Όσα χάνει το μυαλό τα κερδίζει η ψυχή!

Είναι μυαλό, γιατί να πάει χαμένο; Το έχω ακούσει τόσες φορές! Τι ακριβώς εννοούν ως “χαμένο μυαλό” αν αυτό το “χαμένο”, είναι ευτυχισμένο, ακριβώς εκεί, και έτσι όπως είναι

Είναι στις καταθέσεις, στον τίτλο επάνω στην πόρτα, στην περιοχή διαμονής; Και γιατί οι επιστήμονες και οι άνθρωποι με τα κουστούμια μόνο, να έχουν μυαλό; Και οι άλλοι, δεν θα έπρεπε να έχουν ισότιμες ευκαιρίες για ένα αύριο που το έχουν ονειρευτεί σα να ήταν “μυαλά”; Πώς ορίζεται το μυαλό; Είναι μαθηματική εξίσωση, είναι ιδέα, είναι ορισμός με συνιστώσες; Όλα τα μυαλά ξεχωρίζουν;

Μα φαίνεται! Θα σου πει κάποιος, αυτός είναι μυαλό, δεν πρέπει να πάει χαμένο! Λες και αυτό που είναι, πάντα φαίνεται…

Έχεις ρωτήσει άραγε αυτόν που ως “μυαλό” πήγε χαμένο, πώς αισθάνεται, πώς βιώνει αυτή την μοναξιά, του δακτυλοδεικτούμενου χαμένου ή αν τελικά το “μυαλό”, έχει και ψυχή και καρδιά κι όσα χάνει τα κερδίζει η ψυχή του;

Αντιμετωπίζουμε τους φερόμενους ως μυαλά, σαν εργαλεία για την ανθρωπότητα, μα να με συμπαθάτε, τόσες διάνοιες παγκοσμίως κι ο κόσμος ακόμη πεινάει, ακόμη σκοτώνεται, ακόμη αρρωσταίνει, ακόμη είναι δυστυχισμένος! Τι να την κάνεις την διάνοια που θα την κλείσουν σε ένα εργαστήρι, να ερευνά για το συμφέρον κάποιας φαρμακευτικής, κάποιας επενδυτικής, κάποιας βιομηχανίας όπλων και για να μην το κουράζω, κάποιας χώρας που το μόνο συμφέρον της είναι το χρήμα και όχι το απώτερο καλό;

Βιτρίνες είναι οι άνθρωποι μυαλά, εργαλεία και υποχείρια μεγαλοσυμφερόντων που είτε αλλοτριώνονται και καταναλώνονται μέσα στο σύστημα, είτε κάπου κάποτε καταλήγουν ρομαντικοί κι από τους κακοπροαίρετους επικοί, αρνούμενοι να εγκαταλείψουν το όνειρο για την ανακάλυψη που θα σώσει την ανθρωπότητα! Τα κονδύλια όμως πάντοτε κολλούν γιαυτούς τους ανθρώπους…

Έχουμε συνδέσει το μυαλό με την μηχανή παραγωγής χρήματος! Τα μυαλά με τους πλουσίους και οι λοιποί “χαζοί” πτωχοί με την μέτρια ζωούλα τους. Κανένα δικαίωμα στο όνειρο! Δεν τραβάει το παιδί δεν το βλέπεις;

Τα μόνα όνειρα αποδεκτά για τον άνθρωπο πρέπει να είναι η κοινωνική και οικονομική καταξίωση; Και η ευτυχία; Ποιος ευχήθηκε ευτυχία και την βρήκε μέσα στο μυαλό του; Ποιος ευχήθηκε ευδαιμονία και την βρήκε κι αυτήν εκεί;

“Ό,τι τραβάει το κορμί τα φταίει το κεφάλι”, έλεγε ο παππούς μου, μήπως όμως επειδή το κεφάλι στύβει την καρδιά, σβήνει την ψυχή και προχωρά μόνο του; Μήπως γιατί οι εξισώσεις της ζωής δεν είναι μόνο στα χαρτιά μα βρίσκονται κυρίως στην καθημερινή τριβή με τις αισθήσεις και τον καθρέπτη του καθενός;

Συνεχίζουμε να πιστεύουμε στο μυαλό που θνήσκει, μα πνεύμα και ψυχή άυλα και συμπαντικά συνδεδεμένα με εμάς τους ανθρώπους, τα παραβλέπουμε!

Όσα χάνει το μυαλό τα κερδίζει η ψυχή!

Το “ψηλά” δεν σημαίνει απαραίτητα να πάρεις έναν πυραύλο και να κατακτήσεις το διάστημα, αφού το σύμπαν είναι εντός σου, εσύ είσαι ένα μικρούτσικο σύμπαν μέσα στο σύμπαν κι αυτό δεν βρίσκεται στο μυαλό σου, είναι μια πραγματικότητα στον μακρόκοσμο της ζωής! Δεν σου ακυρώνω το μυαλό, σου ακυρώνω τον τρόπο που σκέφτεται αυτό την ζωή σου, πώς την φυλακίζει, την κλείνει σε στεγανά του τι μπορείς και τι δεν μπορείς και σου ορίζει τις προϋποθέσεις που χρειάζεσαι για να ονειρεύεσαι!

Κουράστηκα να σκέφτομαι, βαρέθηκα να κατεβάζω ιδέες για να σου καλύψω το παρωχημένο μοντέλο ασφάλειας από πάππου προς πάππου, πως τα μυαλά έχουν ιδέες κι αυτά θα προχωρήσουν την ανθρωπότητα.

Νιώθω, έχω συναισθήματα κι όσο κι αν θεωρείς το να νιώθεις πρωτόγονο, σου λέω πως η αγάπη αν και συναίσθημα ξεκινά την ζωή, η αγάπη σταματά τον πόλεμο, φέρνει κοντά τους ανθρώπους μα στην αγάπη δεν χωρούν συμφέροντα, δεν υπάρχουν διαχωρισμοί, μυαλά και ά-μυαλα, όλοι είναι ίσοι κι όλοι έχουν δικαίωμα στις ευκαιρίες και τα όνειρα!

Όταν με το μυαλό σου πάψεις να καπελώνεις την καρδιά σου, τίποτα και κανείς δε θα χρειάζεται να αποδείξει τίποτα, γιατί ο καθένας μέσα από την μοναδικότητά του θα είναι αναντικατάστατος! Με ή χωρίς μυαλό!

Κι όσοι δεν κατάλαβαν, όσο και να στύψουν το μυαλό τους, δεν θα καταλάβουν ποτέ, γιατί κάποιες “ιδέες”, κατοικούν μόνο στον κόσμο των αισθήσεων…