 |
.Καυτερή πιπεριά… για το μεταβολισμό, το κυκλοφορικό και πολλά άλλα
Οι καυτερές πιπεριές έχουν χρησιμοποιηθεί στην ιατρική εδώ και αιώνες. Θεωρούνταν ανέκαθεν χρήσιμες για τις διάφορες ασθένειες του γαστρεντερικού τμήματος, συμπεριλαμβανομένων των στομαχόπονων.
Η μελέτη της καυτερής πιπεριάς (τσίλι) μπορεί να βοηθήσει τους επιστήμονες να δημιουργήσουν μια νέα κατηγορία αναλγητικών φαρμάκων που θα σταματούν τον πόνο στην πηγή του.
Ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Τέξας βρήκε ότι ουσία παρόμοια με την καψαϊκίνη, που καθιστά καυτερές τις πιπεριές, βρίσκεται στον ανθρώπινο οργανισμό στις περιοχές του πόνου. Το μπλοκάρισμα της παραγωγής της ουσίας μπορεί να σταματήσει τον χρόνιο πόνο.
Στο περιοδικό Journal of Clinical Investigation, ερευνητές εξηγούν ότι η καψαϊκίνη είναι πρωταρχική ουσία στις καυτερές πιπεριές, που προκαλεί αίσθηση καψίματος δεσμευόμενη σε κάποιους υποδοχείς των κυττάρων στο εσωτερικό του σώματος.
Η επιστημονική ομάδα του πανεπιστημίου Τέξας δήλωσε ότι ο εντοπισμός των ενδογενών μορίων που μοιάζουν με την καψαϊκίνη και εκκρίνονται από το σώμα, όταν υφίσταται βλάβη, μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη μιας νέας κατηγορίας φαρμάκων για την αντιμετώπιση διαφόρων τύπων χρόνιου πόνου, συμπεριλαμβανομένου του πόνου που συνδέεται με τον καρκίνο και τις φλεγμονώδεις νόσους, όπως η αρθρίτιδα και η ινομυαλγία.
Η καψαϊκίνη δρα και σαν τοπικό αναισθητικό, γι’ αυτό και χρησιμοποιείται και σε πολλά έμπλαστρα και αλοιφές για την ανακούφιση των πόνων. Πειράματα στα εργαστήρια, έδειξαν επίσης ότι καταπολεμά τους καρκίνους στο πάγκρεας και στον προστάτη.
Οι καυτερές πιπεριές μπορούν επίσης να βοηθήσουν στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης, μπορούν να ρίξουν την χοληστερίνη, να εμποδίσουν την αρτηριοσκλήρυνση και να σταματήσουν την αιμορραγία. Ακόμη, μπορούν να ανακουφίσουν και να βοηθήσουν, σε πόνους στη πλάτη ή σε εξαρθρώματα, στον πονοκέφαλο και σε κρυολογήματα.
Επίσης, βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος σε όλο το σώμα. Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε καλή κυκλοφορία, γιατί οι περισσότερες ασθένειες μπορούν να θεραπευτούν, εάν στην περιοχή που πάσχει, υπάρχει ικανοποιητική παροχή αρτηριακού αίματος (το οποίο φέρνει μαζί του οξυγόνο και όλα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά για τα κύτταρα), καθώς και ικανοποιητική απομάκρυνση μέσω των φλεβών, όλων των τοξικών και των παραπροϊόντων του μεταβολισμού.
Η μεγάλη περιεκτικότητα της καυτερής πιπεριάς σε βιταμίνη Α και C, αναζωογονεί τον οργανισμό, περιορίζει την πείνα και δυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα. Επιπλέον, διευκολύνει στην πέψη, βοηθά στην ισορροπία του μεταβολισμού και στην απώλεια βάρους.
Η καψαϊκίνη μπορεί να αυξήσει σε μικρό βαθμό το μεταβολισμό, ενώ παράλληλα μπορεί να αυξήσει και το αίσθημα κορεσμού, μειώνοντας την όρεξη. Μια έρευνα που είχε γίνει τη δεκαετία του 1980, είχε δείξει ότι ένα πικάντικο γεύμα μπορεί να αυξήσει το μεταβολισμό μέχρι και 25%, διατηρώντας τον σε αυτό το επίπεδο έως 3 ώρες μετά το γεύμα. Επιπλέον, μια πρόσφατη μελέτη έδειξε, ότι μια κουταλιά της σούπας με ψιλοκομμένη πράσινη καυτερή πιπεριά, είχε σαν αποτέλεσμα την προσωρινή αύξηση του μεταβολισμού κατά 23%.
Μια πρακτική συμβουλή, θα ήταν να προσθέσουμε λίγο μπούκοβο (νιφάδες κόκκινης πιπεριάς) στις σούπες, στα λαδερά, ακόμη και στην πίτσα. Επίσης, μπορούμε να κόψουμε φρέσκια καυτερή πιπεριά και να την προσθέσουμε σε σαλάτες ή και σε ντιπ.
Στην κουζίνα, η καυτερή πιπεριά μπορεί να χρησιμοποιηθεί ωμή αλλά και αποξηραμένη σε σκόνη, για να νοστιμέψει πολτούς και σάλτσες, αλλά και κρέατα, τυριά διαφόρων ειδών και αλλαντικά. Σήμερα, η καυτερή πιπεριά έχει γίνει ένα από τα βασικά συστατικά της μεσογειακής κουζίνας και σε πολλές περιοχές αποτελεί τη βάση για μια σειρά από τοπικά προϊόντα.
Η καλλιέργεια του φυτού μπορεί να γίνει άνετα και σε μια γλάστρα στο μπαλκόνι μας και έτσι μπορεί ο οποιοσδήποτε να έχει τις δικές του φρέσκες καυτερές πιπεριές για κάθε χρήση. Υπάρχουν περίπου διακόσιες παραλλαγές πιπεριάς ανάλογα με το μέγεθος και το χρώμα, αλλά και ανάλογα με τον βαθμό καυτερής γεύσης.
Γράφει η Κωνσταντίνα Αποστολοπούλου, Διαιτολόγος – Διατροφολόγος, Αθλητικός Διατροφολόγος
www.solon.org.gr
.
