.
Ο δάσκαλος στο μαθητή…
-Είδες ποτέ σου δέρμα ιπποπόταμου;
-Μάλιστα…
-Μπράβο! Και πού το είδες;
-Επάνω σ’ έναν ιπποπόταμο…
-Ώστε είδες ιπποπόταμο; Και πού;
-Στο σπίτι… Τη μαμά… Ο μπαμπάς της λέει διαρκώς : « Α, να χαθείς, ιπποπόταμε…
Δεν άκουγε το όνομά του…
-Πώς σε λένε, μικρέ;
-Δεν έχω όνομα.
-Ο πατέρας και η μητέρα σου πως σε φωνάζουν;
-Βλάκα…
Το μοσχαράκι…
Μια Αγγλίδα περιηγήτρια, που κατόρθωνε να μιλάει κάπως τα ελληνικά, μπήκε μια μέρα σ’ ένα εστιατόριο, με την απόφαση να φάει μοσχαράκι, το οποίο της άρεσε εξαιρετικά.
Ενώ όμως ήξερε την ονομασία όλων των κατοικίδιων και αγελαίων ζώων, αγνοούσε πώς λένε το μικρό του βοδιού, το μοσχαράκι δηλαδή, από το οποίο ακριβώς ήθελε να φάει.
Απευθύνθηκε λοιπόν στο γκαρσόνι :
Αγγλίδα :Εσύ… βόδι…
Γκαρσόν :Ευχαριστώ… Λοιπόν;
Αγγλίδα : Εγώ αγελάδα.
Γκαρσόν :Θαυμάσια… Έπειτα;
Αγγλίδα : Γάμος… Τι παιδί;
Γκαρσόν : Μοσχαράκι.
Αγγλίδα (χαρούμενη) : Φέρε μου την μπριζόλα του…
.
