια αγάπη τους δίνω;ρχικά, χρειάζεται να απομυθοποιήσουμε το τι σημαίνει να αγαπάς τον εαυτό σου. Η αγάπη του εαυτού δεν είναι αλαζονική ή εγωιστική. Δεν πρόκειται για σύγκριση με άλλους για να διαπιστώσετε αν είστε αρκετά ικανοί. Ούτε εννοεί να βάζετε τον εαυτό σας πρώτα σε βάρος των άλλων. Δεν σημαίνει να περνάει πάντα το δικό σας. Ούτε σημαίνει να νικάτε συνέχεια. Και φυσικά δεν σημαίνει να βάζετε συνέχεια σε προτεραιότητα τα θέλω και τα πρέπει σας.
Αγαπώ τον εαυτό μου σημαίνει ότι δέχομαι το θαύμα της ύπαρξής μου. Ότι σέβομαι το υπέρτατο δώρο της ζωής. Αποδέχομαι τον εαυτό μου όπως είμαι. Και με τα «φωτεινά» μέρη μου και με τα «σκοτάδια» μου, και με τα «καλά» μου και με τα «κακά» μου, και με τα «σωστά» μου και με τα «λάθος» μου. Γιατί βαθιά μέσα μου γνωρίζω ότι ο πραγματικός εαυτός μου δεν περιορίζεται από αξιολογητικά δίπολα.
Γιατί αυτά πολύ απλά, είναι «κοινωνικά κατασκευάσματα». Χρειάζεται να είμαι διατεθειμένος να λάβω όσα θέλω να δώσω και να δώσω όσα θέλω να πάρω και όλα αυτά ισότιμα και ισάξια. Πρόκειται για τη γνώση των αξιών και των ορίων μου και την τίμηση τους. Αφορά δηλαδή να διδάξω στους άλλους τον τρόπο να μου φέρονται και να με μεταχειρίζονται, δείχνοντάς τους πώς φέρομαι και μεταχειρίζομαι η ίδια τον εαυτό μου.
Πρόκειται για το να είμαι ευγενική με τον εαυτό μου. Πρόκειται για τη φροντίδα του ψυχισμού μου, του σώματός μου και του πνεύματός μου. Δηλαδή για τα τρία επίπεδα που αποτελούν την ύπαρξή μου. Πρόκειται για τη γνώση και την αναγνώριση του τι αξίζω, όχι λόγω του τι έχω επιτύχει ή του τι σκέφτονται οι άλλοι για εμένα, αλλά επειδή η αγάπη είναι το γενεσιουργό δικαίωμα μου.
Πάρτε μια στιγμή και σκεφτείτε όλα αυτά τα πράγματα που θέλετε να ακούσετε περισσότερο από τους άλλους. Θέλετε να ακούσετε και να νιώσετε ότι σας αγαπούν, σας θαυμάζουν, σας αποδέχονται όπως είστε, σας εκτιμούν, σας συγχωρούν ή οτιδήποτε άλλο.
Πάρτε ένα κομμάτι χαρτί και γράψτε τα. Βεβαιωθείτε ότι έχετε εξαντλήσει τη λίστα σας. Θα διαπιστώσετε ότι αυτό που θέλετε περισσότερο να ακούσετε από τους άλλους είναι αυτό που χρειάζεται περισσότερο να πείτε στον εαυτό σας. Ποιος είναι ο λόγος που δεν δίνω εγώ σε εμένα αυτό που τόσο χρειάζομαι; Όλα αυτά που γράψατε δοκιμάστε να τα επαναλαμβάνετε καθημερινά εσείς σε εσάς. Είναι το δικό σας εσωτερικό ταξίδι προς την αίσθηση της αγάπης, γαλήνης και ειρήνης. Δοκιμάστε το!
«Μπορείς να δώσεις μόνο αυτό που έχεις», είναι μια φράση που ακούω πολύ συχνά από τους μέντορές μου. Είναι μια προφανής φράση ότι δεν μπορώ να δώσω κάτι που δεν έχω, όμως τόσοι πολλοί άνθρωποι αγαπούν απεγνωσμένα τους άλλους χωρίς να έχουν ή να δίνουν αγάπη στον εαυτό τους. Είναι άξιο περιέργειας το γεγονός ότι τα αποθέματα αγάπης τους εξαντλούνται και οι σχέσεις τους παραγκωνίζονται.
Για να δώσετε αγάπη, χρειάζεται πρώτα να έχετε αγάπη. Για να έχω αγάπη, χρειάζεται να αγαπάω εμένα. Μόνο τότε θα είμαι σε θέση να αγαπάω πραγματικά τους άλλους απλά για τη χαρά και το αίσθημα πληρότητας που νιώθω. Δώστε την αγάπη που θέλετε να ζήσετε στον εαυτό σας και θα δείτε και θα νιώσετε όλη τη δύναμη που εμπεριέχει η αγάπη. Η αγάπη δεν εξαντλείται ούτε περιορίζεται.
Η ουσιαστική αγάπη πολλαπλασιάζεται και μεταμορφώνει!
Η αγάπη προς τον εαυτό μας, μας παρέχει μια εσωτερική ευτυχία, εμπιστοσύνη και ηρεμία που δεν επηρεάζεται εύκολα από εξωτερικές συνθήκες και απόψεις. Μας δίνει τη δυνατότητα να κάνουμε πιο υγιείς επιλογές και να παίρνουμε καλύτερες αποφάσεις σε όλους τους τομείς της ζωής μας, από τις στενές σχέσεις μας μέχρι και τα οικονομικά μας.
Μας επιτρέπει πραγματικά να χαιρόμαστε με την χαρά των άλλων ανθρώπων και όχι να αναρωτιόμαστε «γιατί όχι σε εμένα». Μας επιτρέπει να αγαπάμε πιο ειλικρινά τους άλλους. Τελικά, όσο περισσότερο αγαπάμε τον εαυτό μας, τόσο περισσότερο όλα και όλοι ωφελούνται.
Ο Siddhartha Gautama Buddha είχε πει «Μπορείτε να ψάξετε σε ολόκληρο το σύμπαν για κάποιον που να αξίζει περισσότερο την αγάπη και την στοργή σας από τον εαυτό σας αλλά αυτός ο άνθρωπος δεν μπορεί να βρεθεί πουθενά. Εσείς, όπως και ο καθένας σε ολόκληρο το σύμπαν, αξίζετε την αγάπη και την στοργή σας.»
Με λίγα λόγια, η αγάπη του εαυτού αποτελεί προϋπόθεση για την αληθινή αγάπη των άλλων.
Ας απελευθερωθούμε από το κοινωνικό πιστεύω ότι η αγάπη του εαυτού μας είναι εγωιστική και ας το αντικαταστήσουμε με το ότι η άνευ όρων αγάπη του εαυτού μας είναι το γενεσιουργό δικαίωμα μας. Αν δεν συμπονέσουμε, αγκαλιάσουμε εμείς εμάς, ποιον περιμένουμε να το κάνει για εμάς;
Συγγραφέας Ελένη Αικατερίνη
πηγή:enallaktikidrasi.com
