Σκύβουμε ευλαβικά το κεφάλι μπροστά στα 5 μεγαλύτερα καμάκια των 80s

Κυκλοφορεί μια φήμη στα παγκόσμια σοκάκια ότι οι Έλληνες (μαζί με τους ούναφατσαουναρατσα Ιταλούς) είναι τα μεγαλύτερα καμάκια που κυκλοφορούν εκεί έξω. Δεν έχω καμιά διάθεση να χαλάσω την εικόνα. Έχω, όμως, να πω το εξής: Τίποτα σε αυτή τη ζωή δεν είναι τυχαίο και τίποτα δεν χαρίζεται. 

Το φλερτ και το καμάκι είναι δεύτερή μας φύση μετά από σκληρό αγώνα και μέσα από δεκαετίες πρακτικής και θεωρητικής εξάσκησης. Η πρώτη χωρίς το θεωρητικό σκέλος είναι αδύνατη και αν θα έπρεπε να αποδώσουμε κάπου τα εύσημα για το γεγονός ότι έμαθε την τέχνη του κορταρίσματος σε γενιές και γενιές Ελλήνων, αυτός θα ήταν ο Ελληνικός Κινηματογράφος και δη οι μικρές εποποιίες της δεκαετίας του ’80.

Αυτός ήταν που μέσα από διάφορους αρσενικούς ήρωες της διπλανής πόρτας, δίδαξε τα Ελληνόπουλα ότι γυπαετός δεν γεννιέσαι, γίνεσαι. Ότι το καμάκι είναι τόσο φυσιολογική υπόθεση για τον Έλληνα, όσο είναι για τον Τσιάρτα το να κάνει μια σέντρα.

Ξεκινάμε με τον Σταμάτη Γαρδέλη, από τις πιο αγαπημένες καλτ φιγούρες, που στο «Πολίτης Γ΄Κατηγορίας» δίδαξε με στόμφο ότι στην προσέγγιση μια γυναίκας ισχύει εξαπανέκαθεν το εξής: ο σπασοπούλης ο επιμένων νικά.

Από την πλευρά του, ο κατά 10 χρόνια μεγαλύτερος Πάνος Μιχαλόπουλος έδωσε έξτρα ώθηση στην επιστήμη της Φορτωτικής μέσα από ερμηνείες όπως αυτή που ακολουθεί στο παρακάτω βίντεο από το «Ψεκάστε, Φιλήστε, Τελειώσατε» (και τέζα η -ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΗ ΠΑΡΑΚΑΛΩ- Ρίκα Βαγιάνη μέσα σε λιγότερα από 120 δευτερόλεπτα. Όχι παίζουμε.)

Αν έκλεινα τριάδα χωρίς να βάλω μέσα τον Στάθη Ψάλτη θα με κυνηγούσαν οι Ερινύες και θα με τρέχατε στα σχόλια με τα χίλια σας τα δίκια. Εδώ, στο «Έλα να Αγαπηθούμε Darling», σε πάνκικη καταδρομική κάτω από την ντισκομπάλα και με θύμα την Καίτη Φίνου.

Στον μάχιμο στόλο των κλαρκ των 80s’, συμμετείχε και ο έτερος τεράστιος της εποχής, ο Σωτήρης Μουστάκας. Μην τον βλέπετε στον «Ροζ Γάτο» που έχει τον Μιχαλόπουλο για βαστάζο. Μια χαρά τα κατάφερνε και μόνος του…

Μεγάλη πεσιματική μπαλίτσα δίδαξαν στα 80s’ ακόμη και ονόματα της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου, όπως για παράδειγμα, ο Γιάννης Βογιατζής. Εδώ, ως μέντορας στη «Σχολή Θηλυκών Καμακιών», βγάζει τα νεούδια βόλτα στο Σύνταγμα και τους δείχνει ποιος ελέγχει τη φάση. 

Ναι ΟΚ, σας πήγαμε βίαια στη δεκαετία του ’90, αλλά το αριστούργημα του Τσιώλη (για το οποίο σας τα έχουμε πει αναλυτικά) δεν θα μπορούσε να μείνει έξω από τα best of με τα κινηματογραφικά καμάκια της Ελλάδας. Χωρίς να είναι το κόρτε ο πυρήνας της συγκεκριμένης ταινίας, η σκηνή με φόντο την -καθοριστική για την πολιτική ιστορία της χώρας- λίμνη Βόλβη, όπου ο Ζουγανέλης πλησιάζει με ορμή, θάρρος και θράσος την ανυποψίαστη και συνοδευόμενη Αγγελική Ηλιάδη, παραμένει από τις πλέον δηλωτικές για τη δίψα του Έλληνα(ρα) να καταφέρει φορτωτική.