 |
| Ανέκδοτο:Οι μπατίρηδες φίλοι |
Δύο φίλοι τελείως μπατίρηδες κάποια στιγμή τα παίρνουν στο κρανίο….
– Όχι ρε λέει ο ένας στον άλλο, αυτό είναι άδικο. Να στερούμαστε τα πάντα το καταλαβαίνω αλλά και το φαγητό πάει πολύ. Κάτι πρέπει να βρούμε να τρώμε τουλάχιστον….
Και έτσι τους ήρθε μια φαεινή ιδέα.
Μαζεύουν λοιπόν ό, τι φραγκοδίφραγκα είχαν και αγοράζουν ένα μεγάλο λουκάνικο.
Το σχέδιο ήταν να πηγαίνουν σε κάποιο μαγαζί και αφού φάνε καλά να πέφτει ο ένας στα γόνατα να βγάζει το λουκάνικο από το παντελόνι του άλλου και προσποιούμενος πως είναι το όργανο του να ξεκινάει ότι δήθεν κάνει πεολειχία (π@πα)
Με αυτό τον τρόπο τα γκαρσόνια έξαλα θα τους πέταγαν έξω με τις κλωτσιές.
Το σχέδιο τίθεται σε εφαρμογή με μεγαλύτερη επιτυχία από ότι περίμενε αυτός που το σχεδίασε.
Έτρωγαν στα πιο κλασάτα εστιατόρια και πάντα λίγο πριν το λογαριασμό τους πέταγαν έξω κλοτσηδόν , αλλά πάντα χορτάτους.
Πέρασαν έτσι κάποιες εβδομάδες και είχαν αρχίσει να παίρνουν τα πάνω τους για τα καλά.
.
Μετά από ένα ανάλογο εγχείρημα είχαν αράξει κάτω από ένα δέντρο και άρχισαν την κουβέντα.
-Ξέρεις να, δεν ξέρω πως να το πω, αλλά έτσι που γλείφω το λουκάνικο, έτσι που είναι ζουμερό-ζουμερό, ζεστό-ζεστό μου έρχεται να το φάω στην πραγματικότητα. Ντρέπομαι που στο λέω αλλά αυτή είναι η αλήθεια…
– Κόψε ρε τις χαζομάρες και σταμάτα τις μαλακίες, του λέει κοφτά ο άλλος και πρόσεχε γιατί το λουκάνικο πεινούσα και το έφαγα από την πρώτη μέρα που το αγοράσαμε…
