 |
Με δύο άτομα στον παράδεισο δεν συνέφερε… |
Πεθαίνει ο Νικόλας ένας πολύ καλός και ηθικός άνθρωπος.
Επόμενο ήταν ο Θεός να τον στείλει στον παράδεισο.
Φτάνει λοιπόν στον παράδεισο όπου τον υποδέχεται ο Άγιος Πέτρος.
-Βρε καλώς τονε τον Νικόλα. Έλα Νικόλα μη φοβάσαι ο παράδεισος σε περιμένει.
-Την ευχή σου να έχω άγιε Πέτρο και ευχαριστώ τον καλό Θεό που δεν με έστειλε στην κόλαση να υποφέρω.
Ο Άγιος Πέτρος ανοίγει την πόρτα του παραδείσου και λέει στον Νικόλα:
-Έλα πέρασε Νικόλα στην αιώνια γαλήνη…
Μπαίνει λοιπόν ο Νικόλας στον παράδεισο και αρχίζει να περπατάει. Αηδόνια να κελαηδούν, πράσινα δάση με απερίγραπτη ομορφιά, καταπράσινα λιβάδια και τρεχούμενα γάργαρα νερά.
Περπατάει, περπατάει μέσα στη σαγηνευτική ομορφιά και μετά από δύο αιώνων πεζοπορίας στον παράδεισο, ξαφνικά κάτω από τον ίσκιο ενός δέντρου βλέπει έναν άνθρωπο ξαπλωμένο να απολαμβάνει την σκιά και την ηρεμία.
Τότε ο Νικόλας σκέφτεται:
-Βρε τόσο καιρό γυροφέρνω τον παράδεισο και μόνο έναν άνθρωπο συνάντησα… Τι γίνεται εδώ; Δεν πάω να πω τον Άγιο Πέτρο να με κάνει μια ξενάγηση στην κόλαση να δω τι γίνεται και εκεί; Έτσι από περιέργεια βρε παιδάκι μου…
Πάει λοιπόν στον Άγιο Πέτρο και τον παρακαλεί να τον ξεναγήσει στην κόλαση.
Ο Άγιος Πέτρος μη θέλοντας να του χαλάσει το χατίρι ανοίγει την πόρτα της κόλασης και αρχίζει να περπατάει μέσα σε αυτή με τον Νικόλα.
Και τι βλέπει ο Νικόλας; Μπουζούκια να παίζουν και χιλιάδες άνθρωποι να διασκεδάζουν, γυμνές πόρνες να αγκαλιάζονται με άνδρες, γυναίκες να χορεύουν πάνω στα τραπέζια και όλοι συνέχεια να μπεκροπίνουν διάφορα ποτά.
Γεμάτος έκπληξη ο Νικόλας στρέφεται προς τον Άγιο Πέτρο και ρωτάει:
-Τι γίνεται εδώ Άγιε μου; Γλέντια, γυναίκες και ορχήστρες, καλά περνάνε εδώ. Στον παράδεισο δεν έχουμε τίποτα…
Του αποκρίνεται τότε ο Άγιος Πέτρος:
Τι να σου πω παιδάκι μου; Τι λες εσύ; Με δύο άτομα που είστε στον παράδεισο, συμφέρει να φέρω ορχήστρα;
Κόκαλο ο καημένος ο Νικόλας…
